insanı olgunlaştıran şeyler

hayal kırıklığı ile gelen tecrübeler. bir şeyi hayal eder ve beklersin, olmasını dilediğin güzelliklerin yaşanmasını beklersin. sonra ne mi olur? hiç. işte o hiçlik kursağınıza öyle bir yerleşir ki, o hissi asla unutmazsınız. bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmaz. her istek kaktüs gibi görünür. sakınırsınız, uzaklaşırsınız, sabrı öğrenirsiniz. buna tecrübe denir. ve artık olgunlaşmışsınızdır.

beklentiler yorar siz en iyisi kırılmadan önlem alın. emniyet kemerimiz sıfır beklenti.

acı çekmek
çok sevdiğin birini kaybetmek
sorumluluk almak
başarısızlığın ardından pes etmemek
yaş almak
ayaklarının üzerinde durmak zorunda kalmak...

şımaracağın biri kalmadığında hayat seni olgun bir insana çevirir.

yiyip hazmettikleri

30 yaşına geldiğini düşünmek

sadece acı insanı olgunlaştırır.

her zaman hayatında olacağını düşündüğü insanların puf diye uçup gitmesi, desteğe en çok ihtiyaç duyduğu anda yalnız kalması.

olgunlasmak için bir sey beklememek gerektiğini farketmek.

hayallerimi gerçekleştirmiyeceğimi anladığım zaman.

daha yeni konuştuk bu konuyu.
insanı olgunlaştıran şey yediği kazıklardır. artık doyduğunuzda olgunlaşmış olursunuz.

mezuna kalmak kesinlikle. o içine sinme durumunu anlatamam yaşanmadan da anlanabileceğini sanmam. okulla ilişkin kesilmiş, öğrenci desen değilsin lan ayıp be otobüslerde bile tam basıyorsun nasıl kanser bir süreçtir?affedersiniz de devletin de işi gücü yok mezun olduğun anda hemen biletler tam basıyor nasıl bir hızdır bu maşallah subanallah hızıra taş çıkarır. neyse evdesin, işin yok, vasıfsızsın, 18'den sonra da ana babadan para istemek delikanlı bünyeye çok koyuyor. kızsan zaten evdesin işin ne deyip yemek-bulaşık-temizlik üçü bir aradası kilitleniyor. bir de her şeye tuz biber akraba kekeleri şimdiye işe girsen tecrübeli elaman olmuştun adlı kanser senfonisi de salınca bünye ben adam olcam lan bekleyin siz bekleyin kaçıp gitcem bu şehirden konumuna geliyor. eh bu da olgunlaştırıyor olsa gerek.

acılar
hani öldürmeyen şey güçlendirir derler ya bu da öyke bir şey. hayatında hiç acı çekmemiş insanlar olgunlaşmamış insanlardır.
acılae hayatın gerçeklerini suratımıza vura vura öğretir, kafamıza vura vura olgunlaştırır bizi

zaman derim ."nothing fucks you harder than time".

(bkz: yalnızlık)
bence bir insan yalnız kaldıkça olgunlaşır. bu yalnız sadece fiziksel boyutta bir yalnız değil.
onu anlayan yoktur, yalnızdır.
dinleyeni yoktur, yalnızdır.
seveni yoktur, yalnızdır.
sevdiği yoktur, yalnızdır.

kimseden sevgi ve şefkat beklememe boyutuna gelenler iyi bilir. hoş, sevgi böceği de değiliz hani.

bir çocuğun sorumluluğunu almak.
daha da hızlı olgunlaşmak istiyorsanız iki çocuğun sorumluluğunu alın.

ölüm. bir yakınınızı kaybettiğiniz an büyüyorsunuz,olgunlaşıyorsunuz.

kısık ateşte hafif hafif kendi yağında pişme eylemi. hayalini kurduğun hiç birşeyi yapmayacağını anlama ulvi. sarf ettiğin her büyük lafın birileri tarafından not alınarak geri yutturulması. coğrafyanın ağır koşulları. düzenli yalanlara maruz kalma. kandırılmanın dayanılmaz hafifliği

hayat, kimseyi es geçmeden (ben henüz istisnasına pek rastlamadım, kimi küçücük görünen ama kendisi için büyük derdi içinde yanar, bir başkası gerçekten ağır yükü altında çabalar ama herkese bir şeyler düşer) zamanla insana bazı darbeler indirir. bu darbeler genelde insanı yavaş yavaş çocukluktan kurtarır (veya içindeki çocuğu öldürür) ve biraz daha olgun bir hale getirir. kimi olgunluğunu asık surat, vazgeçmişlikle simgeler, kimi hayat denen büyük resme baktığı yerden bir iki geri adım atarak bakmayı becerir.

ve bence insanı olgunlaştıran şeylerin başında hastalıklar gelir. ölüm, açlık.... vb. veya bunların tamamını içine alan zamanda olabilir.

anne babasizlik; ailesini yada aile uyelerinden birini kaybeden veyahut yurtta yasamis her cocuk erken buyur. hatta cocuk kalamaz. buyumek zorundadir cunku nazini niyazini ceken kimsesi yoktur.

sorumsuz ebeveynlerin cocuklari; anne babasizlik bazen onlar yanindayken de olur. hatta boylesinin daha da zor oldugunu soylemek mumkundur. varlar gibidirler ama yokturlar. bu cocuga degersiz hissettirir, yuk oldugunu dusunur falan. kendini basini kendi kasimayi ogrene ogrene olgunlasir garibim.

gecim sikintisi; yokluğun, kit kanaat gecinmenin insana en buyuk ogretisi olgunlasmaktir. hayallerden vazgecmeyi ogretir, hayatin "gercek yuzunu" tokat gibi carpar adamin yuzune. huzur birakmaz lakin yorgun bir beden, sönük gozler, yipranmis bir ruh hali birakmasi mumkundur.

şiddet; ozellikle psikolojik siddetin en buyuk etkisi erken olgunlasmaktir. kendi dertlerini kendin kapatmaya calisirsin, kendi yaralarini kendin onarirsin. düsünursun, cikis yolu ararsin, bir seyler icin cirpinirsin. ve gunun sonunda bir bakarsin, kendini eylerken buyumussundur, olgunlasmissindir kocaman insan olmussundur.