intihar eden bir insanı anlamak

açıkcası kimsenin anlayacağını sanmıyorum. 'ölü evi' diye bir tabir vardır, insanlar baş sağlığı dilemek için gelirler, sonra giderler ve insanlar acılarıyla baş başa kalırlar. bu durum da biraz öyle ne kadar anlamaya çalışırsak çalışalım, insanların içini bilemeyiz, kimse kolay kolay intihar etmez, düşünmez. herkesin sorunları var, acıları var, biri, yada birileri o raddeye geldiyse kimsenin anlayacağını sanmıyorum açıkcası.

anlayamıyorum. hiç kimseyi veya hiçbir şeyi yaşamaktan daha çok sevmedim daha önce ben. yanında olabilirim belki ama anlamak bambaşka birşey kendinden vazgeçmeyi göze almış insanı.

büyüdükçe daha iyi anladığım karardır. böyle bir dünyada ben de yaşamak istemiyorum şahsen.

2 kere ciddi ciddi intihar etmiş bir insanla 10 ay yaşadım. geçmişini ve hislerini anlattıkça ona hak verdim. en son bu mevzuyu konuştuğumuz zaman eğer bunu bir daha yapmak istersen gel birlikte yapalım şunu demiştim. psikolojim o derece kötüydü. bir gün yine deneyecek ve başaracak. engel olmayacağım. hayatta kalmak için yeterince güçlü değil. artık yanında benim gibi bir insanda yok. kendisine bol şans diliyorum.

2 arkadaşım farklı zamanlarda intihar etti. ikisi de güler yüzlü, sürekli mutlu görünen insanlardı. diyeceklerim bu kadar.

yaşarken anlamadığınız insanları öldükten sonra anlamanız bir fayda getirmez.

yine de anlık gelişen bir durum olduğu için intihar eden insanların ardında bıraktıkları şeyler çok ilgimi çekiyor. mesela bu entry'i okurken bir anda aklınıza esip kendinizi 2 dakika sonra asabilirsiniz.

işte o 2 dakikada intihar eden insanın ne düşündüğünü ne yaşadığını bilmeyi çok isterdim. intihar eden insanlar intihar ettikleri gün rutinlerine devam ediyor kimisi gün içinde duşunu alıyor, ev temizliği yapıyor ne bileyim iki keyif yapayım deyip dışarıda yemek yemek için bir saate randevu alıyor, kimisi gün içinde kendine yeni kıyafetler alıyor, açıyor müzik dinliyor, oyun oynuyor. sonra bir anda bir şey oluyor ve *bam* bir anda kendini öldürüyor.

evet intihar genelde insanın zihninde yer eden zaman zaman zuhur eden bir kavram ama o bir anda kalkıp kendini öldürme kısmı çok daha ilgi çekici. işte burasını anlayamıyorum.

kendini anlamak kadar basit.
anlayamazsın, eğer sen de intiharı düşünmüyorsan.

empati yapmakla bir yere kadar anlarız birinin hislerini.

aynısını yaşayana dek tam anlamıyla anlayamayız.

kendi hayatından vazgeçmiş birini, hayatı çok sevenler ve intiharı zerre düşünmeyenler, anlayamazlar.

bazen çok iyi anlarsın ama o topa girme lüksün yoktur ya da yine de başka şeyler vardır hayata bağlayan.*

her zaman değil,

akıl hastalığı vardır belki?

her şey mantığa uymak zorunda değil.

çok lüzumu olan bir şey değil zaten. hayatın frekansını yakalayıp o kanaldan devam etmek lazım.

bülent ortaçgil beyefendinin de dediği gibi; anlamak çözmeye yetmez.

herkesin intihar etmek için geçerli sebepleri olabilir.
benim daha iyi anladığım sebepler arasında şu düşünce daha çok öne çıkıyor..

sanırım bundan daha fazla mutlu olunamaz, sanırım hayattan daha fazla doyum sağlanamaz. o halde bunların tekrarını ya da bir benzerini yaşamak ve hissetmek için o istisnai anları beklemekle geçmesin artık ömrüm. çünkü buna değmez. ne olduğunu, nasıl olduğunu biliyorum.

hayat geçmişte veya şuan yaşadığım, hissettiğim tatlı duyguları cömertçe dağıtmayacağına göre, ömrüm çoğunlukla türlü türlü bunalım, sıkıntılarla geçeceğine göre bu uzun yolculuktan kârlı çıkmam olanaksız.
hayatın bizlere sunduğu, iyi veya kötü olarak değerlendirdiğimiz hemen her şeyin tadına vardım. ve doydum. artık yaşamamın bir manası ve gereği kalmadı...

