hayatında hiç antidepresan kullanmamış insan

(bkz: kağıt toplayan çocuk)

hayatla savaşmak için ilaçlara ihtiyacım yok ben doğuştan savaşçıyım hadi eyvallah.

bu antidepresan meselesi ben savaşçıyım diyen avellere kadar düştüyse yazık gerçekten.

hayata karşı son derece dirençli olabilirsiniz, sorunlarla başetme yöntemleri geliştirmiş olabilirsiniz, dirayetli, çelik gibi iradeli olabilirsiniz ama beyin kimyanız bozulduğunda bunlar bir hiçtir. insanların mutluluk mutsuzluk anlayışı bir hayli saçmadır. başına bir iş geldiğinde, kötü bir olay yaşadığında çok mutsuzum diye zırlamaya meyillisiniz ama mesele bu değil. bu sadece gelip geçici bir acıdır ve acının vakti dolduğunda sağlıklı, pozitif ruh halinize dönersiniz.

peki ya beyin kimyanız bozuksa? işte o zaman s.ktiri boktan müzikleriniz, acıyla mücadele yöntemleriniz hiçbir işe yaramaz çünkü her an acı çekersiniz. her an mutsuzsunuzdur. işte bu noktada devreye ilaçlar giriyor. ilaç kullananı küçümsemek, yargılamak ya da kullanmayarak acılarla başettiğini sanmak için hayatı boyunca sağlıklı kalmış, acı nedir bilmeyen şımarık bir s.k kırığı olmak gerekiyor. görüyorum ki sözlükte bolca varlar.

(bkz: aa bu benim lan)

allah muhtaç etmesin de bu ilaçlara, adam zaten hasta, doğru düşünemiyor, ilacın yan etkisine bakıyoruz, intihara meyil olabilir diyor. buyur burdan yak.

antidepresan kullanmadım hiç inşallah kullanmadan ömrümü tamamlarım
( çok amin )

ne olursa olsun hayatın devam ettiğinin farkında olan insandır. düşse de kalkmayı bilen, yardıma ihtiyacı olunca bunu kabul edip başta kendisinin sonra çevresindekilerin desteğini almaktan çekinmeyen kişidir. ve sağlığının kıymetini bilir vücuduna iyi bakar. çünkü stres bağışıklığı düşürür, beyne zarar verir. acısını yaşar ancak bunu yaşarken sağlığını bir kenara atmaz.

bırak antidepresanı mecbur kalmadıkça ilaç, şurup bile kullanmadım.

önyargılı olabilir benim gibi babam bazen çok ağır antidepresanlar kullandığı için onu görerekten önyargım oluştu acaba bende baslarsam hayat boyu kullanmak zorunda kalırmışım vb. gibi ama şimdi bakıyorumda ihtiyaç olduğunu gördüğünüzde doktarara gitmemek boşu boşuna işkence çekmek. hiç kullanmadım ama tekrar o kadar kötü duruma gelirsem gidecem direk artık.

#1497456
hayatımın intiharın eşiğine geldiğim döneminde bile kullanmadım. kullanmayı aklımdan bile geçirmedim. beyin kimyasının bozulduğunu idda ederek, beynin kimyasını daha da bozan bir ilacın arkasına sığınmak tamamiyle zır cahilliktir. hayatınızın en en en ağır depresyonları bile %99 duygu durum bozukluğundan kaynaklanır. aç bak bakalım o antidepresan’ın prospektüsüne ne yazıyor ? bir çoğunda “intihar ve kendini öldürme düşüncesini arttırabilir” yazar. böyle ilaçlar sizin dopamin- endorfin seviyenizi düzeltmez. tam aksine alt üst eder. ondan sonrasını toparlamak çok daha zordur. sonrasında hayatınıza ilaç müptelası bir mal ( hakaret amaçlı değil, insanı mal ediyor bu ilaçlar) olarak devam edersiniz.

chinaski'nin sözü geldi aklıma: "bazıları hiç delirmez, oysa ne korkunç hayatlar yaşıyorlardır"

ben.
kafam dağıldığında konuşamayacak halde isem uyuyana kadar müzik dinliyor ve ağlıyorum.
konuşacak halde isem tüm arkadaşlarımı arıyor saatlerce konuşuyorum.
hiç olmadı, tüm evi dip köşe temizliyorum.
temizlerken elimi ayağımı sağa sola vuruyorum.
sayıyorum beni dağıtanlara.
bir kaç güne şeker gibi oluyorum.

psikiyatriste gitmeye üsenmis insandır başka bir açıklaması olamaz.

ben en son ne zaman ilaç aldığımı unuttum.

#399320 bu mantıkla isterseniz hiçbir hastalığınızda tedavi olmayın öylece bekleyin bu imtihan diye. psikiyatrik rahatsızlıklar gerçektir, nasıl kanser, grip, enfeksiyon gerçekse onlar da gerçektir ve doktorların kararlarına uymak önemlidir. her şey yaradandan geliyor diye öyle bekleyecek misiniz? ne demiş atalar, sen eşeğini sağlam kazığa bağla ondan sonra dua et. bunun haricinde gerçekten hiç gerek görülmemişse kullanmaya helal olsun o psikolojiye.

ne kullanan zannedildiği kadar zayıftır, ne de kullanmayan göründüğü kadar güçlüdür. ihtiyaç hissediyorsan alırsın ve rutini kabullenmeye devam edersin. henüz hayatın sillesini yememiş birinin ömrünün sonuna kadar hayata karşı mücadele eden insanları ufacık bir haptan dolayı küçümsemesi doğru değil. aile hikâyesi olanı var, alkoliği var, ağır travma geçireni var, uyuşturucuyu bırakmaya çalışanı var yani var oğlu var. kafayı en azından yastığa rahat koymak için mücadele eden insanlara saygı duyuyorum.

kimse kimseyle acısını yarıştırmasın. bu tarz konularda da uzman olmayan kişiler, kullanmadım sorunumu şöyle çözdüm böyle çözdüm gibi şeyler söylemesi çok cahilce geliyor. kullanan insanlara da bir sıfat yapıştırmak kimsenin haddine değil.
not: hayatımda hiç antidepresan kullanmadım.

başlıkta müthiş entryler var gerçekten. antidepresan kullanmamak üzerinden ego mastürbasyonu yapanlar mı dersin antidepresana beynin kimyasını daha da bozuyor diyenler mi dersin antidepresan kullanan insanları zayıf olmakla suçlayan mı dersin. aynen kardeşim bunca yıllık tıp bilimi ve farmakoloji bilimi bilmiyor siz biliyorsunuz en iyisini. allah akıl fikir versin size.

sarı kantaron ile melisa çayı içiyordur onun yerine.

ekmeğin üstüne devit 3 te mi döküp yemediniz bre zalımlar bari magnezyum falan alsaydınız

hayatında hiç sorunları için psikolojik yardım almamış insanlar olmaları muhtemeldir.