evlilikteki en büyük sorun

yıl olmuş 2025 ne evliliği. evliligin kendisi sorun bence.

şu "en" merak ve iddiası sanırım biraz abartı içeriyor. her evlilik ilişkisinde yaşanılan sorun, yaşayanların ve evliliklerinin en büyük sorunu olarak algılanır. sorunları yarıştırmanın da, sıralamanın da anlamlı olmadığını düşünenlerdenim. (kaldı ki aynı zamanda kültür, statü, eğitim ve coğrafyaya bağlı olarak bile değişebilecek durumlar olduğu da tartışmasızdır.)

evlilikte "sorun" ve "en büyük sorun" yaşayacağım düşüncesine sahip olmak.

gece yorganın pay edilememesi.

evlilikte hiç sorun olmayacağını düşünmek olabilir

kurumsal sistematik sıkıcı seks.

tutkunun ölmesi.

konformist hayat tarzı.

eşinin tarikatçi bir tanıdığının olması.
tarikatçiler beyin yıkama uzmanıdır, huzur falan istemezler, herkes birbiriyle didişsin ki biz de zübüklüğümüze devam edebilelim diye düşünür.

birbirini dinlemek yok
dinleme mümkün olsa bile anlama sıfır çünkü bilmiyor ki bilmiyor almıyor kafası aileden görmemiş oluyorlar
kendin alıcan kendi veledinmiş gibi yoğurucan
anladın mı?
annelik yaptığında da senden gidecek yorgun ve sinirli oldun mu kolay gelsin daha gencine gitti herif. çünkü sen ana oldun artık. yarlığın bitti yarrlara geldin.
kendi eşinin bile seni zorbaladığı bu dünyada kimseye güven olmaz. benden söylemesi.
düzgün insanlar nerede bilemem.
bulursanız bana da haber verin.

alyans tak diye çemkiren eş.
devamlı " neredesin " diye mesaj atması, araması.
telefonu karıştırmak istemesi.
her arkadaşlarınla buluştuğunda 50 kere arayıp, geceyi zehir etmesi.
yalnız kalma özgürlüğünü elinden almak istemesi.
yani kısacası kezban olması.

kadinin fazla feminen olmasi. fazla feminen kadin her seyi ister, bana sundan al bana bundan al.

erkegin fazlaa maskulen olmasi da sorun. yoksa eve gelip karisinin yuzune bile bakmaz.

ayip. evet.

çok uzun sürmesi

insanlar beş yılda bir emin misin diye tekrar yasal olarak hakim karşısına çıkmalı.

her şeyin ortak olması. kendinle yalnız kalamamak.

evli olmak olabilir.

nafakanın yüksekliği. olm manyak mısınız ya, insan niye evlenir ki? toplu bif delilik bu.

saygı ve sadakatın bitmesi, tahammülsüzlük, bencillik, aşırı kıskançlık… uzar gider liste. en önemlisi yataklar ayrılmışsa işte artık geri dönüşü olmayan yola girilmiş demektir.

kocanın ya da karının olması. kısacası karı koca olmak. *

çöpü kimin atacağı konusunda uzlaşmaya varılamamasıdır

insanların yaşamları boyunca kendilerini tanıma gibi bir çabası olmuyor. iş bu halde evliliğin öncesi de dahil sonraki hiç bir evresinde karşısındaki insanı tanıma çabası da olmuyor. insanlar birbirlerini hâlâ doğadaki ilkel üreme iç güdüleri kıstaslarına göre seçiyorlar. güdü demiyorum. ikisi farklı şeylerdir. esas itibariyle bu maymun tabiatımıza gayet uygundur. maymun doğal bir varlıktır. lakin insan artık kültürel varlık olduğunu 100 bin sene sonra bir miktar kavramak zorundadır. bu çelişki aşılamadan modernlik zerk etmeye çalışıyoruz kendimize. bu modernizmin ammentüsü sadece çevremizdeki her haltın mülkümüz olduğudur. haliyle tek eşlililik kavramı da mülkiyet başatından zihne yerleşiyor.
üzerine bir de tek yaşam misyonu çocuklarının hayatını mahfetmek olan anne babaları koy.
bu döngüden birey de toplum da sağ çıkamıyor

evli olmak.
sorun bende olabilir ama şu yaşıma kadar zerre düşünmedim evlenmeyi. yanında gelecek sorumlulukları kaldıramam ben. insanın kendini bilmesi iyi bir şey.
evlenip ayrılan veya evli olup mutsuz olan kimselere çok da iyi duygularla bakamıyorum.
bana göre dünyanın en gereksiz eylemi.

erkeğin bir süre sonra yozlaşması, kendini salmasıdır.
hanımına olan takvada gerilemesidir.
bir süre sonra bu gerileme amele de yansır ve çatışma yaratır.