çok şey yapmak isteyip hiçbir şey yapamamak

adhd

gayet normal her yerde olmak isteyen hiçbir yerde olamaz en nihayetinde. ne ömür yeter ne de.. neyse aklıma bir şey gelmedi. öyle işte olmaz. bir de şey var ya 'ölümü özledim anne, yaşamak isterken delice..' başka bir şey söylemeye gerek yok artık. kederlendim yine.

bu da bi çeşit bunalım türevi gibi , zihninde bi sürü eylemin coşkusunu taşırken bunları uygulayamamanın verdiği yorgunluk hissi.

t/ günümüzde depresyon, dikkat eksikliği * vb. psikolojik tanılar adeta bir moda gibi, bunlara sahip olmak ayrıcalıkmış gibi davranıldığından ve kendimizi mutlu, işe yarar hissetmek için çaba harcamamız gerektiğini unutmuş olmamızdan dolayı * neredeyse herkesin varlığından şikayet ettiği verimsiz bölünmüşlük halidir.

bu başlıkların alt alta gelmesi bile bu savımı destekliyor.


hali hazırda hayat şartlarınızı etkileyen, yapmakla yükümlü olduğunuz sorumluluklarınızı bile yapmanıza engel olan bir davranış şekliniz varsa destek almanızı tavsiye ederim. bu bir şımarıklık değil aksine gerekli tedavi ve/veya seanslarla çözülebilecek bir durumdur.
benim sözüm, zaman zaman hepimizin içine düştüğü tatminsizlik çukurunda rahatı yerinde olanlara.
popüler kültürün, her an değişen gündemin, influencerların * bu doyumsuzluk halini körüklediğini biliyorum ama bunlar onların yüzünden oluyor denecek kadar güçlü nedenler değil maalesef. iş gene bizde bitiyor sevgili gönül dostları *
hayır arkadaşlar hayatın bizden beklentisi fazla değil, biz var olan gücümüzü tasarruflu kullanmaya ya hatta kullanmamaya alışmışız çünkü tembeliz.
hayır kimse bizden birden çok şeyi aynı anda yapmamızı beklemiyor, bize verilen zamanı verimsiz kullanıp her şeyin yığılmasına sebep olan bizleriz.
hayır aslında hayattan keyif alabiliriz ama biz çabamızın sonuçlarını beğenmiyoruz çünkü aslında harcamadığımız bir çabanın beklentisi içerisinde yatmayı tercih ediyoruz.

haydi yarın sabah hepimiz... şaka yahu şaka, boşverin.
koca koca insanlarsınız, kendi doğrunuzu elbet kendiniz bulursunuz.

2-3 yıldır içinde olduğum durum. kötü bir bölüm okumanın cezasını mı çekiyorum bilmiyorum. yaşım ilerliyor ve hayatta iki adım dahi yol ilerleyememiş, evden milletin hayatını izleyen birisine dönüştüm. kpss var dedim bu sene çalışacağım dedim ve yapmadım. çünkü kazanacağıma inancım yok. geçen iş araştırırken farklı bir ilçede opete eleman alacaklarmış aradım. asgari maaş dendi falan, kira fiyatları 2500 minumum. çoğu iş ilanında lokasyon, tecrübe konularında otomatik eleniyorum. bir şey yapmak istiyorum ama yapmasam daha karlı duruyor gibi. yaşamak istiyorum ama böyle yaşam mı olur demek istemiyorum. olduğum yerdeyim işte sözlük, kendimden vazgeçmeye bir adım var. cesur da değilim ki finishi görebileyim. yaşamak cidden buysa üstü kalsın.

temelde 2 sebebi olduğunu gözlemlediğim olaydır. birincisi imkan olmaması durumu, ikincisi ise -ki bence bunun daha büyük payı var- üşengeçlik ve ertelemek.

deminden beri dambıl seti ile yaylara bakıp duruyorum.
kalkarsam en az 40 dakika çalışmam lazım.

ama ben şu an çikolata yiyerek kemal sunal postacı filmini izlemeyi tercih ediyorum.

(bkz: yetersizlik hissi)

yaşama nedenini bulamamış insandır. insanın tam olarak adım atıp ilerlemesi için neden lazım ve o nedeni bulduğu vakit yerinde istese de duramaz. evet arkadaşlar ilk önce ne için yaşıyoruz bunun farkına varalım ve bunun için mücadele ettiğimiz vakit yerinizde duramazsınız...

o kadar çok yapmak istediğim şey var ki... ama bir yanım sadece otur ve ağla diyor.

acı.

depresyon ve anksiyete belirtisi.

aileden kaynaklı bir durum .ilerde o çocuğun içinde ne kadar ukdeler kalır.belki de ailesi görmeden gizli gizli yapmaya başlar.

bu duyguya çok aşinayım.

vizyonu geniş olup parası olmayan kişidir.
genelde arkadaşlarımıza "en azından vizyon sahibiyiz" diye övünüp gece yatağımızda ağlıyoruz.

hepsini aynı anda yapmak istemekten kaynaklanır. birini seçip yola o şekilde devam etmek lazım.

atalet sahibi insanların içinde olduğu durum. sahibi derken iyi bir halt olduğundan değil, sadece öyle gereksiz ve basiretsiz bir eylemsizliğe sahipler işte.

zamanla çok da şey yapmamak gerektiğini idrak etmeye sebep olur. hayal kırıklığı nereye kadar sürecek neticede? bi yerden sonra hevesi kaçıyor insanın.

kimi zaman ben

küçüktür hiçbir şey yapmak istemeyip bir de neden hiçbir şey yapmıyorum diye ağlamak.