insanın ölümden korkmamasının sebebi

kaybedecek birşeyinin kalmaması yada olmaması.

çünkü ölüm bir son değil

insan başkalarının öleceğini bilir düşünür kendi öleceği o kadar aklına gelmez düşünmez.

ölümden korkmamak diye bir şey yok. insan azgındır ne kadar yese de öleceği gün hatırına geldiğinde pek bir üzgün olacaktır, ölüm stresi diye bir şey var lan. anksiyetesi olanlar biraz bilir bu hissi. velhasıl öleceğinin tek farkında olan biz canlılar, bazı ölüm sonrası alternatifler geliştirmişiz. ölüm sonrası hayat gibi, başka türlüsü çekilmez çünkü. çok zor. bu günler neşeli günlerin olabilir, haha ne var ki, diyebilirsin. ama bir gün yaşlanıcaksın, yalnızlaşıcaksın, sevdiklerin teker teker bir bilinmezliğe yolculuk edicek ve sen de o sana özel yolculuğa gün sayıcaksın.. tik tak tik tak, belki yarın belki daha yakın. o yok oluş stresini her zerrende hissedeceksin. geçmiş olsun.

başına o kadar kötü şeyler gelmiştir ki daha kötüsüne ihtimal vermiyordur. kimisi için de bir çeşit kaçıştır.

rabbine güveniyordur.

kalanla kalınmaz.

ölümü oyun zannetmesidir.

bir söz var. ölüm varsa ben, ben yoksam ölüm vardır diye. şuan için siz varsınız o yüzden korkulacak bir durum yok.

hayatta en sevdiklerini kaybetmeye başlayınca kendiliğinden oluşan bi duygu. onlar bile gittiler ben de onların yanına gidebilirim algısıyla kalan ömrünü bu korkudan kurtularak ve bir tık daha özgür yaşamaya başlamak.

çaresizlikten ve bu çaresizliğe karşı verilen kayıtsız tepkinin bütün insanlığın ortak bir kültürü ve savunma mekanizması olmasından kaynaklanır. ölümden korksan ne değişecek, her an tehdit altındasın ama bunu düşünerek yaşayamazsın, sistem mecburen sana bunu düşündürtmeyecek şekilde evrimleşti, insanlar da yaşayış şekillerini bunu unutturacak şekilde oluşturdu.

bunu size kim söyledi? ben ölümden korkmayan bir insan olduğunu zannetmem. hatta o kadar korkarız ki ölüm gerçeğini düşünmek istemeyiz.

can vermek de kolay değildir bu arada.

onu ölümden kurtaracak tek şey yine ölümün takendisidir çünkü. bunu anlayınca korku diye bir duygu kalmıyor.

dogmadan önce ne varsa öldukten sonra da aynisi var. dogmadan öncesini hatirliyormusun hayir, aci cektin mi dogarken hayir. ölurken ne olacagini saniyorsunuz zebaniler ellerinde sopalarla sizi mi karsilayacak?!

bu dünyanın da içindekilerin de insanların da çok bişey ifade etmediğini anlaması yegane sebeptir.

kim diyo ölümden korkmuyo diye. her insan ölümden korkar.

rahmetli büyük büyük babannem derdi ki insan ancak bilmediğinden korkar. ölümden sonra ne olacak? bu sorunun cevabı bilinmezde, üzerine sadece sayısız teori var. insanın ölümden korkması bilinmezlikten korkmaması da ancak bu hayata karşı oluşan bıkkınlıktan gelir.

benim için ölümün bir son olmamasıdır. geldiğim yere geri döneceğim ve bu berbat dünyadan kurtulacağım için korkmuyorum ölümden. ölüm sadece dünyadan gidiş yolu.

not: bunlar benim görüşlerim. geneli bağlamaz. kimse katılsın diye yazmadım. başlık çok açık ve netti. benim cevabım da bu şekilde.

(bkz: insanın bilinmeyenden korkması)

şükür allah'a kafam bu tarz şeylere pek basmıyor. o yüzden sıfır korku sıfır telaş öyle saf saf dolaş modunda yaşıyorum hayatı. insan biraz ciddi olmalı tabi ama o ciddiyet için gerekli ön koşulları sağlayamamak da var hayatta.