kürtlerin ana dilde eğitim hakkı

abi kürt olsam kürtçe konuşmak istemem. o kadar saçma sapan bi dil. arapçayla beraber kulağı en çok tırmalayalan dil.

ana dilde eğitim biz kürtleri geri düşürür çünkü batı illerindeki paraya ulaşmamız zorlaşır. kürtçe ana dilde eğitim olmamalı lakin kürtçenin ve arapçanın ikinci resmi dil olarak tanınması gereklidir. kamal paşa zihniyetinden dolayı bugüne kadar yapılamadı.

tanım: siyasi bir ifade.

vardır. en tabii haktır. tartışma konusu olması bile saçmadır.

ulusal birliğimiz,bütünlüğümüz açısından resmi eğitim dilinin tek olmalı,kürtçe zaten seçmeli ders olarak sunulmakta okullarda,üniversitelerde.

kürt aşiret mafyasının sahillere çökmemesi, bunların gerilla bizim terörist dediğimiz katillerin dağda askerlerimizi şehit etmemesi, tas kafa traşlıların milleti bıçaklamaması için elzem olan durum.

yoksa bu yukarıda saydığım hepsi kürtçe biyoloji, fen, matematik, edebiyat, tarih, coğrafya dersi alsalar hepsi doktor, öğretmen, avukat, sinemacı vs olacak.

bu ve benzeri başlıkları gördükçe alttaki ana ve muhalif tanımlar şu şeyi hatırlatıyor.
şey diyorum çünkü şarkı bile olamayacak kadar kötü.
o derece boş ve gereksiz konu.
lvbel c5 - havhavhav
(link: ::)

bunlar hep bop

(bkz: bop)

milli bütünlüğe, üniter yapıya tehdit oluşturan bir yanı olmayan hak.

şu ulusalcı kesimdeki bölünme paranoyasını anlamak güç hakikaten.

aynı kafa başörtüsünü de laikliğe tehdit olarak görüyordu yıllarca.
sonuçta gerçeğin öyle olmadığını hep birlikte gördük.

uzun lafın kısası, azınlıklara verilen hak, üniter yapıdan taviz vermek değildir. hak teslimi olabilir ancak.
bunu anlamak zor olmasa gerek.

- kürtlerin ana dilde konuşma-yazma hakkı değildir.
- kürtçe resmi dil olsun talebi değildir.
- azınlıkların ana dilde eğitim hakkı değildir.
- ulusların kaderini tayin hakkı değildir.

bu saydıklarım ile karıştırılmaması gereken şeydir. hoş tabi kürdistan(kürt bölgeleri) temsilcileri meseleyi ulusların kaderini tayin hakkı bildirgesi kapsamında savunmaktadır. türkiye cumhuriyeti devleti kanadı ise şöyle diyor: siz bir ulus değilsiniz. resmi konsepti nasıl oluşturacağız. özerk ya da tam bağımsız devlet istiyorsanız eğer (verdik diyelim), bize ne olur sizin ana dilinizden. böyle bir hayale kavuşursanız zaten gerek kalmaz türkiye cumhuriyeti devleti'ne bağlı olan haklarınızın tartışmasına.

insanın ama dilde konuşma-yazma hakkı, söz konusu davranışların engellendiği koşullarda gündeme gelebilir. ananız size akedemik dil bilgisi eğitimi veremez. eğitim hakkı da bu sebeple istenir. ana dilini konuşmak ananıza-babnıza bağlıdır ama dil eğitimini uzmanlardan almanız gerekir. bunun için de eğitim-öğretim sisteminin komple dönüştürülmesi gerekir.
resmi dil talebinin karşılanması da eğitim sistemi dahilinde değerlendirilmek zorunda değildir ya da seçmeli dersler ile eğitim sorunu baştan savılabilir. kanada vb. devletlerin uygulamaları bu konuya iyi bir örnek oluşturabilir.

