devlete neden baba deriz sorunsalı

toprağa ana dediler çünkü.
devlet de tohum eksin istediler. yeşersin ekilenler, meyve versin dilediler. tahmin etmediler kendi tohumlarını öldüreceklerini, yeşilini yakıp yıkıp hiç edeceklerini.

önce hükümet ile devlet ayrımını yapalım, zira hükümet için wc ye bile gitmem ama devlet için canımı veririm.

bizim geleneğimiz böyle, bize böyle öğrettiler o yüzden devlet vatan adına ne dersen de bir anadır veya babadır bizim için.

o bizi hiç yüceltmedi şu yaşa kadar ama biz yine de onu kutsal bilir ve savunuruz. garip ama bu böyle, atasal bir gen veya kan hafızası durumu var sanırım.

neden toprak ana, anavatan gibi tabirler kullanıyoruz sorusu ile yarışan sorunsal.

şimdi bunun orta asya'ya dayanan kökenleri olduğunu düşünüyorum. gök tengri inancında; hükümdarın göktengri tarafından yetki aldığını benimsenmiş, buna kut anlayışı denmiştir. hükümdarlık yetkisi tanrı tarafından verilir. bu yüzden de zaten doğru düzgün bir veraset sistemi oluşmamış, taht kavgaları ile nice devlet yıkılmıştır.

osmanlı'daki ekber-erşed sistemine kadar her hanedan üyesinin tahtta eşit hakkı olup, mücadeleyi kazanan hükümdar kazanmasını tanrının takdiri, ona verdiği yetki olarak görmüştür. game of thrones'taki düello ile yargılanmaya benzetebiliriz. ölürsen tanrı senin kağan olmanı istememiştir, kazanırsan tanrının izni ile kağan olmuşsundur. bu kutsal yetki ile hareket eden hükümdarlar; tanrıdan aldıkları yetki ile milleti korumak, beslemek, aç milleti tok, çıplak milleti giyinik kılmak zorundadırlar. bu yüzden milletin bilinçaltında devlet baba imgesi oluşmuştur. koruyucu, kollayıcı, karar verici, yeri geldiğinde tanrıdan aldığı yetki ile cezalandırıcı, otoriter. siz kağan/hükümdar kimliğinde tanrıya boyun eğiyordunuz çünki. biz babamıza/tanrımıza boyun eğer, istediklerini yapardık o da bizi korur, yönlendirir, önemli kararları bizim için alır, giydirir, beslerdi.

ana vatan tabirinde ise aidiyet, kök ve karşılıksız alma durumunun etkisi olduğunu düşünüyorum. mezopotamya uygarlıklarında da olduğu üzere toprak, vatan genel olarak dişil olarak ifade edilir. kibele'ye kadar giden kökleri vardır bunun. siz bir şey yapmasınız bile toprak ana size besin sunar. hepimiz topraktan gelip öldükten sonra toprağa gideriz. devletin aksine toprak bizi karşılık beklemeden besler, büyütür, doyurur. ayrıca göçebe atalarımızın tutunacak, kendilerini ve hayvanlarını besleyecek toprak bulup buna "ana" şeklinde bir aidiyet, sevgi beslemesi de mantıksız bir durum değil bence.

çünkü daddy'dir bir yerde, 3 kuruş para verir sonrasını biliyorsunuz.

çünkü eskiden beri türk devlet anlayışında devletin açı doyurdugu ciplagi giydirdigi için böyle bir söz vardır. günümüzde olmasa da bu anlayış yüzünden devlete baba toprağa/vatana ana deriz.