insanın zoruna giden şeyler

böyle bir dünyada yaşamak zorunda kalmak.

gidiyor işte de oturup anlatacak değilim.

takı camiasını yöneten ve yönlendiren gizli ve mafyatik kadın zümresinin dişil tutumları. dişil diliniz batsın!11 hayal ettiğiniz çikita muzları yiyemeyin umarım.

yav kardeşim, takıcıya giriyorsun, 70 metrekare dükkan, 0,75 metre karesini erkeklere ayırmışlar, 1 tane kırık sepetin içerisine üç beş de kıro yüzükleri filan koymuşlar, beyefendi burası da erkekler için diyor. öncelikle rica ediyorum şu tuğralı yüzük üretenleri hapise atın. ay böğk geldi artık.

adam 'ıyı' diye yüzük yapmış. ulan ne tasarım be. anan da mı tasarımcıydı güzelim?

bu camia çok tehlikeli ve dişil tutumlu bir camia. narin ve yakışıklı beyefendilerin bedenlerine sahip olabilirsiniz ama ruhlarına asla!

senin emek vererek yaptığın her şeyin bir kalemde üstü çizilip çöpe atılması.

(bkz: veganların kadınbudu köfte yemesi)

şimdi tanım için karakter sınırlaması var mı yoksa flood gibi yazabiliyor muyuz? 24 saat içinde birden fazla tanım siliniyor diye biliyorum çünkü.

paranızın olması.

cahil insanların sözünün geçmesi.

yaşanılan ülkenin süslü püslü bir afganistan'a dönüşmesi. kabus gibi. oldu. ama henüz bitmedi..

senin sustuğun konuda herkesin canını acıtarak konuşması. keşke herkes empati yapabilse dedirtiyor.

salak saçma insanların salak saçma tanıdıkları olduğu için olmaması gerektiği mevkilerde olmaları.

vefat sayısı 38 bin küsür olmuş. çatlak bile olmayan binalar varken insanların pisi pisine ölmeleri beni öfkelendiriyor. sebep olanları sadece bir la ilahe illallah kurtarmayacak, hesabınız çok çetin olacak. ecel hak ve kuşkusuz o insanların vakti gelmişti ama sebebi keşke siz olmasaydınız, nice ciğerlerle birlikte kendinizi de yaktınız.

her şey okumak değil, farkındayım ama hazırlık dahil 5 sene okuyup iki dönem erasmusa gittiğim ve iyi bir ortalama ve yabancı dil ile mezun olduğum bölümden sonra iş mülakatlarında taaa üniversite yıllarında benim paylaştığım notlarla ve geçilebilecek asgari ortalama ile mezun olanların işe alınması benim çok zoruma gidiyor yahu.

türkiye cumhuriyeti vatandaşlarının dışlanlanması, ötekileştirilmesi ve hatta görmezden gelinmesi aşırı zoruma gidiyor. hastane, okul mekan farketmeksizin hükümet tarafından dışlanması aşırı ağrıma gidiyor.

geçen günlerde rahatsızlandım hastaneye gittim. 2 gün yattım, çıkışında kulak burun boğaz doktorundan randevu almam istendi. bir de doktor muayene etsin dendi. hay hay tabii dedim. çıkarken acilden biz alırız randevuyu, telefonunuza mesaj gelir dediler. dedikleri gibi oldu mesaj geldi, doktorun adı yazıyor ama afgan ya da pakistanlı. randevu saati geldi hastaneye gittim, doktorumun değiştirilmesini istedim. neden diye soruyor bana. nedeni mi var bu işin. istemiyorum kardeşim, yok mu türk bir doktor dedim. var dediler ama aşırı yoğun. sisteme girdim hepsi yabancı. zar zor randevu aldım, işimi hallettim.

benim tercihim ne milliyetçilik, ne faşistlik ne de başka bir şey. tamamen içsel, kişisel bir güven duygusu. belki onlar da mükemmel doktorlar ama istemiyorum. ben kendi canımı ne idüğü belirsiz bir milletin vatandaşına emanet etmek istemiyorum. aynı konu öğretmenler içinde geçerli. gelecekte çocuğum olursa, nasıl kendi canımı türk hekimine emanet etmek istiyorsam, çocuğumun eğitimini de kendi vatandaşımıza emanet etmek isterim.

hastane ve okullar mülteci çalışanlarla dolu. insan soruyor nerede bizim hekimlerimiz, öğretmenlerimiz diye. tabii nerede oldukları belli. sindirdiler, küstürdüler, haklarını vermediler ve hatta bunları yaparken mültecilere iş olanağı sağlamak için yapmadılarsa hiçbir şey bilmiyorum.

evet aşırı zoruma gidiyor bizim vatandaşlarımızın, ne idüğü belirsiz insanlara tercih edilmeleri.

giderlerse gitsinler. öyle mi?
her sektör için ucuz işçi. mükemmel plan.
oyna devam.

soktuğumun ülkesinde 3 gün yardım gidemedi depremde hatay'a.

kendi yaptıkları yollar çöktü. kanıma dokunuyor her ölen.

daha iyisini yapamadığı ya da yapmadığı halde eleştiren insanların olması..

ilk paylaşımın bu olmasını istemezdim ama daha bi kaç saat önce yaşayınca etkisinden çıkamadım malesef..

görmezden gelinmek. bilerek duymamak ve ben buyum denmesi. zoruma gidiyor şuan normalde hayatımda tutmam böyle insanları da değer vermek ayrı bir olay kendinden vermemek gerekir.

insanların senin anlattığın şeylere ayıracak vakit bulup dinlememek için saçma sapan çaba harcaması. güveneceği yerde güvenmemesi. ama en çok zoruma giden ihtiyaç olunan zamanda kimsenin yanında olmaması

kendi ülkemde madara olmak. bu vatan evladı da olsam bir suriyeliden farkım yok. pardon var onların benden daha çok imkanı var.

birinin feda edilmesi gerektiğinde ilk vazgeçilen olmak..