islam

peygamberinin ve kitabının müjdelediği bir çok olayın gerçekleştiği ve gerçekleşmeye devam edeceği din.

hz. muhammed (sav) 7. yüzyılda şunu söylemişti: hz. ömer (r.a.) şöyle anlatıyor:

bir gün allah resûlü’nün (s.a.v.) yanında oturuyorduk. yanımıza, elbiseleri bembeyaz, saçları simsiyah, üzerinde yolculuk belirtisi olmayan, içimizden kimsenin tanımadığı bir adam geldi. peygamber’in (s.a.v.) yanına oturdu. dizlerini peygamber’in dizlerine dayadı, ellerini onun dizlerinin üzerine koydu ve şöyle sordu:

– “ey muhammed, bana islam’ı anlat.”
peygamber (s.a.v.) şöyle buyurdu:
– “islam, allah’tan başka ilah olmadığına ve muhammed’in allah’ın elçisi olduğuna şahitlik etmen, namazı kılman, zekâtı vermen, ramazan orucunu tutman ve hacca gitmendir –eğer gücün yeterse–.”

adam: “doğru söyledin.” dedi.
biz hayret ettik, hem soruyor hem de doğruluyordu.

sonra tekrar sordu:
– “bana iman nedir, anlat.”
peygamber (s.a.v.) şöyle buyurdu:
– “allah’a, meleklerine, kitaplarına, peygamberlerine, ahiret gününe ve kaderin hayır ve şerrin allah’tan olduğuna inanmandır.”

yine dedi ki: “doğru söyledin. peki ihsan nedir?”
peygamber (s.a.v.):
– “allah’ı görüyormuş gibi ibadet etmendir. sen o’nu görmesen de o seni görmektedir.”

adam: “kıyamet ne zaman kopacak?” dedi.
peygamber (s.a.v.):
– “bu konuda sorulan, sorandan daha bilgili değildir.”

adam tekrar sordu:
– “peki kıyametin alametleri nelerdir?”
peygamber (s.a.v.) şöyle buyurdu:
– “cariyenin efendisini doğurması, çıplak ayaklı, yoksul koyun çobanlarının (bedevilerin) yüksek binalarda (inşa etmekte) birbirleriyle yarıştığını görmendir.”

sonra adam çıktı gitti.
bir süre sonra peygamber (s.a.v.) bana:
– “ey ömer, o soruyu soran kişi kimdi biliyor musun?” dedi.
– “allah ve resûlü daha iyi bilir.” dedim.
buyurdu ki:
– “o, cebrâil’di. size dininizi öğretmek için geldi.”

islamın temel iddiası, tanrının tek olduğu ve islamın da bu tek "tanrının dini" olduğu yönünde. islam bu iddiasına argüman olarakta, islamdan önceki iki dinin ruhbanlarınca tahrif olunduğu için, yeni bir peygamber ve tanrıya ait bir kitapla ve islam olarak 'son kez' gönderilmesine ihtiyaç duyulduğunu ileri sürmektedir. doğrudan orjinal tanrı kitabı, ruhbanlara ihtiyaç bırakmamak için vardır, daha önceki din ve inanç sahipleri artık ruhbanları ve tahrif edilmiş önceki din buyruklarını değil, kuranı izleyerek tanrı yolunu seçmelidirler.
sorular ve bu mantıktaki çelişki şurada:
tanrı din değiştirmediyse, tahrif edildiği bildirilen buyrukların hangileri olduğunu önceki kitapları işaret ederek belirtebileceği halde bunu neden yapmamıştır. islam daha peygamberinin vefatını takip eden günden itibaren ruhbanların çatışmasını yaşamaya başlamış ve doğrudan kendi içindeki bu çatışmayı asla aşamamışken, tüm insanlık için bunu nasıl başarabileceği düşünülür.bir mucize olduğuna inanılan aynı kuran, nasıl olurda birbirini düşman görenlerin ortak kitabı olabilir. sonsuz güç ve kudret sahibi kusursuz tanrının "son kez" de böylesi bir durumu öngöremediği söylenebilir mi..daha da ilginci günümüzde "sadece kuran yetmez, sadece kuranla yetinen dinden çıkmış sayılır" diyen bir islam, kuranın mucize barındırmadığını, ruhbanlara ihtiyaç bulunduğunu söylerken, islamın diğer dinlere getirdiği eleştiri ve kendi varlık argümanını kaldırmış olmuyor mu.
124bin peygamber gönderen tanrı, dünya ve islan gerçeklıği bu ise, insanlığa din göndermek çabasını sonlamakla ne amaçlamıştır. ve başarısızlık nasıl izah olunacaktır...