köpek korkusu olan yazarlara tavsiyeler

bu gibi durumlar için en etkili çözüm (bkz: minigun)dır.

"köpek korkusu" deyince, ne olursa olsun, en uysal köpekten bile korkmayı anlamak lazım. yoksa 1.5 gram aklı olan her insan evladı bağlı bir bekçi köpeğinden, sokaklardaki çeteleşmiş, kısırlaştırılmadığı için saldırganlığı artan sürülerden korkmalıdır.

hayatım boyunca köpek baktım, besledim ve eğittim. eşin dostun davranış problemleri olan köpeklerine de yardımcı olmaya çalıştım. köpek korkusu olan birkaç kişiye bu korkularını yenmelerinde yol gösterdim. hatta birinin artık köpeği var.

ilk tavsiyem, kesinlikle güvendiğiniz arkadaşlarınızın köpekleri ile uzaktan sosyalleşin. "kesinlikle güvendiğiniz" diyorum çünkü köpeği gelen geçenin üzerine atlasa, kıyafet çekiştirse ve "oyun için" dişlese bile "ya kuzu gibidir birşey yapmaz" diye inkarda yaşayan çok yarım akıllı var. bunlar, hayvanlar birşey yapmasa bile travmanızı arttıracaktır.

düzgün evcilleşmiş, mümkünse kısırlaştırılmış ve gerçekten sakin -çoğu 2 yaşından yaşlıdır bu köpeklerin, dişiler daha iyi seçenektir- köpeklerin olduğu evleri ziyaret edin. ilk etapta siz evdeyken bulunduğunuz salona alınmasınlar. gelmeyeceklerini ama evde olduklarını bilin. sahiplerini gözleyin ve kendinizi, gerçekten zararsız olduğuna ikna etmeye çalışın. bir süre sonra aynı odada olmak o kadar rahatsız etmemeye başlayacak ve yanınızda yatmalarını kabul edeceksiniz. zor evre budur. sonra kafalarını okşamak adımını çok kısa sürede atacaksınız.

korkmayın falan demiycem. soğukkanlı davranıp, aldırmamaya çalışın. bir süre sonra sizi görmezden gelir .

köpeği olan birine aşık olun.

korkmayın ısırsa dünyanın kaç bucak olduğunu illa görür ya alırlar onu rahat yerinden kısırlaştırıp bırakırlar ya da barınağa koyar yüzlerce köpeğin arasında pısırıklaştırırlar. her türlü o zararlı.
sahipli köpekleride bir zahmet sahipleri sahip çıksın çıkamıyorsa bakmasın.

eskiden felaket şekilde köpek fobim vardı. fakat kendimi köpeklere maruz bırakarak yendim. bunu başkalarına yaptırmayın hazır hissedince siz yapın. ve mümkünse köpke diye tabir ettiğimiz aşırı saf küçük ve şirin köpeklerde deneyin ilk. bir arkadaşımın rottweiler ı vardı ve ısrarla onunla köpek fobimi geçirmeye çalışıyordu ki önünde elini kolumu bağlayıp abi çektiğim bir köpekle bu mümkün olmuyor.

köpekten değil köpek tarafından yaralanmaktan korkuyorum. en basit yaralanma günlerce kuduz tedavisi görmek demek. bu yüzden köpek saldırısına karşı bazı önlemler almış durumdayım. birincisi yanımda ucunda topuzlar olan bir zincir taşıyorum. gücü hakkında fikir vereyim. bir arabanın ön kaputunu içeri göçürüyor. köpekten hızlı hareket ediyor doğal olarak ve iki kez başarıyla denendi.
her zaman olmamakla beraber pellet tabancası taşıyorum. öldürmüyor ama süründürüyor.
geceleri yürümek zorunda olduğum yol boyunun itleri başlarına gelecekleri bildikleri için beni görünce karşı kaldırıma geçiyorlar. geçmezlerse aralarına torpil atacağımı biliyorlar.

