hiç gelmeyecek birini özlemek

şimdi mesela. çıkarsam telefonu. şakkkk özgeyi çevirsem, handeyi ver bana desem, fark etmez canikom ikinizden de, müsait olanınızı alayım desem. o ara whatsapp'ta zeynep'e gülüşü çaksam, bahar var selam versem suratıma sütyenini fırlatacak gibi bakıyor... bu mu çocuklar? kalbim yok muuuu benimmmm. kalbimmm yok muu benim..

yok.

velhasıl çok şanslısınız çocuklar. keşke bende sizler gibi hiç var olmayacak insanları özleyip özleyip aforizma falan kasabilseydim. sabah güneşin aydınlattığı odalarda ışıksız falan kalsaydım yaa. özeniyorum böyle boktan çöl edebiyatlarına. 10 artı atardınız herhalde. o 10 artıyla mutlu falan olurdum.

şu an halim nasıl desem.. çok sıkıldım, her şeyin basitliğinden. iki gülümsemeye gelmiyor.

kaçtım da. sözlükte rahibe terasa olmaya karar verdim. gamalı mamalı. meme gördüm mü monitöre battaniye örtüyorum artık.

hayatını gözlerimin önünde kaybetmiş olan eski kız arkadaşımdır. son görüşüm içler acısıydı. gitti. daha gelmeyecek. daha karşılaşmayacağız. hep özleyeceğim.

belirli bir özleme eşiğini geçince rüyalarınızda yaşamaya başlıyor.
evet, maalesef.

almanca lisanında fernweh deyu bir kelime vardır. hiç gitmediğin bi yeri özlemek, oraya olan yolculuk tutkusu falan diye çeviriyolar alemancadan. bu da onun gibi bişi sanırsam, galuba, heraldeee.

her gün biraz daha yok olmaktır.

özlemek güzeldir. hiç gelmese de...

hiç kelimesi bana göre yalnızca ölüm ile bağdaştırılabilir. imkânsız diye bir şey yoktur mantığı ile aynı. eğer karşı taraf ölmüş olmadığı sürece hiç diye bir şey de olamaz bence. hatta kim bilir, ölmüş bile olsa belki öbür dünyada kavuşulacak.

çoktan gelmiş birini özlemekten iyidir.

onu değil de anıları özlersin
hatıralar can yakar

hayalini kurduğun biriyle hiç rastlaşamayacağın gerçeğinin yanında yine iyi duruyor, en azından madden bir yerlerde olduğunu biliyorsun.

lanet gelsin be.

hiç olmamda oldukça yoğun bir katkısı vardır bu eylemin. doğa'yı unutamamak beni yok etti.

nefes alamadığımı hissediyorum bazen. bir yumru oturuyor sanki boğazıma yutkunamıyorum. gözlerim doluyor hemen,kalbimin yandığını hissediyorum hep aynı sözcükler dökülüyor dudaklarımdan:
canımın yarısıydın yarası oldun babam...

eğer ölüm değilse ayıran, gelecek diye umut ettiğin için o kadar özlüyorsundur belki de...

sevgi kaybıdır.

hiç özlemeyecekmiş gibi gitmek

dedem .
resul .

babam 20 yıl olacak.

ln durun daha yeni toparlandik zaten..

gökyüzüne uğurladıklarım. hepsini çok özledim ve hiçbirinin geri gelmeyeceği gerçeğiyle yüzleşmek acı verici.