kimsenin aslında seni gerçekten anlamaması

(bkz: ben anlıyorum valla bak aha bu dayıya sor)

anlaşılmaya değil anlam bulmaya geldik :) biri tarafından onay beklemeyin ki mutlu olasınız.

beni anlaması gereken tek kişi vardı oda anlamadı, gerisi hikaye.

anlaşılması gereken olgu nedir? neyini anlamıyolar mesela. mal gibi duruyosun, üzgünsün. beni anlamıyolar bik bik.

neyini anlayalım haco?

kimse kimseyi anlamıyor zaten. anlıyorum diyen yalan söyler. anlamak için hissetmek lazım.

normaldir aslında. gerçekten anlama olayı bana biraz imkansız geliyor. empati kurarsın ve elinden geldiğince anlamaya çalışırsın ama asla tam olarak anlayamazsın karşındaki insanı. aynı şeyleri yaşamamışsınız , aynı bilinçaltına sahip değilsiniz, aynı psikolojiye sahip değilsiniz ve aynı değilsiniz işte kısacası. gerçekten anlamak için aynı olmak gerekir bence. diğer şekilde bütün farklılıklarımız kendi bakış açımızla bakmamızı ve empatiden öteye gidemememizi sağlar.

kimsenin beni gerçekten anlamamasında bir sıkıntı yok. hatta kimsenin benimle empati yapamamasında da bir sıkıntı yok. sadece benim kendimi anlatmıyor olmamda ve anlatmam gereken bazı konulardan bilerek kaçıyor olmamda bir sıkıntı var.
benim gibi biriyle empati kurmaya çalışmak insanı fazlasıyla yorar. ben de kimseyi bununla uğraştırmak istemem. o yüzden anlamamaları daha iyi aslında.

böyle düşünen biri ya şov peşinde bir sosyopattır ya da 15 yaşında varoluş sancısı çeken bir ergendir. insanlar anlar. iletişim kurmaz kabuğuna çekilen bir salyangoz olursan; birilerinden ilgi ve şefkat beklediğin için ezilmeye devam edersen böyle düşünürsün. bu b*kun en kralını yemiş biri olarak konuşuyorum, geçiniz.

psikoloji bilimine güvenin. terapi seansları 200 lira filan arkadaşlar. gidiniz. bir profesyonelden yardım alınız. siz benim elime bir geçseniz ben size iki kırmızı tuborgla bülbül yaparım, dinler anlarım da işte ben de insanım.

her zaman diyorum ki "bu çağda iletişimsizlik bir tercihtir." sen kendini izole edip kapatırsan topluluktan destek görmeye ne hakkın var? git anlat hemen. aynı durakta beklediğin amcaya anlat, okulundaki öğretmene anlat, işyerinde sen onun adını bilmediğin halde her gün sana selam veren weirdo'ya anlat. çık şu kabuğundan kardeşimmmmm

kimse kimseyi kurtarmaya gelmedi. kurtuluş bir semt ismi. fazlası değil. anlaşılmak için kendini parcalasan az. davul zurna az. anlamak isteyenlerle karsilasmanizi temenni ederim.

"çünkü hiçbir zaman tam anlamıyla düşüncelerimizi söylememize yetecek kelimelerin yeryüzündeki lisanlarda bulunmadığını uzun zaman önce anladım..." *

dolayısıyla, bizi kimse gerçekten anlayamaz, çünkü biz kimseye kendimizi gerçekten anlatamayız...

doğru.

acı ama gerçek olan durumdur. çok da takmamak gerekir. tek eksiğimiz bu olsun.

ne anlaşılabildim ne de anlayabildim. halbuki bende bu dünyada doğmuştum.

