normal sözlük yazarlarının karalama defteri
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
başlık "makedonyalı" tarafından 08.11.2020 16:43 tarihinde açılmıştır.
3741.
beni karalayan varsa etiketleyin ya ağız tadıyla okuyalım hem sözlük kavgası yaparız.
devamını gör...
3742.
hep buralardan gitmek istedim. atanmayı uygun bir araç olarak gördüm. bunu desteklemeyenler kalıp gitmemem için gönülsüz savaş verenler oldu. onları hayatımdan çıkardım. ne olursa olsun yanındayım. ben de gelirim seninle diyenler de oldu. onların bu düşünceleri onlara hediye gibi oldu. gitmedim, birçok yere kendi şehrimde atandım. tercihlerin arasında en yakını en uygunu değil de en sade en sessiz gözükeni seçeceğim herhalde. bir kart çekmiştim kendim için. elde ettiğin rahatlık ve rutin hayat sizi tembelliğe itebilir ve bir süre sonra kendin çok dar bir alana sıkışmış hissedebilirsin diyordu. muhtemelen elde ettiğim şey böyle bir boğulma hissi de getirebilir. kafam rahat olsun huzurum çok olsun diye hayatımdan çıkarmadığım insan kalmadı. her şeyi geciktirdim benim istediğim gibi olsun diye çaba gösterdim. birçok şeyden vazgeçtim. birçok hissi körelttim. sanırım istediğim sessizlik ve sakinliğe çok yakınım. her şeyi sildim. en baştan başlama zamanı.
devamını gör...
3743.
rüzgar gülü*
kalbimde inceden yanan o ateş senin.
bırak, uçuşsun rüzgarla birlikte kıvılcımları. ruhuma konsun.
küllerim savrulsun henüz sıcakken...
vaktiyle yemyeşil ağaçların sararan yaprakları gibi
kalbimde inceden yanan o ateş senin.
bırak, uçuşsun rüzgarla birlikte kıvılcımları. ruhuma konsun.
küllerim savrulsun henüz sıcakken...
vaktiyle yemyeşil ağaçların sararan yaprakları gibi
devamını gör...
3744.
babam, sizlere ömür. öyle ki, çok öncesinde kaybettiğimi düşünmeme rağmen bu bir başkaymış diyebileceğim duygular söz konusu.
dinlediği türkülerin hafızamın yitik köşelerinde öylesine yer edinmiş ki hatırlatıkca irkiliyorum. dinledikçe de yaşadığı gençlik buhranlarını bir nebze anımsıyorum.
öte yandan anneme üzülüyorum. sözde babam duygularını dile getirmeyen bir karakterken, annemin uykusuz kaldığı gecelerin verdiği kondisyon olsa gerek daha bir ketummuş. fakat her ne olursa olsun bir şekilde yol arkadaşıydılar. iyisiyle kötüsüyle bir yaşamı geride bıraktılar. diğerinin ne kadar yaşayacağı muamma.
neden insanların cinsiyeti üzerinden bir takım yükleri sırtlanmak zorunda olduğunu anlamış değilim.
neden insanların bulunduğu çevrenin kültürel zorunluklar boyunduruğu altında yaşadığını yine anlamış değilim.
neden?
neden?
neden sadece bir insan olarak yaşayıp öylece geçip gidemedik?
neden genetik aktarımlar altında yaşamak zorunda kaldık?
neden yerli yersiz yargılandık?
neden yok sayıldık!
neden hor görüldük!?
çokca neden altında yetimleşmiş duygular yaşadık.
ne zaman imrenerek bakmaktan vazgeçeğiz çevremize?
bir kaç satırın ardına büyük bir ölüm bırakıyorum. kaybettiğim bir baba değil, aynı zamanda bir arkadaş, bir dost, bir öğretmendir.
işin acı tarafı sadece benim için geçerli değil. yüzlerce insanın hayatına dokunduğu insanlar içinde geçerli. şimdi ölümden her biri habersiz
her bir yaşamın ardında bıraktığı yükle, umutlu bir dünya hayal etmek mümkün mı?
dinlediği türkülerin hafızamın yitik köşelerinde öylesine yer edinmiş ki hatırlatıkca irkiliyorum. dinledikçe de yaşadığı gençlik buhranlarını bir nebze anımsıyorum.
