elmalı çocuk istismarı davası

bu insanlar ! ocak ayından beri tutuksuz yargilaniyorlarmis zaten. adalet sistemine bakın, çocuk beyanı esas değilmiş, tanık gerekliymiş. o nefes alan yaratıklar normal olsa zaten bunu yapmazlar ne tanığı aranıyor? çocukların çizdiği resimler her şeyi gösterirken alenen ve nefesimizi tıkarken hangi tanık adaletin istediği tam olarak ?

çocukların çizimlerini buzlamışlar müstehcen diye. düşünsenize o çocuklar bunu yaşadı, yetmedi seslerini duyurmak için çizmek zorunda kaldılar. yeter artık her gün elimiz yüreğimizde mi beklicez,bir sonraki kim olacak diye. bu kararı veren hiç mi çocuk olmadı? ben hiçbir şey elimden gelmediği için geberiyorum vicdan azabından.

yıllardır bu toplumun vicdanının ve ahlak kavramının ırzına geçiliyor. tecavüzler, sarkıntılıklar, tacizler normalleştiriliyor. insanlar bunları kanıksar hale geldiler. yok kanıksamadık demeyin zira yazmanın çizmenin iç soğutmaktan başka bir kıymeti harbiyesinin olmadığı aşikar. koktuk ve bundan sonra tuzlamak dahi işi kotarmayacak. olaya hukuk tekniği açısından baktığınızda zaten ortada bir facia var. yahu arkadaş bu çocuklar niye korumaya alınmaz? * adli tıp raporu neden göz önünde bulundurulmamış? tuttuğunuz yer elinizde kalıyor. bunlar artık iyice çamura batmış olan ve ahlaksızlık denizinde yüzen toplumun, su yüzüne çıkan münferit vakıaları. derinlerde neler olduğunu, nelere susulduğunu, sıçanı incelikle yiyenlerin, pisliğin içinde debelenenlerin ne halt yediğini aslında herkes biliyor. arkadaş hepimiz bu toplumun içinde yaşıyoruz. adım adım vicdansızlaşıyor bu toplum. bu kaçıncı çocuğa sarkıntılık ve tecavüz skandalı? ne kadar gündemde kalıyor? insanların vicdanlarını soğutabilecekleri kadar. sonra o çocuklar içine atıldıkları karanlığın içerisinde bu yaşamda var olmaya çalışıyorlar. üç beş gün görünür olup sonra unutuluyorlar yine öyle olacak! neden mi? çünkü vicdani reflekslerimiz toplum olarak elimizden alındı. atılan çığlıklar sessiz. çünkü sizi duyacak ve işitecek bir mekanizma yok. eserimizle gurur duymamız lazım(!) an itibarı ile çocuklarını bile korumaktan aciz bir toplumun zavallı fertleriyiz hepimiz. yazık o çocuklara ki, böylesine zavallı bir toplumun korkularının bedelini ödemek zorunda kalıyorlar.

bu nedir? bu nasıl bir saçmalamaktır?
türkçe yazdıklarımızdan fayda göremiyoruz. bir umut belki ingilizcesi işe yarar.

sizin uğrunda can verdiğiniz demokrasi, bir kravat ve takım elbiseye ceza indirimi uygularken,
allah'ın hükmü; o iğrençliği yapanların boyunlarına iner, şehirlerin meydanlarında kanlarını döker!

insan denen varlıktan, onun yapabileceği kötülüklerden bir kez daha tüm benliğimle tiksindim.

resimler gözümün önüne gelip duruyor. çocukların kendine şiddet uygulayıp istismar edenleri gülen bi yüzle çizmesi zihnimde büyüyor, büyüyor...
o masum dünyalarında olanları anlamlandıramadıklarını gösteriyor aslında.

hadi bunu yapanlara dünyadaki en iğrenç, en aşağılık varlıklar diyelim. peki bu suçluları salanlara ne diyelim?
hepimizin malumu, ülkede zaten hukuk yok; birine terörist-vatan haini diyince her türlü işkence, zulüm yapılabiliyor; her şey mübah.
bunda siyasi nedenlere sığınıyorlar.
ama bu yetkililerin; tacizci, istismarcı suçluları “salarak” neyi amaçladıklarını çözemiyorum. hedef, birkaç daha fazla çocuğun hayatı mahvolsun mu?

bunu yapanları da, bu suçluları cezalandırmayanları da allah'a havale ediyorum.

bizim okurken canımızın yandığı bakarken ürperdiğimiz olayların masum çocukların yaşamasını aklım almıyor.
utanıyorum insan olduğum için böyle bir dünyada yaşadığım için.
hangi adalet hangi hak hangi hukuk o çocukların yaşadığı travmayı geçirecek. yazıklar olsun.

ya idam gelsin demiyorum diyemem bunu isteyemem ama cocuk olsun olmasin damacanaya bile tecavuz edenler icin gercekten linc sistemi gelmesi gerek.
atacaksin halkin ortasina, her gun degisik 1000 kisi toplayacaksin ve herkesin sadece 1 kere igne batirma hakki olacak ama arada 1 hafta bosluk birakacaksin yaralari iyilessin diye.
guzelde besleyip tedavi edeceksin ki hemen ölmesin serefsizler.