1-korkmayın
2-at tan sonra insana en sadık hayvandır, eğer sana hareket çekiyorsa, sende bir arıza vardır.

korku merkezi amigdala adı verilen bir bölge. siz daha köpeği gördüğünüzü fark etmeden bile buradan kimyasal salınıyor. bunun sebebi geçmişte öğrendiğiniz korku veren deneyimlerin benzerini ya da aynısını görünce sizin hayatta kalma imkanınızı arttırmak.

bu gerçek veya sanal bir deneyim olabilir. yeni doğan bebekler yılandan korkmaz. annesi yılan görünce masaya çıkan çocuk annesinin çığlığı ile yılanın korkulması gereken hayati tehlike altında bırakan bir şey olduğunu bilinçsiz şekilde koşullanarak öğrenir.

bu nedenle köpekten korkana korkma demek çok komik bir durum.

köpeklerden inanılmaz derecede şiddetli korkan bir insan olarak ben, öyle bir korkmak ki hatta sinir krizi geçirip ağlamaya başlıyordum, kendimi tepkimi kontrol edemiyordum ev köpeklerinde özellikle böyle bir şey yapmaz bir şey yapmaz diyerek aynı ortamda bulunmamıza izin verdikleri için ve sonrasında ne demeye çalıştığımı anladılar tabi. neyseee gel zaman git zaman ev köpeğine yavaş yavaş birinin eşliğinde dokunmaya başladım bu dokunma isteğime engel olamadım. kafasını tutuyorlardı ben gövdesine dokunuyordum inanılmaz bir duygu gerçekten. sonra yavaş yavaş yine tutarlarken kafasına dokunmaya başladım ki o süreçte ben ona dokunabilirim o bana dokunamaz noktasındaydım. yaklaştığında serbest olduğunda yine korkuyordum çünkü. derken iş yerine küçük minnoş yavru bir köpek getirdiler toy poddle altı aylıktı galiba. bu sefer arkadaşlarım eşliğinde dokunmaya başladım ama köpek kucaktan kucağa geziye bir ben alamıyordum. yine arkadaşımla yan yanayken köpek yerdeyken alayım mı dedim al dedi. aldım gitti. şimdi bayılıyorum kucağıma alayım severim sıkayım oyun oynayalım falan. ki benim sadece köpek değil hayvanlara karşı korkum vardı, dokunmak, kemikleri hissetmek beni çok tedirgin ediyorsdu. dün yavru bir kediyi de elime alınca bu hissin de azaldığına ikna olmuş oldum.

buraya kadar okuduysanız demem odur ki kendinize zaman verin, korkuyu yenmek için adımları siz belirleyin ve gerçekten bu korkuyu yenmeyi isteyin.

teşekkürler.

sana doğru havlayarak koşan bir köpek görürsen sende havlayarak ona doğru koş. senin havlaman onu şaşırtacaktır. bu onu ya sakinleştirir ya da korkutup geri kaçırtır .

hadi sen ben mücadele ederiz aygır gibi erkekler olarak. bana saldıran köpeği de eşek cennetine postalamadan durmam. fakat yazık 50 kiloluk kadınlar, ufacık çocuklar, yaşlılar nasıl mücadele edecek! köpek ısırırken onlarca kg basınç uyguladığı gibi bir de deli gibi de momentum uygulayıp savuruyor saldırdığı insanı. çünkü saldıran köpekler genelde kangal tarzı iri ve ağır köpekler. bir kadının çocuğun yaşlının ayakta kalması mümkün değil ısırılınca.
o yüzden kadınlar için, çocuklar için, yaşlılar için, tüm diğer sokak ve vahşi yaşam hayvanları için:
başıboş köpekler toplatılsın! başıboş köpekler toplatılsın! başıboş köpekler toplatılsın! başıboş köpekler toplatılsın! başıboş köpekler toplatılsın! başıboş köpekler toplatılsın! başıboş köpekler toplatılsın! başıboş köpekler toplatılsın! başıboş köpekler toplatılsın!

karşınızdaki köpek, eğer ıssız bir dağda falan değilseniz öldürme içgüdüsüne sahip değildir.
amacı sizi bölgesinden uzak tutmaktır. (evet, köpeklerin bölgeleri vardır)
o bölge adına sizi tehlike olarak görmüş olabilir, bunlar normal şeyler.

yapmanız gereken tek şey "sakinliğini korumak".
ani hareketlerden kaçının, bu onun gerginliğini katlayacaktır.
sakince oradan uzaklaşın, o havlasın korkmayın.
3-5 metre gidince havlama tonunun değiştiğini göreceksiniz.

bir de el tersi dediğimiz bir olay var.
avuç içini herhangi bir hayvana tutmak onu korkutabiliyor. bununla ilgili araştırmalar mevcut, komik de bir olay aslında.
hayvanlara yaklaşırken (özellikle köpeklere) elinizin üzerini uzatın. (el öptürme hareketi)
sizi koklamasına izin verin.
bu, sana zarar vermeyeceğim anlamı taşıyormuş.

he denedim, işe yarıyor o ayrı.

biz ormana yakın oturuyoruz ve o yüzden çok fazla yabani köpek var, hele ki sabahları.