ben çoğunlukçuluktan ziyade, çoğulculuğu ve ayrımcılığa uğramış grupların haklarını gözeten, görece daha özgürlükçü bir düşünce yapısına sahibim. ancak buna rağmen, anadilde eğitim konusunda sıcak bakamıyorum. türkiye’de lazca, çerkesce, kürtçe gibi farklı dillerin varlığı bir zenginliktir; bu dillerin ayrımcılığa uğramadan serbestçe konuşulabilmesi, sanat ve edebiyat üretiminin bu dillerde yapılabilmesi gerektiğini düşünüyorum.

bununla birlikte, bu dillerin kültürel alanda var olabilmesine destek vermekle beraber, resmi dil olarak kabul edilmelerini ya da bu dillerde eğitim verilmesini doğru bulmuyorum. bu yalnızca kürtçe için değil; örneğin antalya’daki rus okullarında verilen rusça eğitim için de geçerli. farklı diller günlük yaşamda konuşulabilir, kültürel üretim yapılabilir ancak eğitim, siyaset ve bürokrasi gibi toplumu bir arada tutan alanlarda ortak bir dile ihtiyaç var.

özellikle doğu bölgelerinde, kadınlara yeterince türkçe öğretilmemesi nedeniyle kendi işlerini halledememeleri, doktora bile gidemedikleri için eşlerine ya da babalarına bağımlı hale gelmeleri gibi somut sorunlar göz önüne alındığında, ortak bir dilin işlevselliği daha da önemli hale geliyor.

ayrıca, anadilde eğitim uygulamasının pratikte nasıl yürütüleceği de başlı başına bir sorun. örneğin, kürtçe konuşulan bölgelere yalnızca kürt öğretmenler mi atanacak? bu durum da kendi içinde ayrıştırıcı bir uygulamaya dönüşebilir. her ne kadar bunu "pozitif ayrımcılık" kapsamında değerlendirmeyi düşünseler de pozitif ayrımcılıklar, tarih boyunca ötekileştirilen gruplara "geçici bir süreliğine" yani diğerleriyle eşit koşullara ulaşana kadar tanınan ek haklardır. ancak burada söz konusu olan şey geçici değil, sürekli bir sistem önermekte. bu nedenle pozitif ayrımcılık koşullarını da tam anlamıyla karşılamıyor.

bununla birlikte, türkçe öğrenilmediği takdirde özellikle kadınların toplumsal yaşama katılım oranlarında ciddi bir düşüş yaşanacağını düşünüyorum. zira eğitim türkçe verilmediğinde bölge halkının türkçe öğrenme oranı çok düşeceğinden bölgeye atanan doktor, hemşire, öğretmen gibi kamu çalışanlarının tamamının kürtçe bilmesi gerekecek ve atamaların da buna göre yapılması gerekecek ancak bu sürdürülebilir ve işlevsel bir çözüm de değil. bu nedenlerle, anadilde eğitime sıcak bakamıyorum.

cumhuriyet kurulduğundan beri yani 102 yıldır türkiye'yi sünni türkler yönetiyor. bu süreçte türkiye hiçbir savaşa girmedi; hatta ikinci dünya savaşı'na girmemeyi bile (inönü'nün siyasi dehası sayesinde) başardı.
dünya'nın tam ortasında; petrol zengini ülkelerle sanayileşmiş avrupa ülkelerinin köprüsü konumunda; çoğunluğ gençlerden oluşan 80 milyonluk nüfusa sahip bir ülkede insanlar yiyecek et bulamıyorlar.
- eğitim sistemini bitiren partilerin (sonuncusu hariç) tamamının merkezinde sünni-türk siyaseti vardı.
- yaşanan tüm ihtilalleri gerçekleştiren, her seferinde ülkeyi amerika'nın kucağına iten generallerin tamamı sünni-türk kökenliydi.
- her ne kadar kürtler mafyalıkla suçlansa da, türkiye'nin en büyük mafya babalarının geneli sünni-türk kökenlidir.
- son 20 yılda 1 trilyon dolar aktarılan müteahhitlerin büyük başlarının tamamı sünni-türk ve aktarılan bu paraları siz ödüyorsunuz.

