imrenilen insan

hem işte çalışıp hem de;
sabah ev halkına kahvaltı hazırlayan
çocuklara beslenmelerini sabah erken kalkıp hazırlayan
akşam yemeğini önceden yapan,hazırlayan
evini temiz tutan,çalıştığı halde misafir ağırlayan
boş harcamalar yapmayan,tasarruflu kadın gibi kadınlar benim gözümde çok başkadır.

annelerin en annesi diye bunlara derim.

kahvede sabah akşam okey, 51 oynayan 60+ emekli dayılar. öyle böyle değil çok imreniyorum çok. işe git gel derdi yok, çoluk çocuk çoktan evlenmiş gitmiş başından. elvis binayı terkettiğinden öyle libidosal dertlerin yok. sabah kalk, hanımınla kahvaltını yap. hanım güne sen kahveye git. agalarla geyik, boş muhabbet. akşam eve giderken markete, manava uğra. tv karşısında iki duble rakını göm, hanımn soyduğu meyveyi ye. ayda yılda bir elvis ziyarete gelirse hanımınla seviş ve uyu. misss.

ve beklenen o an:
(bkz: allaha şirk koşarken dalağı şişen ateist) *

düzenli kitap okuyan insan.

ben istesem de beceremiyorum. dikkatim dağılıyor. ama yine de okumaya çalışıyorum en azından.

herkes bir başkasına imreniyor kıskanıyor. işin içine girince herkes dertli. uzaktan herkes ınstagram daki hayatlar gibi duruyor.

sağlıklı insanlar. özellikle de ruh sağlığı yerinde olanlar.
insanın ruhen dengede olması büyük şans. kendi içimde yaşadığım onca çalkantılı durumu son 3 yıldır atlatmış bulunuyorum. ve her seferinde "iyi ki ilaçları var bu hastalığın*" diyorum.

düzenli bir işi olan insan, düzenli bir hayatı olan insan, herşey için vakti olan insan.

çevresel faktörlerinin etkisiyle hayatlarında kendiliğinden var olan imkanlarına imrendiğim insanlar var. akademik anlamda başarılı olan, bir şeyler üreten, durmadan işleyen insanlara gıpta ederim. zihnin çalışması çok önemli, en başta kendine sonra belki tüm insanlığa fayda sağlayacak büyük buluşlar yapan kişiler gerçekten takdire şayan.
yeterince çalışsaydım belki ben de öyle olurdum. armut pişip ağzımıza düşmüyor neticede, yeterince çalışmamışım demek ki.
çalışmak biraz da 'çevresel faktörler'le de ilişkili.
işte başkalarında kıskandığım ya da imrendiğim nokta bu: sağlıklı ortamlarda yetişen, ebeveynleriyle ortak hareket eden, "hiç kimse yoksa da ailem var" diyebilen insanlar.
işler yanlış gidince yoldan sapılıyor sonra ara ki yönü bulasın. kuzeyle güney, doğuyla batı sarpa sarıyor. güneş doğsun istiyorsun tersi istikamettesin, batmasını isterken doğuya gitmişsin. sandığın gibi değilmiş, güneş doğudan batmıyor ve güney de insanı hep ısıtmıyor.

kaygısız tasasız kimin ne diyeceği umurunda olmadan, parasız, aşksız mutlu olacak bir şeyler bulabilen insan

hep karşıma çıkıyor şöyle insanlar. hani bazı aldıkları bir kıyafeti bambaşka bir şeye dönüştürüyorlar ya. eski bir gömlekten elbise yapıyor, sıradan bir tişörte dokunuş katıp yepyeni bir tarza çeviriyorlar. onlara bakınca gerçekten çok imreniyorum. ben denesem büyük ihtimalle ortaya giyilecek gibi bir şey çıkmaz, hatta tamamen mahvedebilirim. hayranlıkla izliyorum böyle insanları.

bir şeyleri istekli istekli yapan ve sonraki bir şeylere de istek duyan ve istekler şelalesinden istekler dolduran ve istekli istekli yaşayan ve full heves istekli isteklerde bulunan ve isteklerinden istek beğenen istekli insan