insanın bakış açısını değiştiren şeyler

yeni insanlarla tanışmak ve onları önyargısız bir şekilde dinlemeye çalışmak.çok şey katıyor insana.kendine ait dünyandan bir süreliğine sıyrılıyorsun,bir başkasınınkini onun izin verdiği ölçüde deneyimleme şansın oluyor.

on yargilarin ve sabit bakis acisinin karsit etkisinde edinilmis deneyim-ler tum ongoruleri alt ust edebilir. sozune fazlasiyla guvendigimiz birinin deneyiminde bu etkiyi yaratabilir.
akabinde okumak; okumayla beraber arkasina yaslandiginiz dusunceyi sorgulamak/irdelemek bakis acilarini yenileyebilir. yenilemek bir kenara, acilarin genisliginin ne kadar da sonsuz oldugunun anlasilmasina olanak verebilir.
yeni insanlar tanimak, yeni yerler kesfetmek cok daha ust seviyesi, farkli bir kulturde/ulkede yasamak; kisacasi yenilige tabi olmak, sahip olunan halihazirdaki her kalibi formatlayip, degistirmenizi saglayabilir.

tabi bunlar icin, bunlari hayatiniza ekleyebilmeniz icin gerekli olan o “sey” aslinda cesaret. ya da yürek… zira insanin dogrularindan siyrilmasi, birazcik zor olsa gerek dimi?

hayal kırıklıkları, umutsuzluklar, yalnızlık, güvensizlik, hata yapmak....vs gibi acı tecrübeler her zaman insanın sadece bakış açısını değil kişiliğini, karakterini, alışkanlıklarını değiştirir ve sizin değişmenize çevreniz çok rahatsız olur çünkü çevreniz size acı tecrübeler yaşatsa bile eski haliniz gibi olmanızı ister ama iş işten çoktan geçmiştir.

(bkz: sevgi)

zaman.
19 yaşındaki benlikle 25 yaşındaki benlik aynı olmuyor. eskiden değer verilen şeyler şimdi sıradan, eskiden görmezden geldiğimiz şeyler şimdi umrumuzda olabiliyor, bir filmdeki sahne eskiden mimik oynatmazken şimdi düşündürebiliyor.

özdemir asaf'ın, kimse bilmez şarkısı önceden ağlatırdı beni, şimdi düşündürüyor dizesi, bakış açısını değiştiren şeylere örnektir mesela..

ben eskiden doğaya meraklı değildim. öyle kamp kurmak için aktivitelere katılmışlığım yoktur. çadır da kurmadım mangal dışında ateş de yakmadım.

ciddi anlamda ilkyardım nasıl yapılır ilgilenmedim. ehliyet alırken kursta ve üniversitede ilkyardım dersi aldım ama ilkyardım bildiğimi iddia edemem.

elime turnike alıp masuscuktan bile birinin koluna takıp çevirmedim. bize her şey mış gibi öğretildi.

depremden sonra gördüm ki benim ve sevdiklerimin hayatı benim ne kadar donanımlı olduğumla yakından ilgili.

bu nedenle kitaplar aldım ve teorik olarak bilgi sahibi olmaya başladım. videolar izleyip nasıl yapıldığını öğrenmek istiyorum.

deprem olur mu bilmiyorum. olursa anında ölür müyüm bunu da bilmiyorum ama latince bir söz var. “zafer hazırlık sever.” işte bu yüzden belki de çaresizlikten dolayı psikolojik olarak iyi hissetmek için bile olsa bir şey fark eder diye düşünüp kendimi geliştirmek için elimden geleni yapmak istiyorum.

deprem dışında ormanlık alanda yürüyüş yapmak da huzur veriyor. bence sabahtan akşama kadar elimde telefon tablet pc evde oturmak yerine sırt çantasıyla yürüyüşe çıkmak hiç olmasa kalori yakmak için güzel bir fırsat.

yurtdışı seyahatleri.

empati yapmak, belirli bir yaşa gelmek.
bazı şeyler o yaşa gelmeden değişmiyor.

yediği kazıklardır.

her kazıkta yeni bir güncelleme geliyor. akıllanırsan level atlıyorsun anlamadıysan hooop tekrar başa dön.

(bkz: ölüm)

bir gün olduğundan daha kötü duruma gelme ihtimalin.

yakın arkadaş.
iki dakikada sevdiğiniz biri düşmanınız da olabilir sevmediğiniz biri sevdiğiniz de olabilir.

evlenmek.
anne/baba olmak.

(bkz: amuda kalkmak)

inandıklarıyla gördüklerinin çelişmesi.

sonra ters durursunuz hayata ki düz okusun diye insanlar sizi:

ama ne yaparsan yap anlamak istediği kadar anlar insanlar her birimizi.

oysaki sirenler çalıyordu okuma yazma bilmeyen için bile. kulak vermek yeterdi yanıp tüketmemek için, kaybetmemek için sevdiklerini.

işte böyle akrobatik hareketlerle öğrenir insan, insan sayesinde türlü bakış açılarını denemeyi, uygulamayı. kimi insan da kaybedince öğrenir farklı bakabilmeyi dünyaya. bu en zararlı öğrenme biçimidir elbette.

şöyle dinlendire dinlendire, gurme biri tarafından atılacak, rafine lezzette bir dayak.

ikizler burcu erkosuyla tanışmak hshshs
gerçekten insana bambaşka bir açısı kazandırıyorlar
ayyy defoll

senden giden ve sana gelen şeylerdir.

insanın her gün uyanmak ve yataktan çıkıp güne başlamak için motivasyona ihtiyacı oluyor.

elbette hayatını idame ettirmek için işe gidip çalışmak ve para kazanmak zorunda olanların yataktan çıkmak için bir sebep arama lüksü yok ama onların da sadece nefes almak şeklinde bir nevi biyolojik varlığını sürdürmeye devam etmekten fazlası için bir motivasyona sahip olmaları gerektiğini düşünüyorum.

insan kendini sevmeyince hiçbir şeyi sevmiyor. hiçbir şeyi sevmediği zaman da hiçbir şeyden keyif almıyor.

başka bir insan sizi sevmeye başlayınca sevilmeye değer olduğunuzu düşünmeye başlıyorsunuz.

sevilmeye değer olduğunu düşünmeye başlamak sizin kendinize olan bakış açınızın da değişmesini getiriyor.

kendiniz için uğraşmak istemeseniz bile sizi seven kişinin sizde gördüğü şeye dair umudunu boşa çıkarmamak için çaba göstermeye başlamaya gerek duyuyorsunuz.

herkes sevilme ihtiyacı duyuyor mu bilmiyorum ama bence psikolojik olarak sorunlu olanlar (psikopat vs) dışarıda bırakılırsa hepimiz sevilmeye ve onaylanmaya ihtiyaç duyuyoruz.