intihar eden bir insanı anlamak

neden anlamalıyız ki?

hayatın anlamsızlığını anladığınız zaman mümkündür yalnızca.

2. bir intihar vakasına sebep olur.

insanın kendinden vazgeçmesi sebebi ya tamam hiçbir şey düzgün değil evet çoğu oranda tatmin etmeyen kötü günlerle baş başa kalıyoruz ama kendinden de vazgeçince insan her şeye bulaşıyor çıkılması zor bir durum. yine de umut etmek beklemek böyle zamanlarda hayat kurtarıyor.

intihar eden bir insanı anlamak için önce insan olmak gerekir. vicdansız, bencil olan, empati kuramayan, at gözlüğü takmış eşşekler anlayamaz.

önceden farklı bakardım bu mevzuya ama şu an anlıyor olmak pek hoş bir şey değil. halledilmeyecek hiçbir şey yok ama bazen hiç halledilmeyecekmiş gibi geliyor. öyle işte.

intihar eden birini herkes anlar memlekette. intihara kalkışmış ama başaramamışları sevmezler lakin. bir başarısızlık söz konusu çünkü.

zavallı mısın sen?

düşünmeyin böyle şeyler, üç günlük dünya. arkanızdan yalandan rahmet dileyip, vah vah diyip cenazenizde bedavadan pide ve nohut yerler üç gün sonra da unutulursunuz. kendi hayatınızın çizgisini çizmeye bakın, çaresizseniz çare sizsiniz!

çok rahat anlıyorum. açıkcası bir eşik gelir ya o eşikten geçersiniz ya da gecmezsiniz. ben hep geçmek istedim. eşikten geçmek isteyecek kadar bilincim yerindeydi belki de.
umut olmadı mı gerisi boş ,onun için umudunuzu yitirmeyin.

genelde anlaşılmıyor çünkü herkesin sınavı genelde farklıdır.yaşamadan anlayamazsın

tezer özlü şöyle ifade eder:
-her şeyi istediğinizde çok tehlike bir şekilde hiçbir şeyi istememeye yakinsinizdir.

hepsini anlıyorum fakat bizim arkamızdan üzülecek, kahrolacak, kafayı yiyecek insanlar vardı. bencil değildim. kötülük yapmamak için edemedik anasını satıyım.

hepsini anlıyorum. intihar etsem farketmeyecek bile çevrem . benimki bencillik bile olmaz. bir abinin dediği gibi daha önce defalarca başkaları için ölmüştüm, ilk kez kendim için öldüm.

bi laf vardır ya hani ; her kuşu öptük bi leylek kaldı diye. intihar edeni de anlamayın be kardeşim! hayat ağır gelmiş çekmiş gitmiş işte! neyini anlıyorsun? kaç kere intihar ettin sanki? bir fatiha oku geç. ruhu bari huzur bulsun.

anlamak yetmiyor fakat herkesi de kurtaramazsınız. bazen gerçekten son bulması en büyük özgürlük ve kurtuluşları. ama bu çok nadir.
genellikle sadece yardım çığlığı oluyor. onları kurtarın. en muhtaçları/düşkünleri sevginizle bile iyileştiremezsiniz. farkı bu.

doğaldır. bu anlamsızlık ve kötülük dünyasında intihar etmemek, akil sağlığını koruyabilmek anlasilmazdir.

ahmed off’a bas gardaşım

anlıyorum tabiki. benim gibi biri bile intiharın eşiğine geldi bir dönem. ailemi, sevdiklerimi düşünmesem acımazdım kendime. ama o noktaya gelmeme sebep olan şeyin ne kadar boş olduğunu anladım büyüdükçe… birine sonsuz güvenip, o güven yıkıldığında altında kalan tek insan ben değildim.

bunu düşünen herhangi biri varsa sen de yalnız değilsin dostum… arkanda seni umursayacak biri olsun veya olmasın, sen kendini umursa, kendine şans ver…

bir insanı anlama kavramını çok basite indirgediğimizi düşünüyorum.
aynı şeyleri yaşadığın , aynı şeyleri hissettiğin bir insanı bile anlamak zor olabilir.
empati yapabiliriz ama bir yere kadar, bir yerden sonrası gerçekten tahminlerimizle sınırlı kalıyor.

o yüzden her ne kadar intihar eden ya da intihara teşebbüs eden birisinin yerine kendimi koymaya , tam olarak anlamaya çalışsam da bunu yapamayacağımı biliyorum.
intihar durumuna karşı her ne olursa olsun kendi bakış açımdan ve kendi gördüğüm kadarıyla bakabileceğim.
ötesinden , kişinin kendi içindeki yaşantısından hiçbir zaman haberim olmayacak.
en yakınım olsa bile.

o yüzden intihar eden bir insanı değil, kimseyi tam anlamıyla anlayabileceğimizi düşünmüyorum.

(bkz: seni en iyi ben anlarım)
üf ya gerçekten teşvik gibi algılanmasın ama ölmek isteyen de ölsün artık lütfen, kafa silkmesin. çok acımasız geliyor farkındayım ama gerçek de bu. acıdığınız herkese yalanlar söylüyorsunuz.

mesela her şey düzelmeyecek hayat da çok güzel olmayacak canım kardeşim. bir şeyler düzelir, bu esnada bir şeyler bozulur. şit hepınz yani, hiç hayatla alakalı bir mesele değil bu, hayat hepimiz için böyle. bu senin perspektifinle alakalı bi mesele.

yalnızsın tabii ki. renk tonlarını bile başka başka görüyomuşuz, ben tabii ki hiçbir şekilde fikir sahibi değilim ne yaşadığın ve hissettiğinle alakalı. hiçbir zaman da seni anlayacağım yok. o yüzden seni ne kadar kişinin anlamadığına değil kaçının anlamaya çalıştığına odaklansan en başta kendine sonra hepimize iyilik etmiş olursun.

şunu yazmıştım kişisel ilerime bi ara

bu durumdan keyif alıp almamak da bi perspektif meselesi. düşe kalka yabıcan bi şeyler yani, kolundan tutup kurtarmamızı beklersen çok beklersin.

bunlar da yalan söylüyor btw, hep vicdan mastürbasyonu. madem o kadar destek olasıları vardı en başta işler niye bu noktaya geldi ki?

yaşama dahil olmak başımıza gelen bir şey.
dahil olmaya devam etmek bir seçim.
bunu seçiyosan da hakkını ver bari derim ben, yine sen bilirsin.