bir tane böyle tiz ses veren köpekleri uzaklaştıran bir alet var.
annem kullanıyordu, bir sıkıntı yaşamadı.

aklınızda bulunsun.

köpekle köpek olmayın

köpek korkusu ve tehditi farklı şeylerdir. esasen şehirde yaşayan insanlar için köpek korkusu, geçmişte yaşanan olumsuz bir deneyim sonucu gelişen korku koşullamasıdır. bunun için sistematik duyarsızlaştırma etkili bir yöntemdir. aynı şekilde kedi korkusu için de bu teknik başarı gösterir. kedilerden korkan, görünce üzerimize atlayan arkadaşım günün birinde kucağında kediyle fotoğraf atmıştı, ne gülmüştüm.

eğer bulunduğunuz yerde köpek tehditi varsa, evvela belediye ile iletişime geçin. bunun yanı sıra köpek tehditi ile karşılaştığınız an, yakında kapalı bir mekan yoksa koşmayın. köpek hareket etmiyorsa siz de ani hareketlerden sakının. gülmeyin, tehdit olarak algılar. çömelmek işe yarayabilir sizden güçlü olduğunu hissetmesi ya da zarar veremeyecek olduğunuzu hissetmesi saldırma ihtimalini azaltır. eğer üzerinize geliyorsa kaçmak genelde işe yaramaz ve o panikle araba size çarpabilir ya da bir yere düşerek sakatlanabilirsiniz. eğer çanta ya da üzerinizde kalın bir giysi varsa, onu kolunuza dolayarak kendinize siper edebilirsiniz. köpeğe asla arkanızı dönmeyin. buna ek olarak çevreden yardım isterseniz, hazırda sopayla bekleyen kahvehane dayıları aniden spawn olabilirler, tecrübeyle sabit.

it vahşi bir hayvandır ve uygar bir ülkenin sokaklarında başıboş dolaşması kabul edilemez.
köpek korkunuz varsa ve eşiniz, çocuğunuz, saldırgan bir hayvan tarafından her gün tehdit ediliyorsa, bağlı olduğunuz belediye başkanlığı'ndan başlamak üzere cimer'e kadar şikayet dilekçesi yazın.
ittaparlar ve mama lobisi yüzünden kendinizin ve sevdikleriniz hayatını tehlikeye atmayın.

çocuk sahibi olun ve ona korkuyu aşılamamak için korkmuyormuş gibi davranın.

taş atın taş.

psikopat ve bana düşmanca bakan/yaklaşan köpeklerden "çekinirim". bazen yolumu bile değiştiririm bir terslik çıkabilir diye.

tavsiyem, köpeklere saygı duyun. inanın hayvanlar, çoğunluğun sandığından çok daha zeki. onların da kendi ruhları, bilinçleri vs. var.

geçen senelerde yazlığımızın bulunduğu bölgede kışın bir gezmeye çıkmıştık. birçok öyle gün 1 insan bile görmüyorduk, saatlerce yürüsek bile. yürüyüş yolunda kocaman bir pitbull'u ile gezen bir adama denk geldik. köpek iyi huylu görünüyordu, başını okşadık falan. sahibi çok sevindi. insanlar bırak okşamayı, yanından geçemiyormuş çoğunlukla köpeğinin.

tedbir de gerekebilir. gittiğiniz yollarda tehlikeli köpek çeteleri varsa çeşitli korunma/kaçınma önlemleri düşünebilirsiniz.

bizim buralarda kışın birçok insan elinde sopayla geziyor. biz bunu yapmıyoruz. bana henüz hiç köpek saldırmadı burada yazlığımızı yaptırdığımız 1997'den beri.

yalnız bir keresinde 3'lü bir köpek çetesinin arkamdan sinsice (düşmanca olduğu belliydi) geldiklerini fark ettim. onlar yaklaşana kadar onları fark etmemiş gibi yaptım ve aynı hızda yürümeye devam ettim. arkamdan çok yakınıma ulaştıklarında, düşük sesli hırlamalarla tam saldıracaklarken omzumu üzerlerine aniden kırıp sert bakışlarım eşliğinde, çok gür bir sesle "hoşt" diye bağırdım. şok geçirdiler, sonra da götüm götüm uzaklaştılar. zaten onlar uzaklaşmaya başlar başlamaz ben yeniden yoluma devam ettim, bir iki kere de arkamı kontrol ettim. sorun çıkmadı. eh gururları var, direkt kaçmadılar. yavaş yavaş ve arkalarını tam dönmeden benden uzaklaştılar.