hakan günday

mutsuzluğun nedeni başarısızlıktan gelmemeliydi, hele hayal kırıklığı asla gözyaşlarının nedeni olmamalıydı... neden insanlar bir türlü anlayamıyorlar hayattan hiçbir şey beklememeleri gerektiğini, diye düşündüm. neden binlerce kitap, film, şarkı, şiir umudu tek hayat kaynağı olarak göstermiş, diye düşündüm... hiçbir zaman ümit etmedim. umutla tanışmadım. eğer mutsuzluk, istediğini bulamamaktan, hayalini gerçekleştirememekten kaynaklanıyorsa sıradanlaşır. sadece adı kalır. güler geçerim sınavlarında başarılı olamadıkları için ağlayan gençlere, sevdikleri terk ettiği için intihar eden kadınlara. kolay mı bu kadar tanımak mutsuzluğu hayatın karanlığında? en anlaşıldığı noktada başlar bilinmezliği hikayenin. kolay mı hayat, daha zengin olamadağı için bir adamın ağlayacağı kadar...

en iyi yeraltı edebiyatı yazarıdır. her kitabı beni daha cok dünyayla tanıştırıyor

20 yıldır iz sürdüğüm keşke ben olsam dediğim yazar. oğluma kayra ismini vermeme sebep olan kişi. son işi uysallar da efsane. iki duble rakı içmemiz şart.

uysallar işi olmamış. dizide mesaj vermek için çok kasmışlar. kinya ve kayra romanı ergence başlar ama güzel devam eder.

tanımıyorum, henüz.

piç kitabını severek okuduğum ve tüm kitaplarını okumayı düşündüğüm günümüzün iyi yazarlarından biri.

son zamanlar da keşfettim diline zekasına bayıldığım canimm yazar

zamir isimli kitabında, türkler ermenileri katletmiştir cümlesini okuduğum andan itibaren kendisinden nefret ettiğim yazardır.
üstelik bunu türk düşmanı bir karakter değil kitabın ana karakterinin aklından geçen cümledir.
benim için boş bir kişiliktir.

kendisiyle azil kitabıyla tanıştığım yazardır.
kitabı ödünç alıp okumuştun bir arkadaşımdan. azil beni çok etkilediği için başka var mı diye sorarak zargana kitabını da almıştım kendisinden.
lise zamanlarındaydım ve bir yere kadar okuyup bırakmıştım zarganayı, nedenini bilmiyorum.
bu sene tekrar denedim okumayı* ve kendimi zorlayarak bitirdim. kötü ya da akıcı olmadığından değil yazılanların son derece gerçekçi ve acımasız olması beni zorluyordu. hatta bir yerde kitabı kenara koyup derin bir nefes alıp "hayır kızım bundan etkilenmeyeceksin, psikolojini sağlam tut" diye kendime telkinde bulunmuştum.
bu iki kitabını beğendiğim için hepsini okumak istedim. epub formatını buldum daha, ziyan, piç kitaplarının ve ordan okuyorum.. aynı zamanda azil ve zargana kitabının epubu da var.* biraz zaman geçtikten sonra tekrar okuyacağım.

az, ziyan, kinyas ve kayra gibi kitapların yanısıra şahsiyet dizisinin senaryosunu da yazmış olan yazarımızdır. severim kendisini

kitapları ateş pahası olan 29 mayıs 1976 doğumlu türk yazar / senarist.*

kinyas ve kayra'yı hangi kafayla yazdığını merak ettiğim 1976 doğumlu türk yeraltı edebiyatı yazarı.

bugün azil isimli kitabını satın aldığım karanlık yazar. bir ihtimal bu akşam okumaya başlarım.

romanlarının yanında ülkeye şahsiyet ve uysallar gibi iki dizi kazandırmış kalemdir.

(bkz: çöp)

kötü yazar. nuri bilge ceylan gibi bu da başka bir vasıfsız dokunulmaz. yazdığı şeylere inandığını, bir poser değil ciddi anlamda inanarak yazdığını düşünüyorum. bu açıdan sempatimi kazansa da yaptığı edebiyatın ucuz, ergen ıkınması olduğu ve edebi değerinin sıfır olduğu gerçeğini değiştirmiyor.

beni en çok şaşırtan şey bunca yıllık yazarlık kariyeri boyunca hala bir kitabın kreşendosunu oturtacağı yeri çözememiş olması. insan hiç mi düzgün bir editörle çalışıp kendini geliştirme zahmetine girmez? hadi bunu yapmadın hiç mi roman teorisi okumaz insan merak edip?

uzun uzadıya yazıp eleştirmeye değer bir yazar değil açıkçası fakat kendisi hakkında konuşuyor olmamın nedeni şu. türk yazarlarda var olan bu romantik eblehlik beni deli ediyor. imza günlerinde çok cana yakın davranıp insanların hayatına dokunan muhteşem sanatçıyı oynamaya ayırdıkları zamanı gidip edebiyatlarını geliştirmek için kullanmıyorlar. son otuz küsur yılda öne çıkan tüm türk yazarlarda bu var. hepsi şahane, ilham verici, mütevazı, candan sanatçıyı oynamak konusunda oscarlık performans sergiliyorlar. sanki mahalle dizisi çekiyoruz. esas işini yapma konusunda kimse özen göstermiyor. bu yüzden küresel edebiyata bakıldığı zaman türkiye'den zikredilen son romancı orhan pamuk(o da intihalci olarak anılıyor) saygı gören tek yazar ise ahmet hamdi tanpınar ki öleli 60 küsur yıl oldu.

o 60 küsur yılda çok süper ilham verici sanatçılar çıkardı türk romancılığı. maşallah hepsi insanların hayatlarına dokunuyorlar imza günlerinde ama bir tane işe yarar roman çıkaramadık.

popüler kültürün yılmaz bekçisi bir edebiyat dergisinde bir insana ömrü boyunca 10 tane kitabın yeteceğini yazmıştı. fazla söylemiş. bir insana ömrü boyunca bir kitap yeter. hayır, kutsal kitapları kastetmiyorum. tek kitap. kafa karışıklığını önler.

bir yazar.
git geli olan insanlar bilirler. bir şey hissettiklerinde karşılaştıracakları bir şey ararlar. kötü olurlarsa kötülüğü, mutlu olurlarsa mutlu olmayı hep karşılaştırarak üstünlük kurup o anı kesinleştirmeye çalışırlar. kuvvetlendirmeye çalışırlar. çünkü içten içe biliyorlar ki gidecek o içinde bulundıkları an. değişecekler. başka bir şeye evrilecekler. evrilmeden kendini karşılaştırdıkları şey, onların o an için yendikleri şey oluyor. geçici mi ? geçici tabi: ) ama biraz kuvvetli hissettiriyor insana.

hakan günday bu sözü bulurken çok iyimser hissetmiş olmalı. pollyanna'yı yenmiş. boru mu? yanında olsaydım keşke.. o pollyanna karşısındaki galibiyet gülüşüne şahit olsaydım keşke. güzel bir şekilde gülüğümü düşündüğümde onunkiyle kıyaslardım belki. : ))

yukarıda bahsettiğim ve sevdiğim bir hakan günday sözü:

o kadar iyimserim ki, pollyanna benim yanımda uyuşturucu bağımlısı bir fahişe gibi kalır (k ve k)

iç karartıcı kitaplar yazan içi kararmış bir yazardır.

beyninin içinde ne döndüğünü çok merak ediyorum. korkunç bir yazar.

güzel, etkileyici yazan bir yazar. neredeyse her cümlesi dokunaklı. boş geçmiyor öyle.