insanın bakış açısını değiştiren şeyler

yazılım öğrenmeye ilk başladığınızda sıkça yaşayabilirsiniz.

yeni insanlarla tanışmak ve onları önyargısız bir şekilde dinlemeye çalışmak.çok şey katıyor insana.kendine ait dünyandan bir süreliğine sıyrılıyorsun,bir başkasınınkini onun izin verdiği ölçüde deneyimleme şansın oluyor.

on yargilarin ve sabit bakis acisinin karsit etkisinde edinilmis deneyim-ler tum ongoruleri alt ust edebilir. sozune fazlasiyla guvendigimiz birinin deneyiminde bu etkiyi yaratabilir.
akabinde okumak; okumayla beraber arkasina yaslandiginiz dusunceyi sorgulamak/irdelemek bakis acilarini yenileyebilir. yenilemek bir kenara, acilarin genisliginin ne kadar da sonsuz oldugunun anlasilmasina olanak verebilir.
yeni insanlar tanimak, yeni yerler kesfetmek cok daha ust seviyesi, farkli bir kulturde/ulkede yasamak; kisacasi yenilige tabi olmak, sahip olunan halihazirdaki her kalibi formatlayip, degistirmenizi saglayabilir.

tabi bunlar icin, bunlari hayatiniza ekleyebilmeniz icin gerekli olan o “sey” aslinda cesaret. ya da yürek… zira insanin dogrularindan siyrilmasi, birazcik zor olsa gerek dimi?

hayal kırıklıkları, umutsuzluklar, yalnızlık, güvensizlik, hata yapmak....vs gibi acı tecrübeler her zaman insanın sadece bakış açısını değil kişiliğini, karakterini, alışkanlıklarını değiştirir ve sizin değişmenize çevreniz çok rahatsız olur çünkü çevreniz size acı tecrübeler yaşatsa bile eski haliniz gibi olmanızı ister ama iş işten çoktan geçmiştir.

(bkz: sevgi)

zaman.
19 yaşındaki benlikle 25 yaşındaki benlik aynı olmuyor. eskiden değer verilen şeyler şimdi sıradan, eskiden görmezden geldiğimiz şeyler şimdi umrumuzda olabiliyor, bir filmdeki sahne eskiden mimik oynatmazken şimdi düşündürebiliyor.

özdemir asaf'ın, kimse bilmez şarkısı önceden ağlatırdı beni, şimdi düşündürüyor dizesi, bakış açısını değiştiren şeylere örnektir mesela..

ben eskiden doğaya meraklı değildim. öyle kamp kurmak için aktivitelere katılmışlığım yoktur. çadır da kurmadım mangal dışında ateş de yakmadım.

ciddi anlamda ilkyardım nasıl yapılır ilgilenmedim. ehliyet alırken kursta ve üniversitede ilkyardım dersi aldım ama ilkyardım bildiğimi iddia edemem.

elime turnike alıp masuscuktan bile birinin koluna takıp çevirmedim. bize her şey mış gibi öğretildi.

depremden sonra gördüm ki benim ve sevdiklerimin hayatı benim ne kadar donanımlı olduğumla yakından ilgili.

bu nedenle kitaplar aldım ve teorik olarak bilgi sahibi olmaya başladım. videolar izleyip nasıl yapıldığını öğrenmek istiyorum.

deprem olur mu bilmiyorum. olursa anında ölür müyüm bunu da bilmiyorum ama latince bir söz var. “zafer hazırlık sever.” işte bu yüzden belki de çaresizlikten dolayı psikolojik olarak iyi hissetmek için bile olsa bir şey fark eder diye düşünüp kendimi geliştirmek için elimden geleni yapmak istiyorum.

deprem dışında ormanlık alanda yürüyüş yapmak da huzur veriyor. bence sabahtan akşama kadar elimde telefon tablet pc evde oturmak yerine sırt çantasıyla yürüyüşe çıkmak hiç olmasa kalori yakmak için güzel bir fırsat.

yurtdışı seyahatleri.

empati yapmak, belirli bir yaşa gelmek.
bazı şeyler o yaşa gelmeden değişmiyor.

yediği kazıklardır.

her kazıkta yeni bir güncelleme geliyor. akıllanırsan level atlıyorsun anlamadıysan hooop tekrar başa dön.

(bkz: ölüm)

bir gün olduğundan daha kötü duruma gelme ihtimalin.

yakın arkadaş.
iki dakikada sevdiğiniz biri düşmanınız da olabilir sevmediğiniz biri sevdiğiniz de olabilir.