öte yandan anneme üzülüyorum. sözde babam duygularını dile getirmeyen bir karakterken, annemin uykusuz kaldığı gecelerin verdiği kondisyon olsa gerek daha bir ketummuş. fakat her ne olursa olsun bir şekilde yol arkadaşıydılar. iyisiyle kötüsüyle bir yaşamı geride bıraktılar. diğerinin ne kadar yaşayacağı muamma.
neden insanların cinsiyeti üzerinden bir takım yükleri sırtlanmak zorunda olduğunu anlamış değilim.
neden insanların bulunduğu çevrenin kültürel zorunluklar boyunduruğu altında yaşadığını yine anlamış değilim.
neden?
neden?
neden sadece bir insan olarak yaşayıp öylece geçip gidemedik?
neden genetik aktarımlar altında yaşamak zorunda kaldık?
neden yerli yersiz yargılandık?
neden yok sayıldık!
neden hor görüldük!?
çokca neden altında yetimleşmiş duygular yaşadık.
ne zaman imrenerek bakmaktan vazgeçeğiz çevremize?
bir kaç satırın ardına büyük bir ölüm bırakıyorum. kaybettiğim bir baba değil, aynı zamanda bir arkadaş, bir dost, bir öğretmendir.
işin acı tarafı sadece benim için geçerli değil. yüzlerce insanın hayatına dokunduğu insanlar içinde geçerli. şimdi ölümden her biri habersiz
her bir yaşamın ardında bıraktığı yükle, umutlu bir dünya hayal etmek mümkün mı?
devamını gör...
3745.
umudu bitik evrende yalnız bu dünya.
gömülürken günden güne karanlığa,
ilm-i esas unutuluyordu daha nice uygarlıklar arasında.
devre sonu bitiminde insanlığın,
aydınlanma çağı sona ermiş idi.
atlantis'in okyanus dibini boylamasıyla.
ve yıkıldı gitti roma.
binlerce isimsiz uygarlık arasında.
sezar arar iken felsefe taşını,
ölüm dayanmıştı çoktan kapısına.
ne simya ne de kimya,
çözüm bulamazdı buna.
ve yıkıldı gitti roma.
ölümsüzlüğün ütopyası adına.
asırlar sonra aynı amaçla napolyon;
mısır, kahire ve petra'da,
mutlak kudret arar iken hemen hemen her taşın altında.
şeytan ölümü fısıldıyor onun kulağına.
yenilgi yakındır, kaptırırsan kendini,
okültizm denen bu çıkılmaz batağa.
çünkü o hırsına yenik düştü, buzullar diyarında.
ve yıkıldı gitti roma.
bu hırslı liderin zafer aşkı uğruna.
20. yüzyılın en başlarında,
red yediği sanattan vazgeçmiş ruhu kayıp bir ressam.
medyumluk hisleri olan ve her gece sayısız kabusla uyanan,
insani duyguları en derinde saklayan.
ezoterizm için çığır açabilirdi.
nefsi onu göz göre göre,
günden güne ölüme götürmeseydi.
eğer ki bunların farkında olarak,
maddeselliğe biraz kendini verseydi.
büyük ruh zaten onu seçmişti.
roma'nın varisi, avrupa'nın fatihi!
ama kaderi onu kötü yola sürükledi.
bir nisan akşamı, saat 18:08'de;
öldüğünde nemli duvar dibinde,
ruhlar ebediyen lanetlendi.
ve yıkıldı gitti roma.
hâlâ canlanmayı bekler, wotan'ın korosunda.
gömülürken günden güne karanlığa,
ilm-i esas unutuluyordu daha nice uygarlıklar arasında.
devre sonu bitiminde insanlığın,
aydınlanma çağı sona ermiş idi.
atlantis'in okyanus dibini boylamasıyla.
ve yıkıldı gitti roma.
binlerce isimsiz uygarlık arasında.
sezar arar iken felsefe taşını,
ölüm dayanmıştı çoktan kapısına.
ne simya ne de kimya,
çözüm bulamazdı buna.
ve yıkıldı gitti roma.
