ertelemek

ciddiye almamaktır. yoksa sevdiğin şeyleri, kişileri daha sonraya bırakamazsın

ertelediğim şeyleri düşününce beni streslendiren, bana en çok kaygıyı veren şeyleri gözardı etmeye çalıştığımdan ertelediğimi fark ediyorum. peki beni strese sokan şey ne? mükemmeliyetçilik. yapmak istediğim şeye tamamen hazır olmak, bütün kriterleri karşılamak yoksa başarısız olacağım kaygısı ertelememe sebep oluyor. yapmak istediğim şeylere bu kadar önem vermesem, ne kaygım olur ne de ertelerim ama nerede...

erteleme genelde tüm insanlarda bulunan bir hastalık
her insan yapacağı işi ya da çalışması gereken bir şeyi ertelerler benim de yaptığım bir şey bu ertelemek

dünya çabında ünlü bir besteci bile eserini son geceye bırakmıştı mozart son geceye bırakmıştı
29 ekim 1787 gecesi mozart hızlı adımlarla bu görmüş olduğunuz prag daki estates tiyatrosunun sahnesine girdi



çok heyecanlıydı tam ortada durarak kalabalığı selamladı. kalabalık ondan daha da heyecanlıydı. eee ne de olsa daha yaşarken bir efsaneye dönüşmüş bu bestecinin en önemli eserlerinden bir tanesi ilk dinleyeceklerdi . don giovanni operası. bu eser o kadar önemlidir ki felsefeci kierkegaard tüm klasik müzik parçalarının içerisinde onun en üstte durduğunu söyler. eğer ölmeden önce tek bir opera izleme şansınız olursa görmeniz gereken opera budur. benimde görmek istediğim bir operadır. böylesine önemli bir eserin prömiyer gecesinde mozart tan da onu dinlemeye gelen kişilerden de daha heyecanlı olan birileri vardı onlarda orkestra üyeleriydi neden heyecanlıydılar biliyor musunuz? çünkü hiç prova yapamamışlardı. çünkü az önce hızlı adımlarla sahneye giren mozart biraz sonra alta bırakacağım eserin uvertürünün notalarını yazmayı yeni bitirebilmişti . orkestranın önüne koyulan notaların mürekkebi bile daha kurumamıştı çünkü mozart bile dahiler işlerini erteleye erteleye son dakikaya bırakabiliyordu.

uzun bir tatilden sonra tekrar okullarımıza, işlerimize dönücez değil mi ve yeni bir başlangıç yapacağız. şu hemen hemen hepimizde olan erteleme hastalığını konuşayım. bende bir çok şeyi erteledim. bugünün işini yarına ertelemeden bitirebilmenin kolay bir yolu varmı?
kolay mı bilemiyorum ama ertelememek için uygulanabilecek bir oyun önerisinde bulunacam bunu bende yapıyorum bazen bazen de unutuyorum yapmayı siz benim gibi yapmayı unutmayın
öncelikle şöyle bir şey söyliyecem neredeyse her kes önündeki işleri ertelemeye çalışır. bunu yapıyorsanız kişiliğinizle ilgili bir problem olduğunu düşünmeyin durumu kabullenmeyin (ya ben hep böyleyim)demeyin( zamanımı hiç yönetemiyorum) böyle demeyin gerçi ben öyle diyen biriyim ama siz demeyin sizi düşünerekten söylüyorum bunu çünkü ertelemek bir zaman yönetimi problemi değil bir duygu problemidir

diyelim ki önünüzde yazmanız gereken bir yazı var bom boş bembeyaz bir kağıda yazacaksınız düşünürsünüz ki ben bunu yazacak kadar zeki biri değilim ben bunu yazarsam başkası benim hakkımda ne düşünecek. zaten oldum olası yazmayı sevmedim dersiniz. ben öyle düşünüyorum sınıfta bile bir soruyu cevaplıyacam cevaplayamıyorum ya yanlışsa düşüncesine kapılıyorum

şimdi söyliyeceğim oyun şu hepinizin oynadığı bir oyun 1,2,3 tıp oyunu genelde bu oyun 1,2,3 tıp dedikten sonra herkes susar konuşan kaybeder ama siz oyunun kazananı olun beyninizle bu oyunu oynayın işimi bitirene kadar kalkmıyacağım deyin

eylül ayıyla birlikte hayatımıza yeni bir döneme başlıyacağız bu güne kadar işlerinizi hep ertelemiş olabilirsiniz ve bu durumda kendinizi suçlamayın sizin karakterinize bağlı bir durum değil bu hemen hemen herkes işlerini erteler mozart gibi dahilerin bile

ama bu size bir bahane olmasın çünkü

bu yeni döneme başlarken aklınızda bu notalar ve 1,2,3 tıp oyunu gelsin yapmanız gereken her ne iş varsa onu parçalara ayır ve “1 ”de . sonra en zor parçayı önüne al ve “2 ”deyin ve cep telefonunuzu uçak moduna alarak hatta bilgisayarınızın internetini kapatarak, bunları yapmamız gerek yoksa gelen mesajlar bizi rahat bırakmayacak, “3 ”dedikten sonra söyleyeceğiniz tıp kelimesiyle işe başlayın. artık onu nasıl yapıp yapmayacağınızın bir önemi kalmadı çünkü yapmaya başladınız bile oyunun bir parçasısınız artık oyun başladı.

