kıskançlık

doğal bir güdüdür. yalnızca insanda değil tabiattaki bir çok canlıda mevcuttur. yalnızca partnerler arasındaki kıskançlıktan bahsetmiyorum, her türlü kıskanma biçimi yaşama anlam katar ve gereklidir. bittabi abartmamak gerekir, ama kişiyi harekete geçirme noktasında bazen olumlu işlevler de görür.

tdk'ye göre ; bir kimse bir üstünlük gösterdiğinde veya sevilen birisinin, başkası ile ilgilendiği kanısına varıldığında takınılan olumsuz tutum. bir arkadaş üstünlük gösterdiğinde hasetlik olan kıskançlık bende yok. sevgiliye karşı olan kıskançlık ise sevgi çoksa paralel olarak o da çok oluyor. hayatı iki tarafa da zindan eden durumdur.

en çok sahibini yıkan manevî kalp hastalığı.

gerçekten çok acayip bir duygu.

dün asya reis'in dizisini izlerken derin ile aralarında geçen bir diyalog üzerine tekrar gözden geçirdim.

- volkan benden boşanmak istediğini söylediğinde neden delirdim biliyor musun?
- neden?
- çünkü benimle birlikteyken sana tek bir kez bile boşanmak istediğini söylemedi.

kıskanacağım biriyle birlikte olmam dedim hep. kıskanan miko'dan hoşlanmıyorum. kıskanma halinden hoşlanmıyorum. sonra birine aşık oldum. kıskanmamamın mümkün görünmediği bir ilişki yaşadım ve kıskanmadım. yani "bunu kıskanmayacaksın da neyi kıskanacaksın, deli misin sen" diyebilecekleri bir ilişki olmasına rağmen kıskanmadım demek istiyorum. çok acayip gerçekten. sonraysa kıskansam kimsenin garipse(ye)meyeceği durum dışında ne varsa kıskandığımı fark ettim.

kıskanacağı biriyle birlikte olmamış ve bu konu hakkında düşünmeye gerek duymamış biri olarak, kendi yaşanmışlığımdan ve dünkü diyalogdan yola çıkarak şöyle bir sonuca vardım, belki işinize yarar, insan, ilişkisinde ne kadar alan kapladığına inanıyorsa o alanın kapsadığı durum ve şeyleri (belki kişileri) kıskanıyor. benimle yaşadığını onunla da yaşıyor. ya da yaşıyor mu? yaşamasın. duruma göre.

cidden garip bir şey.

schopenhauer " bireyin kendi kaderi ile başkalarının ki arasında yaptığı o kaçınılmaz kıyastan doğar.bu kıyasın sonucu onun kendi karakterini etkiler,bu niteliklerden birini veya ötekini onun bütün eylemlerinin kaynağı ve prensibi kılar." demiştir kıskançlık için.

dozunda olanı iyidir hoştur. zira her insan sevdiği tarafından içten içe kıskanılmak ister. sevildiğimizi, özel olduğumuzu hissettiriyor çünkü. ancak aşırısı kıskançlık değil hastalıktır. şikayet edilen de sanırım bu hastalıklı duygu. valla ben sevdiğimi kıskanırım, kıskanılmak da isterim. bu ayıp ya da kötü bir şey değil.

nefret ettiğim duygu. dozunda olsun olmasın insanın içini kemirir, huzursuz hissettirir. hayat kısıtlamayı hiç sevmiyor olsanız da kısıtlama yapmanıza neden olur. aşırıya kaçınca delirecek duruma getirir. (bkz: rezil bir duygu)

sahip olmadığım için eleştirildiğim duygu. oldum olası kimseyi kıskanmam. hatta eşimi yeterince sevmediğimi iddia edenler de oldu. sadece eşim değil ben kimseyi kıskanan bir insan olmadım hiçbir zaman. başkasının sahip olduğu şey beni ilgilendirmiyor. kıskanıp niye kendimi yorayım. sonuçta yine benim olmayacak.

insanlar arasında gerçekleşmiş ilk cinayet olan kabilin , habili öldürmesi olayı da kıskançlık nedeniyleydi.

bir ilişkide asla olmamalı,güvensizliğin kıskançlık adı altında normalize edilmesi saçmalıktır.hiç de masum bir duygu gibi gelmiyor bana zamanla insanı zehirler.