ölümsüzlüğün ütopyası adına.
asırlar sonra aynı amaçla napolyon;
mısır, kahire ve petra'da,
mutlak kudret arar iken hemen hemen her taşın altında.
şeytan ölümü fısıldıyor onun kulağına.
yenilgi yakındır, kaptırırsan kendini,
okültizm denen bu çıkılmaz batağa.
çünkü o hırsına yenik düştü, buzullar diyarında.
ve yıkıldı gitti roma.
bu hırslı liderin zafer aşkı uğruna.
20. yüzyılın en başlarında,
red yediği sanattan vazgeçmiş ruhu kayıp bir ressam.
medyumluk hisleri olan ve her gece sayısız kabusla uyanan,
insani duyguları en derinde saklayan.
ezoterizm için çığır açabilirdi.
nefsi onu göz göre göre,
günden güne ölüme götürmeseydi.
eğer ki bunların farkında olarak,
maddeselliğe biraz kendini verseydi.
büyük ruh zaten onu seçmişti.
roma'nın varisi, avrupa'nın fatihi!
ama kaderi onu kötü yola sürükledi.
bir nisan akşamı, saat 18:08'de;
öldüğünde nemli duvar dibinde,
ruhlar ebediyen lanetlendi.
ve yıkıldı gitti roma.
hâlâ canlanmayı bekler, wotan'ın korosunda.
devamını gör...
3746.
ah, dilimde tek bir isim,
zihnimde yine o.
sevilmediğimi bile bile seviyorum.
gitmek zorunda kalacağım gün beni arayacaksın.
sadece senden duymak istiyorum diyeceksin.
sen ben dışında herkesi dinle, duyma.
bir önemi kalmayacak.
ah benim kara kaşlım, kara gözlüm. ah...*
zihnimde yine o.
sevilmediğimi bile bile seviyorum.
gitmek zorunda kalacağım gün beni arayacaksın.
sadece senden duymak istiyorum diyeceksin.
sen ben dışında herkesi dinle, duyma.
bir önemi kalmayacak.
ah benim kara kaşlım, kara gözlüm. ah...*
devamını gör...
3747.
bölen ne kadar büyük ve bölünen ne kadar küçükse çıkan değer o kadar düşük olur. (8/4=2 tersi 4/8=0,5)
bölen ne kadar küçük ve bölünen ne kadar büyükse çıkan değer o kadar yüksek olur. (10/2=5 tersi 2/10=0,2)
bu burada dursun.
bölen ne kadar küçük ve bölünen ne kadar büyükse çıkan değer o kadar yüksek olur. (10/2=5 tersi 2/10=0,2)
bu burada dursun.
devamını gör...
3748.
rızam yok rızasızım gel halilleşelim be cananım.
hakikat miydi yol hakikate düşünürken ağrırdı sol yanım
accidit in puncto quod non contingit in anno derler ona inandım
ruhlarımızı ağaç gölgesinde beklerken müthişe kıyasıya kandım
-alkarısı
hakikat miydi yol hakikate düşünürken ağrırdı sol yanım
accidit in puncto quod non contingit in anno derler ona inandım
ruhlarımızı ağaç gölgesinde beklerken müthişe kıyasıya kandım
-alkarısı
devamını gör...
3749.
sadece iyi hissetmek istiyorum. ansızın beni yakalayan bu saçma duygu durumundan nefret ediyorum. bir şeyler anlattıktan sonra hala kötü hissetmekten nefret ediyorum. her şeyin farkında olduğum halde hiçbir şey yapamamak çok kötü. hiç böyle olmamıştı ve ben hiç böyle değildim. güçlüydüm ve mutlaka bir şekilde toplardım, alışırdım, devam ederdim. bu sefer kaldıramıyorum. anlatmak iyi gelmiyor ama anlatmasam yine olmuyor. bir şeyleri değiştiremiyorum çünkü aşamadığım hala bazı şeyler var. şu anlarımı hiç ediyorum ve bana ne iyi gelir bilmiyorum çünkü bu kadar karışmamıştı hiçbir zaman işler. biraz düzeliyormuş gibi olduktan sonra hep başa sarıyor. toplayamıyorum ve çok yoruldum. bunu nasıl yok edeceğim içinde bilmiyorum ama böyle yapamıyorum. hiçbir şeye hevesim yok. bu durum bana fiziksel ve ruhsal açıdan fazlasıyla zarar veriyor. hala o zamanlardayım ben ve geçemiyorum.
devamını gör...
