eleştirilen insana dönüşmek

ayyy babami eleştiriyodum. döndüm dolastim babam oldum.

adam haklıymış deme şeklidir.

herkes sonunda olmaktan korktuğu kişiye dönüşür.

ataturk'e sallayanlari gorunce agliyodum 10 yasindayken. zamanla aglamamaya basladim

biraz ben olabilirim

ebeveynlerimize benzemeye başladığımız yaşlar.

(bkz: kul kınadığını yaşamadan ölmez)

zamanla oluyor. evet.

onlar genelde aile büyükleri olur.
anneni eleştiriyorsan annene babanı eleştiriyorsan babana dönüşürsün.

o yüzden eleştirirken düşünmek gerekiyor.

dönüşmek istediğim tek bir şey var ise o da vampir neyim olmaktır; kurtadam da değil bak.

bu noktada kurtadamlara pek çok laflar hazırladım ve fakat en nihayetinde bu zikirlerimden ötürü kurtadama dönüşme ihtimalim de var ise kahrolsun böyle paradoks.

birilerini eleştirdikçe, eleştirilen insana dönüşmek vardır. bir çizgi aşılmış, bir fikir belirtilmiş, ileriye adım atılmıştır. susana dokunmazlar, konuşana konuşurlar genelde. o çizgiden sonrası hep gürültü. eleştirildikçe öğreniyor insan eleştirmemeyi, belki eleştirmeyi ama içinden içinden.

onun için büyük lokma yeyip büyük konuşmayacağız..

(bkz: bihter ziyagil)

"babamın kızıyım ben" diye diye anasına benzedi.

"kınadığını yaşamadan ölmez insan" ya da "tükürdüğünü yalamak" da benzer anlamlar taşır.

ben bir gün babam arayınca, telefonu karşımdaki arkadaşıma uzatmıştım, ilk sözü şöyle olmuş,

-18 buçuk saat oldu oturuyor doymadı mı?

doymamıştım. babam benim bir masada oturma rekorumu bilmiyordu. bu bir inat değildi, oturuyordum. kendi sanki zamanında az boktu.

hep eleştirildim. hayatta benim kadar övgü ve sövgü alan insan yoktur. herkesten. aynı kişilerden.

bir kişi de çıkmadı içlerinden, bu çocuk neden bu kadar oturuyor diye...

çünkü içki, sizlerden daha iyi.

bu yüzden ben sizle değil, onunla vakit geçiyorum.

günümüzde normal olandır, herkes leş arayan bir akbaba misali birbirinin ufacık bir hatasını arıyor. hele hele iş dünyasında ve de sahte arkadaş topluluğunda. önemli olan eleştiri yapıcı mı, gerçekten yanlış yönde mi gidiyorsun bunu sorgulamak.

kendimi arıyorken,olmaktan korktuğum yerdeyim.şarkısını hatırlatır kişiye

sözlüğün halini görünce bu geldi aklıma; güya televizyon kanallarını eleştiriyoruz ya neden daha fazla gösterilmesi gerekeni az, daha az gösterilmesi gerekeni daha çok gösteriyoruz diye.

kendimize bakalım kaç gündür bir kişiye takılmış gidiyoruz. ölen ölüp gidiyor ölüye saygı duyamıyorsanız sessiz kalarak bunu gayet gösterebilirsiniz. ama gah hakaret ederek gahi şurada taziyesi yapıldı şu gün öldü diye tek tek başlık açıyoruz. yeter da. eleştirirken de onu gündeme getiren sensin yine.

unuttuğunuz ya da görmek istemediğiniz şey ise uç noktalarda gezerken aslında karşı taraf kadar uçlardasınız. aynı yerdesiniz sadece karşısındasınız o kadar. yani onun yerinde olsanız belki ondan daha fenasını yapacaksınız diyebilirim.