kütüphanede ders çalışmak

siz çalışırken provakatör biri gelir. yanında oturan sazanın atlayası tutar.
sonra onlar sigara içmeye gider; böylelikle sazansız ders çalışılır.
sazan gelir ve sen kalkarsın. sazan hala oradadır, sen ise evinde.

anksiyetemden dolayı pek yapamadığım bir durumdur.

şiddetle tavsiye ederim ama bir sorun var çok acıkıyorsunuz

off çok güzel bir şey ama yemekle olan ciddi ilişkim sebebiyle saatte bir dışarı çıkıp yarıda kestiğim eylem...

kütüphanede ders çalışmak bayağı verimli oluyor tabii ama benim gibi kütüphanedeki insanları çekerseniz ve sizinle konuşmak isterlerse molalarınız fazlasıyla uzar , bu çalışma sürenizi oldukça kısaltır. bundan kaçının efenim. evet güzel oluyor molalarda yalnız kalmamak , yeni birileriyle tanışmak fakat asıl amaç ders çalışmak olduğu için ne kadar güzel olsa da uzun molalara girmemek lazım.

kendi adıma üniversite sıralarındayken sınavlarda başarılı olmak için yerine getirilmesi gereken şartlardan biriydi

her zamankinden fazla motivasyon sağlayıp evdekine göre daha kısa ama verimli odaklanmayı sağlayan; arkadaşlarınlayken çalışmanın en güzel hali. yaklaşık 1.5 yıldır hasret kaldığım bu duruma en yakın zamanda tekrar dönmek çok isterim.

üniye hazırlanırken kurduğum plandır.

çok kardesseniz en mantıklı hareket. ben yaptım oldu zamanında. dikkat toplama açısından da kendinizi disipline edersiniz.

hiç bir zaman gerceklestirmediğim eylem. ben kütüphanede çalışamam herkse sessiz ders çalışıyor. ben ses severim azda olsa ders çalışırken en azından bir müzik olmalı arka fonda.

ders çalışmaya motive olmakta güçlük çeken bünyeler için bulunmaz nimet. bir nevi sosyal etki ve dikkat dağıtıcı uyarıcı yoksunluğu. mis mis

eğer kütüphanede bulunan her kullanıcı kütüphane kullanım kurallarını biliyor ve riayet ediyorsa verimli olabilir. ama deneyimlediğim kadarı ile böyle bir ortama denk gelme ihtimali yok denecek kadar az. arka masada oturmuş dedikodu yapan tiplere muhakkak rastlanıyor.

o yüzden kütüphaneler ders çalışmak için uygun mekanlar değildir. zorunlu olmadıkça tercih edilmemesi gerekir.

biri kalkıyor, biri oturuyor, ordan sandalye sesi, el kol kıpırtısı... dikkatim zaten bahane arıyor dağılmak için. çok denedim olmadı. kendi konforlu alanımı tercih ederim.

okumayı çok severim kütüphanelerde. tabii ki sessiz ve düzgün bir ortamı olmalı, masası geniş koltuğu rahat olmalı. taksim'deki atatürk kitaplığına çok giderdim istanbul'da yaşarken, yirmi dört saat açık olduğu için sabaha kadar okur sonra eve geçip akşama kadar uyurdum. bazen günümü kütüphaneye göre ayarlardım, taksim'de öğlen film izler eğer keyfim yerindeyse kalabalık arasında oradan oraya savrulur sonra da bir bara veya kafeye otururdum. akşama doğru kütüphaneye geçerdim. acıktığımda kapının önüne çıkıp köfte söylerdim ve köfte pişene kadar köfteciyle sohbet ederdim. köfteci namı diğer şişko erdal! ne hikâyeler vardır o güzel insanda. pandemiyle birlikte onun da hâli perişandır herhalde. özledim galiba istanbul'u.

gösteriş için yapılmadığında verimli sonuçlar doğurabilen eylem.

gerçekleştiremediğim eylemdir. kütüphane ortamını çok seviyorum ve müze geziyormuş gibi hissettiğim için derse odaklanamıyorum. sanırım belli bir kütüphaneye tekrar tekrar gideceğim.belki büyüsü kaybolur da çalışabilirim.

bir tık üstü kafede arkadaşlarla oturup ders çalışmak olan eylem. kütüphanenin o yoğun kitap kokusu, molalarda çay sigara, cam kenarı masalar, görevlilerle pekişen sohbet muhabbet... özlendi.

deli gibi özlenendir. milli kütüphanenin tozunu yalamış olanlar anlar beni.

sessizlik odaklanmamı zorlaştırdığı için asla verim alamadığım çalışma şekli.

şöyle gorebilcegim 2 3 kisi varsa çalışabiliyorum kimse olmasada çalışamıyorum kalabalık oluncada.