3750.
bir takım kurallar var küçüğüm, bunlar yazılı değildir. yaş aldıkça öğrenmen gerekir. gereklidir de, diğer türlüsünü deneyim etmeni istemem. kendi sürecinde içini bunaltan her me varsa tepki göstermelisin. sesini çıkarmalısın. emin ol, pasif agresif olmaktan iyidir.
hayatta en son yapman gereken şey, kendi öz saygını yitirmendir. hiç bir şey, emin ol hiç bir şey senden daha kıymetli değildir. bunu anlamıyor olsan bile çevrene baktıkça, değer verdikce bu konu hakkında bilgi sahibi olacaksın.
gözlerimin önünde yitip giden yüzlerce yaşam gördüm. her biri kendi nezdinde asi, fakat dön bak hayatlarına bitik. bitmiş. kabullenmiş. hiçte göründüğü gibi değil. peki ya sen, böyle mi olmak istersin?
sana dayatılan tüm düşünceleri, kavramları unut. öğretilmişliğin dışına çık
yalnızlık ap açık. fakat özgürlük bir o kadar da açık.
her bir şeyden şikayet edeceğiz elbet, her birşey her zaman yaşantımıza uyacak değil! yine de yıkıcı olmamaya özen göster. her ne olursa olsun, kırılan bir başkası değil, kendin olacaksın.
bir yaratıcıya inan demiyorum küçüğüm. empati den de yoksun yaşama istiyorum. fakat kendinden çokta ileri gidip başkası olma.
hayat, gözlerine bir başka yöne çevirdiğin hızda değişir. bunu sen beceremeyebilirsin, fakat bunu sana kanıtlayacak yüzlerce insanla karşılacaksın.
duyguların hüküm sürdüğü bir coğrafyada düşüncelerin gücünü çokta geç olmadan öğrenmelisin.
hayatta en son yapman gereken şey, kendi öz saygını yitirmendir. hiç bir şey, emin ol hiç bir şey senden daha kıymetli değildir. bunu anlamıyor olsan bile çevrene baktıkça, değer verdikce bu konu hakkında bilgi sahibi olacaksın.
gözlerimin önünde yitip giden yüzlerce yaşam gördüm. her biri kendi nezdinde asi, fakat dön bak hayatlarına bitik. bitmiş. kabullenmiş. hiçte göründüğü gibi değil. peki ya sen, böyle mi olmak istersin?
sana dayatılan tüm düşünceleri, kavramları unut. öğretilmişliğin dışına çık
yalnızlık ap açık. fakat özgürlük bir o kadar da açık.
her bir şeyden şikayet edeceğiz elbet, her birşey her zaman yaşantımıza uyacak değil! yine de yıkıcı olmamaya özen göster. her ne olursa olsun, kırılan bir başkası değil, kendin olacaksın.
bir yaratıcıya inan demiyorum küçüğüm. empati den de yoksun yaşama istiyorum. fakat kendinden çokta ileri gidip başkası olma.
hayat, gözlerine bir başka yöne çevirdiğin hızda değişir. bunu sen beceremeyebilirsin, fakat bunu sana kanıtlayacak yüzlerce insanla karşılacaksın.
duyguların hüküm sürdüğü bir coğrafyada düşüncelerin gücünü çokta geç olmadan öğrenmelisin.
devamını gör...
3751.
nereye gidiyorum bilmiyorum.
korkuyorum pişman olmaktan.
denemelere girmek, gerçeğin yüzüme çarpması beni bozguna uğratıyor.
üstümde bir yük var, gerekirse bir yıl daha taşırım ama şuan bitse kuş gibi olacağımı o kadar iyi biliyorum ki.
masaya oturmak zor gelmeye başladı.
sorular beni bunaltıyor.
yetersiz hissetmek yakamı bırakmıyor.
uyumak istiyorum sözlük.
bitsin artık istiyorum.
ama günler bir bir azaldıkça bacaklarım daha çok ağrıyor mesela.
yorgunum ama sanki yorgun olmaya hakkım yokmuş gibi hissediyorum.
mutluluğu hakketmek bende mutlu olmak istiyorum.