insanın kendisini bırakıp, başkalarıyla yarışmasını sağlayan zehirli bir duygudur. ruhun kanseri olan bu durum ile kimsenin muhatap olmaması dileğiyle.

kıskançlık , kişinin kendi zihnine psikolojik bir işkencedir. insanı yer bitirir. can yücel'in bağlamayacaksın bir şeye öyle körü körüne şiiri aklıma geldi şimdi.

güvensizlikten gelen insanı yormaktan başka hiçbir işe yaramayan his.

genel olarak ele aldığımızda şüphe, rekabet gibi kavramların etkisiyle kişide gelişen bir duygu, ruh halidir.

kadın erkek ilişkileri söz konusu olduğunda dozunu ayarlamak çok önemlidir. çiftlerin birbirini hiç kıskanmaması da matah bir durum değildir fikrimce.

yaşadığımız çağda güven, insanlar için çok önem verilen ama pek de zor bulunan bir olgu haline geldi. dolayısıyla "acaba gerçekten seviliyor muyum? şu an onun için en uygun seçenek ( maddi statü, görsellik vb.) ben olduğum için mi yanımda? yarın bir gün daha iyisiyle karşılaşırsa terk edilir miyim? gibi düşünceler ilişkideki güveni hep bir şüphede bırakıyor.

güvenin tam olmadığı ilişkilerde de kıskançlık rahatsız edici bir boyuta evriliyor, sonu çok kötü olaylara sebep olabiliyor. güven tamsa hiç kıskançlık olmamalı da demiyorum, şahsen dozunda kıskançlık sevilip sahiplenildiğimi hissettirir bana, hiç kıskanmayan biri partnerini pek de sevmiyor gibi geliyor.

kıskançlığın dozu ne olmalı, rahatsız edici boyutu nedir kişinin bakış açısına, hayatı algılayış biçimine göre tabii ki farklılık gösterebilir. bu yüzden ilişkiyi yaşadığınız insanı yeteri kadar tanıyıp, huyunu suyunu, verebileceği tepkileri biliyorsanız, kıskançlık ilişkinizde bir sorun haline gelmeyecektir diye düşünüyorum.

çok iğrenç bir his ya. kıskanmaktan da kıskanılmaktan da nefret ediyorum.

kıskançlık sevginin dikenidir kıskançlık olmasa sevgi güvende olmaz sevgi değersiz olur.

özünde yalnızca besleyicisi bünyeye zarar veren çirkin duygudur. adamın kalbini karartır, ha ama zaten karanlık bir kalbe sahipseniz, fıtraten pislikseniz, onu bilemem.

sevince bokunu çıkarıyorum. her şeyi olayım, her şeyim o olsun istiyorum. kızınca da yeryüzünden silinsin, zerresi kalmasın istiyorum. bu hastalıklı duygudan kurtulmak istiyorum.

dengesi ayarlandığında hissedene de duygunun muhatabına da bir değer kazandırabilecek olan duygudur.

ama ben bazen birini çok seversem sevgimle doğru orantılı olarak kıskançlık seviyem de artabilir. bunu ne bana ne de karşımdaki insana zarar verecek seviyede tutma konusunda oldukça başarılı olduğumu söyleyebilirim. asla zehirli bir hal almasını istemem.

ama ben birini kıskanmaya başladığımda sadece benim aldığım kitapları okusun isterim. bunun içinde hami mandıralı gibi mesafe tanımam. kitapları ben seçerim, okunup okunmadığını da denetlerim.

sadece benim anlattığım şeylere kahkaha atsın isterim. benim sözcüklerim neden olsun kahkahalarına. başka sözlere gülümseyebilir ama kahkahalar bana özel olmalıdır. kahkaha esareti içine düşmüşsem eğer bu tutsaklığın faili de ben olmalıyım.

ve sadece bana güzel kokmalı kıskançlığıma yol veren insan. ben yanında değilken bol soğanlı lahmacun yemeli mesela. benim yanımda değilken lahmacunla karışmış soğan kokusu ondan uzak tutmalı herkesi.

kıskanmak, sevilen kişinin okuyacağı kitapları tedarik etmektir.
kıskanmak, kahkaha tutsaklığına düşmek ve orda kalmaktır.
kıskanmak, sevilen kişinin uzakta olduğu zamanlarda lahmacun kokmasını istemektir.

insanlara zarar verdirtebilecek tehlikeli duygu.