neden yaşıyorsun sorusuna verilebilecek cevaplar

hayatım ucuz insanlar için fazla değerli.

bir cevap çünkü intihar etmek istiyorum ama cesaretim yok olabilir ama benim cevabım bu değil. bana göre intihar etmek için çok büyük acı yaşamak , ölümcül bir hastalık pençesinde çaresiz kalmak ve morfinle ayakta durabilir olmak gibi nedenler dışında makul bir neden olamaz.

yazmak için

maksat hipnelik olsun.

ecel henüz kapımı çalmadı.

ruh halime göre değişir aslında.
şu an korkak olduğum için yaşıyorum.yarın bir umut kırıntısı görürsem onun için yaşarım. sonraki gün inadına yaşarım. sonrasında belki de bir sebep arama gereği bile duymam.
neden yaşıyor olduğum gün içinde yaşadığım ve hissettiğim şeylere bağlı.
bir de var olduğunu düşündüğüm tanrıya. ha bir de beni hâlâ öldürmemiş insanlara.
benim dışımda her şeye bağlı olabilir gibi de.

(bkz: buddha siddhartha gautama) bunu beğendi.

allah böyle uygun görmüş kardeşim

yine mi varoluşsal problem?

dünyanın en zor sorulardan birine cevap aramaktır.

varlığın atomize edilip , evrenin hücrelerine ayrıldığı bir dünyada insanın atacağı her anlam arayışı modernizmin kaskatı duvarlarına tosluyor maalesef.

her şey atomlarına kadar ayrıldı kainatta ve hiçbir skim yok , anlam yok , değer yok, tarih yok, kültür yok, irfan yok, sezgi yok, erdem yok, şahsiyet yok diye kesin karar verilmiş bir çağda varlığa anlam yükleyip bu anlamın praksisleri ile yaşamaya kalkmak çağın ruhunu yakalayamamak, çağın gerisinde kalmak, yobazlık, üfürükçülük, büyücülük gibi ithamlarla karşılaşmayı da göze almak demektir.

hücre var , atom var, güç var , başarı var , insan insanın kurdudur anlayışı var, sömürü var , menfaat var , evrim var o zaman güçlü olan kazanır, freud'un libidosu var o zaman her şey seks geleni geçeni düdükle kafası var, marx'ın tarihi materyalizmi var o zaman her şey ekonomi ,para ,güç, nietzsche'nin güç istenci var o zaman her şey güç ve iktidarı ele geçirmek.

bütün bunlarla atomize edilmiş ve kafası allak pullak edilmiş insanoğluna "koy götüne rahvan gitsin" demekten başka çare bırakmayan varlığın en düşük profilinde yaşamasından başka kurtuluşu kalmamış. ve bu çaresizlik içinde tutunduğu tek şey can sıkıntısını gidermeye çalışmak.

tüm bunları aşıp varlığı bütüncül şekilde kavrayan o azınlığa selam olsun. ne mutlu insanın ölümsüz ruhunu keşfedip , ölümlü bedeninde sonsuzluğu yakalayabilen o insana . ne mutlu bu dünyada gerçek yerini yurdunu bulmak için ayağa kalkan o özgür insana.

sanki 300 sene yaşıyoruz da , yaf hepsi 70-80 sene zaten nedeni niçini düşüneceğine iyi bir şeyler yap , mutlu ol mutlu et de s..r git işte.

bu soruya bir cevap bulmak için.

insan hayatının anlamı üzerine düşünmek, aslında büyük bir felsefi yolculuğa çıkmak gibidir. kimi insanlar yaşamın anlamını sevdiklerine hizmet etmekte bulurken, kimileri bilgiye ulaşmak, keşfetmek veya sanat eserleri yaratmak gibi daha soyut kavramlarda bulabilir. sonuçta, yaşamın anlamı kişisel deneyimlerimize, değerlerimize ve inançlarımıza göre şekillenir.

ben de bilmiyorum.

yaşıyoruz mecburen.
ben biliyorum. gıcığına yazmıyorum.
aslında herkes biliyor da yazmak işine gelmiyor.

neden yaşıyorsun diye sorabilene, yanılıyorsun yaşamıyorum diyerek siz de onun kafasını karıştırın, ciddiye alıp uğraşmayın bence...

hayatın birçok boyutu olduğu gibi her boyutunda bir anlam arayabiliriz ancak ne gerek var dostlar? yaşamayıp ne yapacağız? geldik işte gidiyoruz. emeklilik yaşı 75’e yükseltildiğinde 60’lık delikanlılar olarak el ele tutuşup eyt eylemleri yapacağız daha. barikat kurmayı öğreneceğiz. takma dişlerimizi çıkarıp polislere fırlatacağız. onlara bastonlarımızı göstereceğiz. akşam yemeğine çekirge ayırabilirsek kendimizi şanslı sayacağız. bir bardak çamurlu suya şükredeceğiz. tadını çıkaralım.

henüz ölmediğim için.

vardır herkesin bir beklentisi, hayali falan kurcalamaya gerek yok..

aslında neden iyi bir insan olabilmek için yaşamıyorsunuz diye sormak lazım bir çoğuna..

bireysel bir deneyim yaşamak, neden yaşadığımı bulmak için de yaşıyor olabilirim var olmuş olduğum için de.