insanın zoruna giden şeyler

gerçeği bulamamak. ne kadar düşünürsen düşün bazı şeylerin cevabını asla alamayacak olmak.

kopyala yapıştır yapmadığını kendinin bildiğin bir tanım yüzünden sözlükten 5 gün uzaklaştırılmak.

allahsızlık budur. * safiye ayla hakkında yarım saat araştırma yaparsın ama kopyala yapıştır zannedilir.

hep mi böyleydiniz yoksa sonradan mı despot oldunuz diye sorası geliyor insanın.

vermeyeceği kesin olan biri falan filan diye iğrenç bir başlık açılabiliyor, açana hiçbir yaptırım uygulanmaz, küfürlü ukde bırakana, sözel taciz edene hiçbir yaptırım uygulanmaz ama bugün var yarın yok yazarlar değil hep burada olan yazarlar itina ile sözlüğe küstürülür.

online listede kaliteli yazar sayısı bir elin parmağını geçmiyor.

bu başarı hepimizin! milletçe alkışlıyoruz...

türk lirasının kaybettiği değer.

girmediğimiz rüya kalmadı, kendi rüyamıza gelen yok.

yıldım.

anne babasının yaşlanması.

senin uğruna hayatını harcadığın bir şeye bir başkalarının eforsuz bir şekilde elde etmesi. hayırlısı değildir diye teselli ediyor insan kendini ama yine de kabullenmesi sancılı bir süreç.

zamlar.

t:insanın kaldıramadığı, yüreğine dokunan şeylerdir.
hep hayret ederdim, mesela bir insanın annesi babası hastadır, aslında üzecek şeyleri çok rahat demeyeyim de ağlamadan anlatabiliyorlar diye.
yakup amcamız vardı, çocukları memleketi yerine, oturdukları yere defnettiler. istediğimizde gidelim yanına diye.bu konuyu konuşurken,
babam, kendi cenaze işi için, köyüme götürün beni dedi.
sonrası, şöyle olur böyle olur, falan filan.
farkettim ki, filmin sonu belli, sonun başlangıcındayız. ve babam bayağı bayağı düşünmüş karar vermiş.
ağlamadım ama tepem koca sopalı bir dev 'al bak böyle yapıyor insanlar, çünkü mecburlar, çünkü sonlar sürpriz değil, hepsi aynı, prosedür ayni 'diye diye vurdu kafama, ders verdi bana.
aldım dersimi. sustum oturdum. çok zoruma gitti sözlükcüm çok.
herşey bizim için, her şey insan için biliyorum ama, bu dersimi çift değil,katmerli dikişli aldım.

o kadar çok ki.

iyi bir insan olmak için çaba sarf etmenin kimse için bir anlam ifade etmediği gibi etrafa saçılan yargılara hedef tahtası olabilme yeteneği.

bilmiyorum. aslında zoruma giden şey günün sonunda hiç bilmediğim sebeplerle suçlu çıkmak, kendimle yaptığım hiçbir tartışmayı kazanamadım şimdiye kadar.

çok sevdiğim, değer verdiğim insanların sadece işlerine geldiği için beni yakınlarında tuttuklarını farketmek. en ufak ters düşmemizde hiç var olmamışım gibi hayatlarına devam etmeleri.

ailesinden duyduğu gurur kırıcı sözler.

son yıllarda özellikle yükmüşüm gibi hissediyorum. hissetmiyorum hatta gerçek. insanlar öfkeliyken gerçek düşüncelerini gösterir derler. tartışma sırasında söyledi itiraf etti.

şu tramvaylarda metrobüslerde ve metrolarda melodika çalan çocukların içinde bulunduğu hal.. valla canımı çok sıkıyor bi de gelip gözünün içine bakarak çalıyorlar tribe giriyor insan..

sigara küllükte kendiliğinden yanıp bitmiş sen camdan zayıf ışığı yanıp sönen sokak lambasına kitlenmişsin. öyle bir gece.

bak şerefsiz evladıyım halen kazığı çıkarmaya çalışıyorum.

1 kepçe çorbaya 25 lira verdim. dedim acaba kasenin altı mı delik aktı herhalde. ne bir kepçesi ya en fazla yarım kepçeden biraz fazla. çorbanın dili olsa abi sen beni içme bence bu parayı hak edecek miktarda değilim derdi.

müdavim olduğum bir yer üstelik niye böyle yaptınız puuu.

pahalılık

yazdıklarını bile anlayacak adam bulamamak ,

aile içinde yapılan adaletsizlik ,dışarıdakileri umursamamayi öğreniyorum..aile büyük acı veriyor alışılmıyor ..

insanoğlunun iğrençliği.
bütün bu cinayetler, tecavüzler, pedofililer...

potansiyelini kullan(a)madığını hissettiğim o an.