mutsuzlukla başa çıkmanın yolları

bir arkadaşla dışarıya çıkmak. dışarıda renk var eve kapanmamak lazım

maladaptive daydreaming en etkili yöntemdir

bir büyük alın, yanına biraz can erik, hafif dişleyin bardağın içine atın, sonra bir yudum rakı, bir ısırık erik, müthiş oluyor. mutsuzlukla alakası yok öylesine anlattım.

zengin olmak.

hayatın sillesini size tattıran minör olaylar yaşadıysanız stoacı felsefe, güzel bir kamp, tatlı bir sevgili ruh durumunuzu düzeltir. "bunlar bizi açmaz hafız" diyorsanız felekten bir gece çalabilir, hoşça bir insanla yakın temaslar kurabilir, enstrüman çalmayı öğrenebilirsiniz.

ancak sorununuz kronikse gidip profesyonel destek almanız gerekir.

böyle bir durumda ne kullanacağınız maddeler, ne barmenlerin sizi kolunuzdan tutup taksiye bindirmek zorunda kalacağı alkollü geceler ne de rastgele hayatınıza aldığınız insanlar içinde olduğunuz girdaptan sizi çıkartmayacaktır, mutsuzluğunuz kronikse size garanti ediyorum bunların hepsini yapacaksınız. ancak yapmamanız daha iyidir.

modern tıbbın şefkatli kollarına kendinizi bırakın.

hayatın sillesini size ufaktan tattıran minör olaylar yaşadıysanız stoacı felsefe, güzel bir kamp, tatlı bir sevgili ruh durumunuzu düzeltir. "bunlar bizi açmaz hafız" diyorsanız felekten bir gece çalabilir, hoşça bir insanla yakın temaslar kurabilir, enstrüman çalmayı öğrenebilirsiniz.

ancak sorununuz kronikse gidip profesyonel destek almanız gerekir.

böyle bir durumda ne kullanacağınız maddeler, ne barmenlerin sizi kolunuzdan tutup taksiye bindirmek zorunda kalacağı alkollü geceler ne de rastgele hayatınıza aldığınız insanlar içinde olduğunuz girdaptan sizi çıkartmayacaktır, mutsuzluğunuz kronikse size garanti ediyorum bunların hepsini yapacaksınız. ancak yapmamanız daha iyidir.

modern tıbbın şefkatli kollarına kendinizi bırakın.

kendini sevmek kendi kendine yetmek kendinle mutlu olmaktır. mutlu olmak için birilerine ihtiyacının olmadığını bilmektir sen kendine yetersin böyle olunca kimse seni üzemez, mutsuz edemez. ha bide bolca şükür.

(bkz: serotonin)

kitap okumak başka alemlere sürüklüyor insanları, kesinlikle kitap okumak...

ben artık mutsuzlukla başa çıkamıyorum. mutsuzluğu daha az hissetmemek için umursamaz davranıyorum, her şeyi şakaya vuruyorum. böyle yaptıkça bir şey olmaz diyerek mutsuzluğu daha da üstüme salıyorlar. deliriyorum artık yavaş yavaş. aşırı doz mutsuzluk aklımı ve mantığımı yok etmeye başladı. her şeyden nefret ettiğim gibi mutsuz olmaktanda nefret ediyorum.

ne güzel böyle başlıklarla depresyonlarımızı mutsuzluklarımızı kabullenip birbirimize destek oluyoruz.
valla dalga geçmiyorum. tamam bilgi içerikli tanım girmek başımın tacı ama arada yalnız hissetmediğini de bilmek harika olmuyor mu?
belki bir başka yazarın bir cümlesinde kendimi bulup o heyecanla kalkıp çılgınlar gibi direk dansı yapacağım.
mutsuzlukla başa çıkmanın yolu şakalar ve komikliklerdir. ama ölçüyü kaçırırsan bu defa da ciddi sorunlara ciddi çözümler getirmek yerine şaka yaparsın.
ben bunları bir halt bildiğim için yazmıyorum. ben öyle yapıyorum.
ne zaman sıkışsam hop şakaya vuruyorum.
sen yapma.
bilemedim yap ya da.

bi kere şunu unutmayin.

para pul gibi mevzular sizi asla mutsuz edemez, bunlar sadece gecici hisler yaratan illuzyondur bunu anlayacaksiniz.

ikinci seye gelirsek
zararin neresinden donersek kardir bunu unutmayin.
sizin zamanlar yarattiginiz * sey size sizin verdiginizin tam karsiligini vermiyorsa nerede duracaginizi bilin * siz kaybederseniz o da kaybeder unutmayin. *

çıkmamak.