bir türk olarak, türkiye'nin en büyük sorunu kürtler değil, toplumun tamamındaki kafa yapısıdır. son yıllarda tüm dünyada, gençler arasınsa ırkçılık modası baş gösterdi. yukarıdakiler bir kenara koyarsak, türkçü kardeşlerimden birinin bana "türk" olunca ekonominin nasıl düzeleceğini, zaten türkler tarafından belirlenen ve yine türkler tarafından içine edilen eğitim, sağlık ve hukuk sistemlerinin nasıl düzgün işletileceğini açıklamasını isterim.
yani mesela birleşik krallık bir hintliyi, dedesi osmanlı'dan göçmüş bir bulgar torununu; iskoçya aşırı dinci bir müslümanı; amerika bir zenciyi başkan/başbakan seçerken sorun olmuyor da türkiye'de kendi yurttaşlarının en doğal hakları neden sorun oluyor?
olayı "ama onlar terörist!" diye sığ bir bakış açısıyla açıklamaya çalışmak, 50 yıldır çözülmek istenmeyen ve ırkçı partilerin oy toplamasını sağlayan sistemin ezberlettiği cümleleri tekrar etmekten öteye gitmeyecektir.
bu arada, bu kadar uzun bir yazıyı herhangi bir ırkçı (hangi ırkın üstün olduğunu savunursa savunsun) kokay kolay okumayacaktır ama ben yine de yazayım dedim.

hemen üstteki sevgili yazarın yıllardır malum taifeye ezber ettirilen, doğala özdeş diye yutturulmaya çalışılan tarifin vanilyalı yazıp içinde bir miligram vanilya olmayan ve sütlü gibi davranıp içinde süt bile olmadan uydurulmuş reçetesini şaşırmadan okumak alışkanlık mı yoksa nasır mı tuttu hücrelerimizin en grisi onu düşünürken yakaladım kendimi.
bakınız biz de istersek uzun ve bomboş yazabiliyoruz kısmını minik bir şekilde örnekledikten sonra bu naif bir istekçikmiş gibi gözüken ancak alt yapısındaki tehlikeleri açıklamak için görevlendirilmediğimiz gerçeğinden de hareketle ve özet olarak diyorum ki: has-sektörünüz oradan.
verilen üç örneğin ikisi emperyal ve biri ise orta çağa ve belki de daha eskiye dayanan üç ülkeyi sen benim önüme örnek diye getiremezsin.
kaldı ki dil olduğu iddia edilen bir lehçeyi de dil olarak niteleyemezsin.
bunu ister sert ister yumuşak bir söylem kullan, yapamazsın.
çünkü eski yugoslavya'dan başla, makedonya, batı trakya, oradan türkiye, iran üzerinden geç azerbaycan, oradan taa kazakistan, kırgızistan, özbekistan, türkmenistan'a kadar sadece ana dilinle gidersin. ufak tefek alışma evresi yaşarsın ama gidersin.
o bahsi geçen lehçe ile zaten temelin altına yerleştirilmiş olan dinamitin de fitilini yakmaya kalkmak bu noktada intihardan farksızdır.
kimin intihara kalktığını söylemeye sanırım gerek yok.
kaldı ki araya itinayla ve sanki sakınarak saklamaya çalışılan ırkçı söyleminin ömrü siz liberal görünümlü kullanışlı maşaların akılsızlığı ve savunmaya çalıştığınız güruhun ahmakça saldırganlığı sayesinde 2023 yılında çöktü.
yazdıklarından bile artık yaşına kadar karakter analizi yapabilen düz vatandaşlar olarak türk olduğumuzu gururla ifade etmek size göre başka şey olabilir belki ama bize göre doğal bir haktır.
bu güzel ülkenin güzel insanlarının yani anayasal tanımıyla türk'ün başına sadece çorap örmeye kalktığınızda suya atılınca yüzeye çıkan bozuk tohumlar gibi beliriyorsunuz.
bizim için sorun yok, gene atmamız gerekirse gene atıveririz.