çekiyorum bu dertten. tamam sevmediğim bir şey yapmam gerekiyor. ama hayat bazen böyle değil mi zaten? acil yardım pliz.

en büyük felaketlerden birisidir.
aman ha! ertelemeyin!

bende dahil biseyleri ileri tarihe atıldığında mevlana'nın şu sözünü hatırlıyorum
daha doğrusu kendime soruyorum

“yarın yaparım deme! bugün de dünün yarınıydı. ne yapabildin?”

-mevlana

rahatsız edici olmakla birlikte aslında bazen çok lazım olan bir özellik.

ertelediğim işi yapana kadar zihnimin fonunda çalmaya devam ettiği için o an yapıp bitirerek kendimi bu eziyetten kurtarırım.
böyle neon lamba gibi.
çın çın sesiyle.
git ordan.

umarım sonunda pişman olmam

bi sigara daha içeyim de öyle...

5 saat sonra: neyse son bi sigara daha içeyim de artık öyle...

hastalıktır ve kontrol altına alınmadığında çok tehlikelidir. barış özcan'ın erteleme hastalığı ile ilgili videosunu paylaşıldığı günden beri erteliyorum. sanki daha mükemmel bir zaman yakaladığımda izlemem gerekiyormuş gibi hissediyorum.

gordugum bi ruyadan dolayi hayatimda cok seyi suresiz erteledim.

1 isi sonraya birakmak. bende hastalik gibi 1 sey bu.

ertelemeyi bir cümleyle açıklayacak olsam "pazartesi diyete başlıyorum." olurdu. aslında çok basit bir cümle gibi duruyor ama ertelemenin mükemmeliyetçilikle ne kadar iç içe olduğunu gösteriyor. genelde insanlar mükemmeliyetçi oldukları için tüm şartlar en iyi olduğu zaman işlerine başlamak isterler. örneğin ayın başında istediği alışkanlığı kazanmaya çalışır, saat tamken ders çalışmaya başlar. şartların elverişsiz (erteleyenlere göre) olduğu en ufak şeyi bile bir bahane olarak kullanıp planladığı işi yapmaz ve erteler. bakıldığında basit bir örüntü gibi görünüyor ancak durum öyle değil koşulların en iyisini istemek gibi mükemmeliyetçilik beklentilerinin asıl sebebi özgüven eksikliği olabiliyor. özgüveni eksikliği olan insanlara baktığımızda da " en iyisi ben olmalıyım" gibi benzer katı düşünceler görebiliriz. özgüveni yüksek bir insan sırf bir dakika geçti diye ya da pazartesi değil diye çalışmayı ertelemez çünkü yüksek özgüven esneklik gerektirir. esnek insan da koşullar elverişli olmasa da sorunlar başa çıkabilir. velhasıl erteleme mükemmeliyetçilikten mükemmeliyetçilik ise özgüven eksikliğinden kaynaklanabilir. bunları dikkate alarak ilk önce özgüven eksikliği üzerinde durulacak olunursa erteleme büyük oranda engellenebilir. bunun için de akılcı hedefler konulmalı. akılcı hedefler ise işi bir anda yapmak yerine parçalara ayırıp yapmak olabilir aksi takdirde bir anlık motivasyon ile büyük hedefler konulup yapılmadığında hayal kırıklığı ile birlikte özgüven düşer ve kısır döngü olur.

bunu iyi kötü beceriyoruzda birde noktalamak var onu hiç beceremeyeceğim galiba.

basit gibi göründüğü kadar da ciddi sonuçlar doğurabilecek bir eylem. ömrünüz boyunca en çok pişmanlık duyabileceğiniz bir anı haline gelebilir. her şeyden önce hayatı ertelemek ve o anı geriye alamamak, bunun pişmanlığı ile bir ömür yaşamak... hala yaşıyor iken, ertelemeyin.

ilk mesajı sen at, ilk selamı sen ver, o merak ettiğin eylemi ilk sen gerçekleştir... ne kaybedebilirsin? erteledikçe zaten senin olmayacak, bari ertelemeyerek senin olmasın*?

çoğu zaman yapılacak işi daha da güçleştirir.