çocukken aşık olunca yapılanlar

onu siz pek hatırlayamıyorsunuz da, yakınlarınız ömür boyu gülerek anlatıp size hatırlatıyor. sevdalara saygılı bir toplum değil miyiz ne..!!

en güzel kalemlerimi ona mektup yazarken kullanırdım
o gün mavi renk bir şey giydiyse en sevdiğim renk o olurdu
en sevdiğim kalpli silgimi ikiye bölüp bir parçasını ona vermiştim
öncesinde birkaç kez dövdüm ama boş verin, çok da önemli değil, neticede en büyük aşklar..*

e: #3121611 aşk hayatıma da mı müdahale etmeye başladın retros?

kafasina tas atip yarmistim.

max fare romantizmi. tam boga burcu erkegi. ufff erkek yiaa.

#3121601

seni gidi çocuklar duymasın gönül seni
demek çocuğu o yaşlarda darp ettin çocukta tramvaylar bıraktın demek.

edit : eline sağlık iyice bir dövseydin hergeleyi.

arkama bakmadan koşmak.
run forrest run

kafami kiremitle yarmistim unutmak icin.

voleybol oynarken onu gördüm diye bakakalınca yüzüme esaslı bir top darbesi yemiştim.

ölmedik ama yaşamadık da. *

çocukken aşık mı olunur la biz çocukken burnumuzdaki sümüğü balon yapıp patlatıyorduk. çok bozuldu bu nesil çook.

aşık olduğum kızla evcilik, doktorculuk oynardım.

çocukken aşık olmadığım için yorum yapamadığım başlık. ama aşık olsaydım hep onunla oynamak isterdim, oyunda önceliği hep ona verirdim.*

ben belli olmasın diye dövüyordum

- okuma yazmayı yeni sökmüş gözler ve parmaklarla bir post-it'e sözlendiğinizi belirten bir ibare yazıp altına isimler ve imzalar için boşluk bırakmak.
- kendi ismininin altına peşin peşin imza atıp teneffüste aşık olunan şahsın masasına koşmak ve imzalamasını rica etmek.
- iki imza ile resmiyet kazanmış kağıt parçasını bir aile cüzdanı ciddiyetiyle yıl sonuna kadar çantada saklamak.

silgimi bölüp vermiştim, o da silgiyi yemişti.
erkekler hiçbir şeyi hak etmiyorsunuz.

okul çıkışı evine kadar eşlik etmek için türlü türlü bahaneler üretmek.
bir gün dahi devamsızlığının olmaması.
teneffüslerde gözün sürekli onu araması.
aynı sırada oturabilmek için verilen amansız mücadele (öğretmen ikimizi seçsin diye gözünün içine bakıp sessizce dua etmek).
öğle arasında yemeğini paylaşmak.
kitaplarını, defterlerini karıştırıp çaresizce kendi adını aramak. bir başkasının adı varsa onu hasım listesine eklemek.
sabah andımızı cumaları istiklal marşını okurken yan yana gelmek cömertçe başkalarına yer vermek.
beden dersinde maç yapmak yerine voleybol oynamak (mümkünse aynı takımda).
adına akrostiş şiirler yazmak ve gizlice kitaplarının arasına koymak.
sırf o katılıyor diye hafta sonu kurslarına katılmak.
gezi, tiyatro, proje ve benzeri grup etkinliklerinde eşleşmek için mücadele vermek.
tahtaya konuşanları yazdığında dikkatini çekebilmek için susmak bilmemek.


15 yıldan fazla oldu, aklıma gelenler bunlar.

lisede okulun 3. günü otobüste görmüştüm. yol boyu kafamı cama koyup gözünün içine bakmıştım ama nasıl tutulmak.. bi daha denk gelmeyiz cesaretiydi sanırım, ama aynı cadde üzerinde birimiz başında birimiz sonunda oturuyormuşuz. sonra derslerimiz farklı saatlerde olmasına rağmen otobüslerde sürekli karşılaşmaya başlamıştık.. daha doğrusu birbirimizden haberimiz olmadan birbirimizin otobüs saatlerini kollamışız. sonrası ara ara atışmalar, tatlı tatlı laf sokmalar, arkadaş grupları kaynaşması.. sonunda iletişim kurup sevgili olma. güzeldi. çocukluk mu desem gençlik mı desem bilmiyorum ama güzeldi.

ev telefonundan arayıp öğretmenin verdiği 25 sayfa ödevi telefonda satır satır okutmak.

her gün, allahın her günü bütün ödevi okutturuyordu bana telefonda, 45-50 dakika. sonra annem okula gelip öğretmenle konuştu. aramalar kesildi. ben sanıyordum ki, çok akıllıyım, hepsini benden kopya ediyor. koltuklarım kabarıyor. bir sene sonra mezun olurken defterimin arasına yazı bırakınca öğreniyorum ki, ödevlerini kendi yapıyormuş, o aramalar aşkmış. canım sıkılıyor, ödev sorulan, ders öğrenilen, gıpta edilen çocuk ben değilim yine.

anaokulunda aşık olduğum kızı kaleci yapıyordum. üstüne bi de kıza gol atıp seviyordum hayvanlığa bak. sonra aşkta yüzüm gülmedi. nasıl gülsün şu mantaliteyle.

salaklik. evet.

ilköğretim 1. sınıfa başladığımda sınıf öğretmenime aşık olmuştum.
en önde oturuyorum, her halta parmak kaldırıyorum bana odaklansin diye...
farkedip tahtaya çağırdı diye de sıranın altına giriyordum mal gibi...
malca baya yani...