evet. ben böyle düşündüğü için giden bir insana hiçbir şey diyemem. ve haksız olduğunu da iddia edemem.
çünkü bir anlık çılgınlıkla, duygularının baskısıyla hareket etmiş sayılmaz bence bu kişi.

anlayamazsın . intihar vazgeçiştir gerçek olandan bahsediyorum ilgi çekmek için olandan değil. birine aman ne ver bunda dedirtecek bir şey başkasına ağır gelebilir. duygu her insanın kendine hastır tıpkı parmak izi gibi. ne intihar ettiği anı ne öncesini anlayamazsın sorgulayamazsın keşkeler sunamazsın.

intihar karanlık bir zaman odacığıdır o odaya insan dönem dönem girer çıkar.

o odaya giriş sıklığın ve kalma süren arttıkça intihar riskin de artar.

insan öyle bir anda intihar etmez.

ve o oda insanın beyninde bir yerlerdedir lanet olası.

intihar eden insanları anlamak mümkündür aslında. hayat herkese toz pembe değildir. bazen kişi her gün öleceğine bir kere ve tam olarak ölmeyi seçer. onları anlıyorum. ama bir tane arkadaşım var intihar eden, onu hiç anlayamadım. adam kendini çalışan elektrikli testerenin üzerine atarak öldürdü. resmen vücudunu ikiye böldü. ulan madem intihar edeceksin, niye kendine eziyet ediyorsun? seni hiç anlayamadım dostum.

pek mümkün değildir.
oldu da anladınız, tam anlamı ile çözdünüz, doktorsunuz, zekisiniz ya da kabiliyetli bir hasta olanak buldu da size izah etti durumu : depresyona girersiniz, geri çıkamazsınız demiyorum ama kesin girersiniz. eğer ki intihara meyilli bir yapınız ve/veya yaşantınız var ise, bu durum sizi de intihara sürükleyebilir.

bence mecbur kalmadığınız sürece intihar eden ya da etmek isteyen insanları anlamaya çalışmayın. insanları çok daha farklı koşullarda, zor durumda oldukları ama intihar etmek istemedikleri koşullarda anlamaya çalışın, iyi insanlar olmanız yeterli olmuyor çünkü. bir tahammülsüzlük, bir öküzlük, bir umursamazlık, bir bencillik haliniz bile bardağı taşıran son damla olabiliyor ve dünyada insanlardan her an ince ruhlu olmalarını bekleyemiyoruz.
depresif olan ve depresyonda yaşayan insanları şımartın demiyorum ama kendi yaşamınızın zorluğunu bahane etmeyin. insanlar sokak hayvanları gibi sevgiye, ilgiye ve tedaviye muhtaç olabiliyorlar, yoksul ve soksunluk içinde yaşayabiliyorlar, diğer insanlardan işkence görebiliyorlar, onları intihar etmeye çabalamaya başlamadan önce anlamaya çalışın. varsın aynı görüşten olmayın, varsın sevmeyin kendilerini ama anlamaya çalışacaksınız, bunu doğru zamanda yapın.

gerçekten anlarsanız bir gün, intihar eden bir insanın durumunu, anca kahrolursunuz oturduğunuz yerde.
sosyal veya siyasi dinamikleri anlamaktan bahsetmiyoruz, insanların içsel, psikolojik gerçekliklerinden, onların subjektif öz yaşamlarını özümseyerek anlamaktan bahsediyoruz. kim oldukları ve ne oldukları önemli değil. bahsi geçen şey gerçekten anlamak eylemidir ve çok sert bir olgudur.

anladığım dönemler olmuştur. herkesin sebepleri başka başkadır muhakkak ama bana sorulursa insan etrafını cezalandırmak ya da onlardan kurtulmak için değil de aksine kendinden kurtulmak için, kendisini cezalandırmak için intihara meyledebilir. bu durumda şahsı durduran kendisini cezalandırırken yanında sevdiklerinin de ceza çekmesi durumu olur genelde.

x.com/gregorsamsamsi/status...

bu videoyu gördükten sonra söyleyebileceğim tek kelime şudur; anlayamazsınız.

aslında psikiyatriktir. ama çoğu kez bunu intihar eden de, çevresinde fikir yürütenler de yanlış değerlendirirler. "şu şunu yaptığı için ben intihar ediyorum, sorumlusu odur" tavrının arkasındaki gerçek: intihar edenin "o" nu cezalandırma zorda bırakma isteğidir. yaşamının bile önüne geçer bu sağlıksız saplantı.. seçtiği yöntemdeki yanlışlık ve zaafiyet kendisindeki psikiyatrik altyapıdadır.
intihar eden bir insanı, en isabetli biçimde ancak bir psikiyatr anlar.