fotojenik olmamak

ben düz çirkinim. *

kendimde olduğunu düşündüğüm durum. kedimde değil, kendimde.

kiminle gerçekte görüşsem fotoğraflardan çok daha güzelmişsin diyor. bunun da meali fotojenik olmamamdır hahsadhah

her fotoğrafta biyometrik fotodaki gibi at hırsızı eşgalini taşımaktır.

lan fotoya bakıyor bir daha foto çekilmem diye yeminler ediyorsun sonra gidip aynaya bakıyorsun o kadar da tipsiz olmadığını düşünüyorsun.

ayna mı yalancı yoksa kamera mı? veya her ikisi de değil dümdüz tipsizsin. her ihtimale açık.

fotoğraf çekilmenin bir açı ve lens işi olmasından dolayı doğru açı, doğru ışık ve pozlama ile herkes inanılmaz fotoğraflara sahip olabilir ama benim fotoğraf yeteneğim yok tipimiz azıcık kurtarıyor sağolsun. ne zaman profesyonel fotoğrafçı bir arkadaşım fotoğrafımı çekse ben bile kendime hayret ediyorum.

fotoğraf çekmeyi bilen birine fotoğrafınızı çektirmeden asla bilemeyeceğiniz bir durum bence

fotojenik mi değilim, görüntümde mi bir problem var yoksa ikisi birden mi gerçekten bilmiyorum fakat fotoğraf çekinme konusunda iyi olmadığımdan kesinlikle eminim.
hiçbir toplu fotoğrafta yokumdur mesela, arka kamerayla çekilen bir fotoğrafımda düzgün çıkabilme ihtimalim yok çünkü.
her zaman diğer insanların fotoğrafını çeken o kişi benimdir, o fotoğraf karesinden kaçınırım çünkü göreceğim tabloyu biliyorum.
bir güne dair anı bırakmak istediğimde bile kendi fotoğrafımı değil de çevredeki kedilerin vs fotoğraflarını kullanırım.

bir de şöyle bir problem var ki poz vermek korkulu rüyam gibi bir şey.
sanki poz vermeye çalışırken herkes benim fotojenik olmadığımı biliyor da beni içten içe küçümsüyorlarmış gibi hissediyorum.
kimse beni görmüyor bile o an yüksek ihtimalle ama his işte.

bir insan neden toplum içinde poz vermeye çalışırken bundan bu kadar endişe duyar gerçekten bilmiyorum ama bir şekilde çözeceğim.