insanı olgunlaştıran şeyler

parasız kalmak. zamanında parasız kaldığım dönemlerde ne kadar yalnız kaldığımı fark ettim. dostum sandığım, çok değer verdiğim insanların beni nasıl umursamadığını, görmezden geldiğini fark ettim. şunu biliyorum ki aslında ne kadar çevremiz olursa olsun zor günlerde yalnızız. bundan dolayı kimseye tavır almayacak kadar olgunlaştım.


sağolsunlar öğrettiler ki porblemlerimi kendi başıma çözüyorum. kimseden yardım beklemiyorum.

sonbaharın sert rüzgarı, kışın karı ve ayazı, baharın yağmuru.... sonrasında sıcak yaz mevsimi var.

hayatın tokat gibi çarpan olayları.
hele de aileden birinden geliyorsa tokat ister 100 yaşında ister 10 yaşında artık olgunlaşmak bi yana çocukluğun da ölür.

hayatın kötü tarafları, acı gerçekten de insanı olgunlaştırıyor.

başrolü zamandır. olgunluk miktarı ise bu zaman içinde yaşadığınız acı-tatlı tecrübe ve deneyimlerin yoğunluğu ile doğru orantılıdır.

(bkz: görmek)
sevgiyi, nefreti, açlığı, tokluğu, yağmurun görüntüsünü değil mecbur kalıp altında ıslanmayı görmek.
parayı keyfi olarak değil, mecburiyetten kazanmayı görmek.
insanların 80 senelik ölümlü dünya için, hayattaki en önemli değer olan insanları üzdüğünü, kırdığını görmek.
gördükçe böyle uzayıp gider...

zaman. çok klişe bir cevap olsa da zamanla pek çok şeye alışıyorsun ve her anın değerini anlıyorsun.

hata yapmak ve hatalarından ders çıkartmak.

acı.

bol güneş ışığı.

isveçli bilim insanlarının araştırmalarına göre yeterli güneş almayan bir ortamda bir insanın olgunlaşma süresi, yeterli güneş ışığı alanlara nazaran 3/4 daha uzun sürmektedir.

hata yapmak.

problemlerini kendin çözmek zorunda kalmak, parasız kalmak, kazık yemek.

"tam olarak anlaşılma" arzusudur. uzun yıllar bu arzunun muhatabı aranır. kişi bir yerde, bir şekilde kendisine muhatap bulduğuna inanırsa ne âlâ; bulamazsa, nihâyetinde kendisine tek muhatap olarak yine kendisini bulur. kendi iç dünyasında kendisiyle önce ufak atışmalar, sonra kanlı çatışmalar yaşar. bu noktada insan, kendini hırpalamaktan başka bir şey yapmadığını, kendini dahi tam anlamıyla anlayabilmekten aciz olduğuny fark ettiğinde muhatap arayışı sona erer ve anlaşılma isteği terk edilir.
olgunlaşma denen şey, bu istek tamamen terk edildiğinde ya da mümkün olduğu kadar az arzulanması öğrenildiğinde başlar. çünkü insanın kendi gelişimine taş koyan en tehlikeli şey, kendisi zaten biricik ve çok kıymetli olmasına rağmen bunu bir türlü anlamayıp başkalarının ona "sen çok kıymetli birisin./sen biriciksin." demesini istemesidir.

yaş almak.

bazen öyle bir an olur, kafanı çevirdiğinde tek başına olduğunu görürsün. işte o an olgunlaşmakta çığır atlarsın.

olgunlaşmak, davranışlarla ortaya çıkar kişilik ve karakterle zamanla oluşan bi şeydir. insanı olgunlaştıran şeyler ;kişiye göre değişir yaş değil yaşananlar olgunlaştırır insanı.

insanın babasının gitmesi. bu olgu hayatın çocukluk evresinden aniden büyümeye sıçrama göstermesi demek. hele ki yaşarken giderse daha da vahim.

baba olmak.

(bkz: kazık yemek)

olgunlaşmadan kastedilen hayat tecrübesi ise,
"tecrübe dediğimiz şey hayatımız boyunca yediğimiz kazıkların toplamıdır",
sözünü hatırladım.