izmir denince akla gelenler

çok güzel kızlar geliyo aklıma direk. izmirli kimi tanısam başka bir güzelliği vardı hep. izmir de kalın güzellikler ankara yıpratır

kadifekale’nin en yukarısına kadar çıkıp inişler, yeşildere’nin yanından geçerken burunların tutuluşu, yazları, gündüz sıcak, nemli, bunaltıcı bir hava, vıcık vıcık terleyişler, gece nemden, sıcaktan ve sivrisinekten uyumakta zorluk çekişler.

domatese domat, ayçiçeğine çiğdem, simite gevrek denişi. çekirdeksiz üzüm, boyoz, yengen, kumru, menemen, izmir köftesi, izmir lokması. bir çok yörede “lan”, “ulan” şeklinde kullanılan ifadelerin izmir’de “len” , “ulen” şeklinde kibarlaştırılışı.

alsancak, konak, basmane, bornova, çamdibi, balçova, inciraltı, eşrefpaşa, hatay, güzelyalı. kordonboyu gezintileri, vapurlarla karşıyaka’ya gidiş gelişler, kemeraltı’ndaki seyyar satıcılardan yapılan alışverişler. palmiye ağaçları, saat kulesi, izmir fuarı. şehir merkezinin nisbeten güzelliğine inat şehri pıtrak gibi sarmış gecekondu mahalleleri, dağı taşı kaplayan dikey mimari ve çarpık yapılaşma.

altınordu, karşıyaka, göztepe, altay, alsancak stadı, halkapınar atatürk stadı, demirspor lokali, yeni asır gazetesi. dario moreno, gönül yazar, sezen aksu, adnan süvari, fuji mehmet, cudi mehmet, özer yurteri, mustafa denizli, erhan önal.

alsancak stadında, izmir' li doğan babacan’ın kayserispor aleyhine verdiği penaltıyı fuji mehmet’in gole çevirmesiyle göztepe’ nin son anda lige tutunuşu.

sekülerizm, güzel kızlar, chp seçmeni, rakı-balık...

3 yıldır buradayım, aklıma ilk gelen şey kesinlikle daracık sokakların her kısmına park eden sürücüler, yaya yolunu hiç umursamadan işgal eden sürücüler, yayalara yol vermek yerine gaza basan sürücüler geliyor... trafik konusunda rezil bir şehir, trafik polisleri de inanılmaz disiplinsiz...

tabii sahilden ara ara gelen bok kokusu da var. camı açamıyorum bu yüzden, sahilden eve doğru bildiğiniz yürüyen bir bok kokusu mevcut oluyor.

insanını seviyorum ama... tatlı insanları var lakin şehrin altyapısı berbat.

onunla baş başa,herkesten ve her şeyden uzakta,hayatımın en güzel anlarını geçirdiğim unutulmaz şehir.konak meydanı'nda ilk kez elini tutmam.hatay nokta simit sarayında akşam olmasını bekleyişim.
artık mazide kalan şahane zamanlar.
(bkz: inciraltı)
(bkz: hatay)
(bkz: kıbrıs şehitleri caddesi)
(bkz: karaburun)
(bkz: mordoğan)
(bkz: yeni foça)
(bkz: alaçatı)
(bkz: gümüldür)
(bkz: şirince ve daha niceleri)

küçükken yolculuk rotamızda yer alan bir şehirdi. yola devam edeceğimiz için çok kısa bir süreliğine uğrardık ve orası izmir'di. deniz olduğunu, büyük olduğunu bilmezdim, gördüysem de hatırlamıyorum. sonra bir gün bir aile dostunu ziyaret için fazlaca kalmıştık ve büyük bir parka gittiğimizi, orada dönme dolaba bindiğimizi hatırlıyorum ve orası da izmir' di. biraz daha büyümüş ancak hala deniz özelliği eklenmemişti. daha ileriki yaşlarda ailemin taşınmayı düşündüğü şehir oldu burası, deniz de eklendi. izmir zihnimde yavaş yavaş tamamlanıyordu artık. tam manasıyla gördüm dediğim zaman ise yaklaşık 3 yıl kadar önceydi. sevdiğim bir arkadaşım ile muhtemelen bir daha fırsat bulamayacağım güzel vakitler geçirmiştik. artık izmir' i de tamamen görmüştüm.
bu mekanların hepsinin aynı izmir olduğunu düşününce epey tuhaf geliyor ve izmir denince aklıma farklı farklı şehirler geliyor.

sahilde tavsanla bizi dolandıran abi.

hayatımın en güzel beş senesi.

zina.

memleket

boyoz. izmir güzeldir. severim.

iftardan önce konuştuğum üniversiteden arkadaşım.

burda kimse oruç tutmuyor, iki oruçlu muhabbet edelim diye aradı. ordan burdan lafladık, güldük falan.

allah beni affetsin, izmir’e hiç sempati duyamadım.

boyoz ve bomba.

özgürlüğün şehri, bir de şu belediye çalışsa

izmir de sana bayılıyordu sanki, "hiç iriçli yikmiş"

hep yalancıyı tutup tutup silkelemediklerimden dolayı oluyor bunlar.

oruç tutanın da tutmayayın da olduğu, insanların mümkün olduğunca birbirine karışmadığı, laf etmediği şehir.

bu şarkı

çocukluğumdan beri gidip geldiğimiz, abim 9 eylül üni'yi kazanınca bir ev aldığımız, yüksek lisansımı ege üni'de yaparken o evde kalarak yaşadığım ve senelerdir kışlarımı geçirdiğim şehir.

çocukluğumda izmir enternasyonal fuarı demekti benim için elbette. yani hayvanat bahçesi, sihirli aynalar, lunapark falan...

ergenliğimde stüdyo ümit idi. metal albümü kasetleri, metalci kolyeleri, tişörtleri filan.

yüksek lisansta işte kordon'da çimlere oturup/uzanıp bira içmekti mesela.

senelerdir de kışlarımı geçirdiğim yer.

izmir aşığı sayılmam ama çok sevdiğim ve içinde rahat ettiğim bir şehirdir izmir.

burada insanlar diğer metropollerdeki gibi "hızlı yaşamıyor" diyebilirim. hatta böylesi bir metropol seçilen dünyadaki ilk belki de tek şehirdir izmir: (bkz: cittaslow metropol)

burada sokak hayvanları da rahat, relakstır. mesela kaldırımın ortasına uzanan bir köpek görebilirsiniz, zaten göremezseniz üstüne basabilirsiniz zira kaldırımın cidden ortasına sere serpe uzanabiliyorlar. sıcaklarda gölgede çimenlik alan falan buldu muydu... insanı, köpeği yayılıverir izmir'de. haha.

başka aklıma gelenler... bilmem ya. yani güzel şehir işte. daha fazlasını merak eden gelip yaşasın. ehehe.

güneye doğru inerken hemen hemen her yaz uğradığımız kuzenim. belediyede çalışıyor, biz her uğradığımızda izin alırdı, beraber gezerdik. bir seferinde izin alamadı, siz yabancı değilsiniz, ben işe gider gelirim, evde takılın dedi. neyse sabah erkenden işe gitmiş. bizim de kahvaltıda canımız boyoz çekti, nereden alacağız, onu da bilmiyoruz. online alışveriş yapmak geldi aklımıza.. izmir'e gelip de getir'den boyoz sipariş etmeyen de ne bileyim?*