hepsinin allah belasını versin pislikler
bizler bunu okumaya bile katlanamazken o 2 çocuk bunu yaşadı

bu mu sizin adalet dediğiniz. her gün biri taciz ediliyor, tecavüz ediliyor hatta öldürülüyor ama ne hikmetse bunu yapan insanlıktan yoksun p***er serbest bırakılıyor. yeter... böyle bir şeyi küçücük çocuğa yapmak nedir ya. bu nasıl bir iğrençliktir. bu nasıl bir midesizliktir. lan ne istediniz küçücük masum çocuklardan. çocukların psikolojilerini düşünemiyorum bile. normalde idam yanlısı bir insan değilim ama bu kadarı da fazla artık. bu nedir ya... üstelik bunu yapan da yaptıran da çocukların kendi anne babası. yazıklar olsun... size insan demek bile bende mide bulantısı yapıyor. ülkedeki adalet sadece duvardaki yazıdan ibaret. bu insan demeye dilimin varmadığı varlıkların en yakın zamanda tutuklanması -gerçi bunlara müebbet bile az bir ceza ama- , çocukların ise bu iğrenç mahlukların elinden alınıp çocuk esirgeme kurumuna verilmesi gerek.

roma zamanındaki , boğa işkencesi ni bu insanlar için istiyorum, ancak içim birazcık soğur.
inanın yazacak bir şey bulamıyorum, kahrolsun böyle dünya.

ne olur bana yetki verin bu ikisininde etini kopara kopara öldüreyim ve benden hesap sormayın ne olur

bu ülkenin adaletine sokayım

bırakılanların adı rahmi akman ve merve akman. isimlerini gizlemenin manası yok. tutuklanmalarını elbette istiyorum ama içimdeki öfkeyi asla azaltamaz bu durum. şiddet eğilimim yok ama yaptıkları pisliğin cezasını fazlasıyla ve uzun uzun zamanda çekmelerini öyle istiyorum ki. ne yazsam eksik kalıyor, ne söylesem fayda etmiyor. bacası tüten evi çizecek çocuğun çizdiğine bak, yazdığına bak, delirmemek elde değil!!!

hukuk falan bilmem, kesinlikle tahliye kararını verenlerinde yargılanması gerekiyor, hakim olmak, hükmetmek, ahkam sahibi olmak, kanunları ezber etmek değildir. o yaratıkları yazmıyorum bile ağırlaştırılmış müebbet bence ödül onlar için. şimdi tutuklanırlar ama içerde başlarına bişey gelirde onlar için kolay olur diye endişeleniyorum.

adamları en iyi şekilde ödüllendirmişler. çıkışlarında birde davullu zurnalı bir karşılama yapmaları lazımdı. idam bu insanlar için kurtuluş. hiçbir şeyin farkında olmayan küçük bedenler duygularını ancak resimlere aktarabilmişler. şimdi bu çocuklar büyüdüğünde nasıl olacaklar. bu aileyi ve bunlara uyanları tek tek bulup kızgın güneşin altında saatlerce çalıştırıp demir saçın üstünde yatırmak lazım. allah'ın verdiği canı alamayız belki ama kötülük yapanlara ceza verme hakkımız var.

bir değil iki değil.hep aynı hikaye.sosyal medya olmasaydı o insanlar dışarıda elini kolunu sallayarak gezeceklerdi.nasıl bir anlayış bu.ülkenin kimyası bozuldu ister kabul edin ister etmeyin.ülkede hırsızlar,tecavüzcüler, katiller cirit atıyor.alakası yok zannetmeyin hepsi bir bütün.suriyelisi, afganı, kırgızı, pakistanlısı sayamayacağım dahası da vardır ülkede rahat rahat suç işliyor.yani ülkede adam vurur çıkarım algısı var.ne kadar tehlikeli bir durum.adam tecavüzcü takım elbise giymiş iyi hal indirimi alıyor.bu kadar yozlaşmanın sonu iyi değil.trafikte normal gibi insan kesiyorlar hızlı gitmedi diye.bütün mafyatik tipler silaha çok kolay ulaşıyor.ve ticaret onların elinde.italyadaki gibi bize de bir operasyon gerekiyor.tecavüz olayı zaten inanılmaz.hadım ve üzerine ömür boyu hapis olması cezası.idam kurtuluş olur.hangi hislerle bunu yapabildiniz el kadar çocuklara.hadi onlar yaptı anne nasıl müsade etti.kesinlikle çocuk doğurmak için ve yapmak için ehliyet şartı olmalı.size zalimce ya da tuhafça gelebilir ama bu olmalı.en azından basit şartları olmalı.o kadının çocuk sahibi olmayı haketmediği aşikar.

yasada ust sınırı 15 yil artırımlariyla 24 yila varacak bir ceza alacak bu sanıklar.
tutukluluk sureleri henuz dolmadan yapilan tahliye kamu vicdaninda cok derin bir yara acmistir. kamuoyu baskisiyla tahliyeden donulse bile bu sekilde her seferinde turk yargisina guven azalmaktadir. hukukcular bu tahliyeyi anlayamazken sade vatandasa ne anlatacaksiniz.

adalet için gerekli kişiler;

hammurabi
sargon
nabukadnezzar
ıı.kiroş

hayatları sömürülen çocuklar var, görülmüş en büyük zulme maruz bırakılan.
kimlikleri, benlikleri satılıyor.
aşağılık insanların elinde, bir kere var olmuş bedenleri oyuncak oluyor.
dünyanın sonundayız sanki, bu vahşeti gören gözünü, duyan kulağını kapatıyor.
hiç doğmamış olmayı diliyorum ne zaman bu çaresizliğin içine sıkışıp kalsam.
yapabileceğim bir şey olmadığından ben bile kendime küsüyorum da onlar elimize yalandan bir adalet (!) tutuşturup rahat bir uyku çekebiliyorlar.
aklım almıyor, aklım alsa ruhuma sığmıyor.
lanet olsun satılmış vicdanlarınıza, yarattığınız pembe ütopyanıza ve ellerinizle şimdiden kirlettiğiniz her yarına.