çok şey istemiyorum be sözlük.
korkuyorum pişman olmaktan.
denemelere girmek, gerçeğin yüzüme çarpması beni bozguna uğratıyor.
üstümde bir yük var, gerekirse bir yıl daha taşırım ama şuan bitse kuş gibi olacağımı o kadar iyi biliyorum ki.
masaya oturmak zor gelmeye başladı.
sorular beni bunaltıyor.
yetersiz hissetmek yakamı bırakmıyor.
uyumak istiyorum sözlük.
bitsin artık istiyorum.
ama günler bir bir azaldıkça bacaklarım daha çok ağrıyor mesela.
yorgunum ama sanki yorgun olmaya hakkım yokmuş gibi hissediyorum.
mutluluğu hakketmek bende mutlu olmak istiyorum.
çok şey istemiyorum be sözlük.
devamını gör...
3752.
9 ay olucak artık ayrılalı ama ben hala özlüyorum seni değil ama senle olan kendimi çok özlüyorum. ama en çok senden önceki halimi çok özlüyorum, sen gelmeden önce bir ben vardı sen tüm o benliği söktün aldın geriye yarım yamalak bir şey kaldı. sanırım o benlik yeterince sağlam temellere oturmamıştı otursaydı senin gibi bir rüzgarın onu yerinden oynatmasına müsaade etmezdi. ne istediğimi bilmiyorum ne yapmaya çalıştığımı, nasıl olmak istediğimi, ne hissetmek istediğimi ne hissedersem iyi olacağımı... bir bilinmezlik içinde sürükleniyorum aylardır fiziksel yaralarımın izleri bile duruyor. çok değersiz hissediyorum sürekli bir yerlerde değerimi arıyorum oysa kendi içime bakmam gerekiyor ama bir türlü bakamıyorum. bir şeyler yapmaya çalışıyorum konfor alanımı terk edemiyorum ettiğimde bile bu yalnızca fiziken oluyor zihnimde kendimi bir yere kapatıyorum ve çıkmasına izin vermiyorum, ben bunlardan cidden çok sıkıldım o kadar sıkıldım ki kalbim sıkıştırıyor ruhum bunalıyor
devamını gör...
3753.
yaz gelirken, aklımda bir yaz gecesi belirdi yine.
aslında 2 ayrı yaz gecesi. ama ikisi de aynı ağaca ve aynı rüzgara bağlı.
antalya'da yaz geceleri öyle serin olmaz bilen bilir. kapı pencere açmak çok mümkün değildir. kıştan farkı yoktur bir nevi, ama bazen, ılık meltemli geceleri olur. yüzünü okşayan bir meltem. yaz gecesi rüzgarı. ve o rüzgarda salınan, dut ağacının yapraklarının hışırtısı.
aklıma düşen ilk gece de, daha lisedeydim . o kadar bulunduğum durumdan bunalmıştım ki, bir gece o ılık rüzgar beni uyandırmış ve sonsuzluk gibi olan bir süre ağlatmıştı. göz yaşlarımdan geriye bana kalan ılık rüzgar ve dut yapraklarının sesi olmuştu.
diğeri ise, üniversite yıllarımdı. balkonda, o dut ağacının dallarının uzandığı köşede, ılık rüzgar eşliğinde, kendime dut ağacı boyunca türküsünü söyleyerek geçirdiğim o gece.
iki gece de de içimde bir şeyler yer değiştirmişti sanırım. yoksa bu denli hatırlamam normal değil.
