insanın ölümden korkmamasının sebebi

intihara meyilli olan yada intihar eden insandır. hayatta kaybedecek ya hicbirseyi kalmamıştır ya da hayattaki herşeyi tüketip doyum almıştır ve artık hicbirsey ona zevk vermiyordur....

genel korku sebebi olarak (bkz: bilinmezlik)

sevdiklerinin ölmüş olması, onlara kavuşma ihtimali.

ölümden korkmamak ne mümkün.ama gene de yaşıyoruz her anını hayatın.baska türlüsü mümkün mü?

(bkz: albert camus)
(bkz: absürdizm)

ayrıca;

(bkz: varolusçuluk)
(bkz: yalom)
(bkz: kierkegaard)
(bkz: dostoyevski)

ölüm anına denk geldiğinde ne kadar korktuğunu anlayacaktır.

(bkz: resistance is futile)

hayatın cevap anahtarına bakacak olmak.

zaten ölmüş olması.*

çünkü ölümün sevgilisiyiz.

epiküros der ki: "ben varsam ölüm yok, ölüm varsa ben yokum." o halde korkacak ne var?

elbet başımıza gelecek nede olsa korkunun ecele faydası yok .

"insan büyür beşikte, mezarda yatmak için"
sözünü biliyor olabilir.

yaşadığını hissedememesidir. bir insanı iki kere öldüremezsiniz üzgünüm

kardeşim kafa böyle napim, sebebi bile yok ki.

korksam da öleceğim korkmasam da öleceğim. benim için önemli olan nasıl ölecek olduğum, fazla acı çekmeyeceksem sorun yok.

ölümü düşünmemesi,aklına getirmemesi.taa ki ölene kadar.

nasıl öleceğini bilmiyor.. ve bunu belirsizlik olarak görüyor.. işte sonrası tanımlarda..

büyüklerin bir lafı vardır; elle gelen düğün bayram. yani herkesin başına gelecek bir sondur ölüm. sadece senin başına gelecek bir olay olsa kafayı yersin.

şakası yoktur.

adem oğlu, havva kızı bencildir herkesin ölümünü düşünürde kendi ölümünü düşünmez. ölümü idrak için bilinçli olarak başkaları üzerinden değil kendi üzerinden düşünmesi gerekir. kendi ölümünü düşünmek insanlığın büyük çoğunluğu için dehşet vericidir bu nedenle bu eylemden her zaman kaçar.
hatta öyle ki cenaze kendi evinden çıksada kendi ölümünü düşünmez, düşünebildiği ancak kendi ölümünün törensel adımları olur.
bu bilinçsiz korkusuzluk kötü bir şey değildir. ölüm bilincine ulaşmak ve bu bilinçle yaşamak herkesin sahip olduğu bir duygu düşünce durumu değildir. bu nedenle yargılayamaz ve eleştiremeyiz. aksine bu unutmaktan gelen korkusuzluk yarına ulaşma, yaşama hevesimizi diri tutar.

nazım'ın dediği gibi ;
"ne ölümden korkmak ayıp,
ne de düşünmek ölümü.."

insanlığınızı, vicdanınızı korumak için ölümden korkun ama hiç ölmeyecek gibi de ölümü unutup, yaşama tutunun...