o sizi tüketmeden siz onu tüketin. ben hep taze tüketirim. bekletilmiş mutsuzluğun kekremsi bir tadı oluyor. erteleyecek kadar da nadir olmadığı için peşi sıra gelecek diğer mutsuzluklara yer açmak lazım. ekmek gibi düşünün. evdekini bitirmeden yenisi gelince bayat mutsuzluk döngüsüne giriyorsunuz. gevezeliği bu paragrafta sonlandırarak hemen aşağıda daha ciddi olduğum ikinci paragrafa geçiyorum.

sizde var mı bilmiyorum ama bende çok feci duyguları bastırma, öteleme, iteleme ve de yok saymaya çalışma uyanıklığı mevcut. lan hani bu paragraf daha ciddi olacaktı? neyse. bu tip kaçışların anlamsız olduğunu algılamam çok sürmüyor neyse ki. kaçarken her zamanki gibi 100 metreyi 9.78 saniyede koşamadığımı fark edip geriye bakıyorum. o da ne? kaçtığım mutsuzluk peşimden efor harcayıp gelme zahmetine bile girmeyip tam sağ ayak bileğime bağlanmış bir iple sürükleniyor. ee mesafeyi açamayacağız o zaman. en iyisi durup ipi koparmak mı? hayır. alıp karşınıza efendi efendi konuşmak. böylelikle yok saymak hatalar listemize veda ederken kabullenmek hızlı bir giriş yapar. aynı listeye değil.

sonrasında ne demiştik? efendi efendi konuşmak. yani bunun meali nedir? sorunu anlamak, kaynağını bulmak, ötelememek. en üzücü kısım da budur bence. tam anlamıyla yüzleşme anı işin tüm kahrının çekildiği andır. iyi tarafından bakacak olursak daha fazla üzülme ihtimalimiz yok. seni öldürmeyen acı ne yapardı? güçlendirirdi hı hı. bu kısımda bir değil birçok kazanım elde ediyoruz. en öğretici ders en zor olandır.* yeri gelecek acımasız olacağız, yeri gelecek "bu bana yapılır mı ulan!" diyeceğiz, isyanlar edip gözyaşları dökeceğiz ama sonunda bu da bizi yoracak. her gün bir öncekinden daha az acı gelecek. bu bir teselli değil, acı severler üzüldü bile.

unutur musunuz unutmaz mısınız onu ben bilemem. alışırsınız, o kesin. normalleştirirsiniz ve ilk öfkeyi yatıştırmış olursunuz. sonra bir an gelir. kendisi en sevdiğim andır. "hadi sıyrılalım şu meseleden" anı. kişinin müthiş gaza geldiği, konudan bağımsız bir sürü radikal karar aldığı ve "sen mi büyüksün ben mi? ben büyüğüm ben!" dediği harikulade bir evre. ha o kadar güçlü müdür? hayır. aldığı kararları hayata geçirir mi? sanmam ama bu büyük bir kalkıştır. mutsuzluk bataklığından kurtulmanın ilk güzel adımı.

sonrası sizde. ister eski hayatınıza geri dönersiniz ister yeni mutsuzluklara yelken açarsınız. sonuç olarak ben tek bir mutsuzluktan nasıl kurtulacağımızdan bahsettim. hatta sadece kendi sürecimi anlattım, belki sizin için farklıdır.

mutluluklar dilerim.*

kafama tokadan başka hiçbir şeyi takmayıp bağıra bağıra şarkı söyleyince geçiyor . sadece tek başıma yolculuğa çıkıyorum bazen iyi geliyor. çocukla çocuk oluyorum.geçen gün oturdum çocuklarla karınca seyrettim mesela sonra da onlar hayret etti ben de hayret etmiş gibi yaptim.zamanında okuduğum kitap bazen de ilham verecek bir insan mutsuzluğuma iyi geliyor. aydınlanmam için bir ışık pırıltısı .yeter ki içinizdeki pırıltıyı bulun,ablanizdan söylemesi.hem ne demiş şükrü erbaş,"geceyi seyrede seyrede öğrendim ki ışık insanın içinde yanmıyorsa yüzüne vurmuyor"

mutsuzluğa odaklanmamak. neye kafayı takarsan o peşinden ayrılmaz.

mutlu olmak en kesin çözümdür.
writing by emrebey003

intihar etmek.

mutluluk sonsuz ve sürekli değildir. önce bunun farkına var. "an"lık mutlulukları yaşa. tadını çıkar. geçmişe dönük yaşama. geçmiş özlem gelecek kaygıdır. "an" da kal. şimdide kal. dem bu dem.

mutsuzluk başa çıkılması gereken bir şey değildir.

başa çıkmanız gereken şey yaşadığınız olaylardır. mutsuzluk ise o olayları yaşarken hissettiğiniz duygudur. duygularla başa çıkmak yerine olaylara başa çıkmaya çabalasanız çok daha işlevsel olur.