öncelikle kimse kimseyi anlamak gibi bir istek, arzu içinde değil. kimsenin bu hayattaki esas hedefi de bir başkası değil, kendisi. bu gerçekle yüzleşmek gerekli. herkes karşısındaki insanın kendisine ne şekilde dokunabileceğine bakar. yani derinine indiğinde sevgi de çıkar ilişkisidir vs muhabbeti...

diğer yandan anlasalar ne olacak? diye düşününce hiçbir şeye faydası olmadığı gerçeğiyle de karşılaşılır. demek ki esas mesele anlaşılma isteği değil de senin kendi anladıklarınla kendi yolunda olman. gerisi avuntu.

lacan'a göre ayna evresiyle birlikte kendini, diğer insanlara içten deneyimlediği gibi aktaramadığını anlayan bireyler, hayatları boyunca bu boşluğu derin ilişkiler kurmaya çaba göstererek, kendini daha iyi ifade edecek giyim tarzıyla veya çeşitli aktiviteler sergileyerek doldurmaya çalışırlar ama yine de nihayetinde bu mümkün değildir kişi asla kendi içerisindeki sınırsızlığı, sınırlı dışsal ifadelerle yansıtamayacaktır yani mutlaka yanlış anlaşılacak ve de yanlış anlayacaktır

bu önemli bir durum değildir çünkü hayatımızı başkalarının fikirlerine göre değil, kendi bilincimize göre yaşarız. kimsenin insanı anlamak istememesi gayet normal çünkü etrafımızda bir sürü kötü niyetli insan var. kim sizi kıskanıyor, kim hasetleniyor, kim sahip olduklarınızı istiyor bilemezsiniz.

bir insanı çökertmenin en kolay yolu psikolojisine saldırmaktır. basitçe: bireyi izole etmek, yetersiz hissettirmek ya da hayatındaki herhangi bir şeye karşı olumsuz şekilde dolduruşa getirmek, inandığı şeylere saldırıp, olmayacağına ikna etmeye çalışmak vb .. bunlar tabi ki çeşitlendirilebilinir.. yani aslında güvenmeniz gereken kişi kendinizsiniz. siz kendinizi anlamazsanız sorun büyük demektir. başkalarının anlamamasının altında bir garez olduğundan asla emin olamazsınız.

dolayısıyla kendinize tutunarak yürümeyi öğrenmelisiniz. siz kendinizi anlayın, bırakın diğerleri anlamasın. anlaşılmadığınız için kötü hissetmeyin. dediğim gibi belki bal gibi anlaşılıyorsunuzda, birilerinin size bunu göstermek işine gelmiyor.

kendinize güvenin, dışarıya asla.

unutmayın !

kutuya bakana kadar içindeki kedinin ölü olup olmadığını bilemezsiniz. kutuyu açana kadar, iki olasılıkta mümkündür.

umurumda değildir. ben şarkımı söyler, çeker giderim. tarihi bir olmaz akış gibi, oh sanki evrenin en son gecesini yaşarım.

herkesin duygu kartelası farklı.sadece ana duygularda bulusabilirim diğer insanlarla kızmak üzülmek sevmek vb. ama benim duygu kartelam o kadar geniş ki. arada tarif edemediğim bir sürü duygum var. kimse beni anlasın diye uğraşmıyorum. yeri geliyor en yakınım olan insanlar bile anlamıyor. benim gördüğüm resmi görmüyor, aldığım tepki ise şu; buna mı üzüldün, hadi canım yada buna mı sevindin yok artık.
duyguları en uçta yaşayan birine bunları söylemek nasıl anlamsız bir bilseniz.
ben mama etiketi görünce gözü dolan insanım.
dedim ya anlatamadığım duygularım var.
ha bu iyi birşey mi değil deli diyorlar bazen

hiç öyle bir niyetim yok. biri beni ben ifade etmeden anlamıyorsa neden sözümü yorayım ki?
anlamanın özelliği bu değil mi? benim iyi mi kötü mü olduğumu anlamayacaksan niye varsın ki hayatımda? hiç.

içini çürüten bir şeyler vardır bu durumda.
aslında kimse kimseyi gerçekten anlamaz. herkes kendi dünyasının gerçekliğinden bakar birbirine. kitap okumak gibidir. hayal ettirir sana. bir hayatı anlamaya çalışmak. ama boşluktasındır. kimse senin gördüğün gibi görmüyordur dünyayı. kendine bir iyilik yap ve kendin için yaşamayı öğren. felsefe bu bazı durumlarda. seni senden daha iyi anlayan kimse çıkmaz.

gerçektir ve normaldir. aslında hiç kimse hiç kimseyi anlamamakta ve herkes kendi gerçekliğini yaşamakta.