şimdi ise, bir odada, yaz ılıklığından uzakta, dut ağacım olmaksızın, kendi içimdeki dut ağacına türküler söylüyorum. dut, bolluk bereketin mi simgesiydi acaba? yoksa ipek böceğinin besini mi sadece?
kafam çok karışık be sözlük. içimdeki ağaca sarılıp bir tur daha türkü söyleyeceğim ona. belki yıllar sonra bu geceyi de hatırlar, içimde bir şeyler yer değiştirmişti o gece derim. belki de unutur giderim, dut ağacıma saygı ile.
aslında 2 ayrı yaz gecesi. ama ikisi de aynı ağaca ve aynı rüzgara bağlı.
antalya'da yaz geceleri öyle serin olmaz bilen bilir. kapı pencere açmak çok mümkün değildir. kıştan farkı yoktur bir nevi, ama bazen, ılık meltemli geceleri olur. yüzünü okşayan bir meltem. yaz gecesi rüzgarı. ve o rüzgarda salınan, dut ağacının yapraklarının hışırtısı.
aklıma düşen ilk gece de, daha lisedeydim . o kadar bulunduğum durumdan bunalmıştım ki, bir gece o ılık rüzgar beni uyandırmış ve sonsuzluk gibi olan bir süre ağlatmıştı. göz yaşlarımdan geriye bana kalan ılık rüzgar ve dut yapraklarının sesi olmuştu.
diğeri ise, üniversite yıllarımdı. balkonda, o dut ağacının dallarının uzandığı köşede, ılık rüzgar eşliğinde, kendime dut ağacı boyunca türküsünü söyleyerek geçirdiğim o gece.
iki gece de de içimde bir şeyler yer değiştirmişti sanırım. yoksa bu denli hatırlamam normal değil.
şimdi ise, bir odada, yaz ılıklığından uzakta, dut ağacım olmaksızın, kendi içimdeki dut ağacına türküler söylüyorum. dut, bolluk bereketin mi simgesiydi acaba? yoksa ipek böceğinin besini mi sadece?
kafam çok karışık be sözlük. içimdeki ağaca sarılıp bir tur daha türkü söyleyeceğim ona. belki yıllar sonra bu geceyi de hatırlar, içimde bir şeyler yer değiştirmişti o gece derim. belki de unutur giderim, dut ağacıma saygı ile.
devamını gör...
3754.
şimdilerde kafamın içinde koca bir kara delik ile yaşıyorum; beni günden güne sömüren, bitiren, yok eden...
devamını gör...
3755.
şimdilerde kafamın içinde koca bir kara delik ile yaşıyorum; beni günden güne sömüren, bitiren, yok eden...
devamını gör...
3756.
beklenmedik bir şekilde altındaki girilerle beni kahkahaya boğmayı başarmış olan başlık.
komik valla, kusura bakmayın :(
komik valla, kusura bakmayın :(
devamını gör...
3757.
gök gürlüyor yağmur yağıyor. yağmur neden sessiz yağmaz da ardında illa bir gümbürtü getirir bu dikkat çekme isteği neden. sanki sessiz sedasız yağsa onu fark etmeyecekmişiz gibi. sanki böyle gürültü çıkarmasa bir adı bile olmayacakmış gibi. çıkış noktası olarak bakıldığında haksız sayılmaz aslında en çığırtkanın görünürlüğü daha çok olur her zaman sonuçta. ama bu kadar şiddetli şekilde görülmek bilinmek fark edilmek istenmek zararlı bir huy bence. hem yağmur için hem yağmur dışındakiler için. güneş mesela hep durur yerinde hiç de ses etmez bunun için ama biz onun orda olduğunu biliriz keşke yağmur da kendine çeki düzen verse de bu ses kirliliğini duymak zorunda kalmasak.
devamını gör...
3758.
yoruldum diye haykırasım geliyor sonra gözlerim doluyor sussam acıtıyor, anlatsam geçmiyor. içim çığlık çığlığa. o kadar çok doldum ki artık hıçkıra hıçkıra ağlasam düzelecek gibiyim ama ağlayacak güç kalmadı bende dayanamıyorum çok zor bir şey yaşıyorum. hayatımda bu kadar çok fazla acı çekmemiştim yoruldum, sıkıldım elimden bir şey gelmemesinden sıkıldım, nereye gitsem çıkmaz bir sokağa giriyorum, neresi benim yerim hiç bilmiyorum. nerede durmalıyım, nereye gitmeliyim bilmiyorum sanki herkesin bir yeri varmış herkes sığmış şu dünyaya bir ben ait olduğum yeri bulamamışım gibi bir ben sığamamışm şu koca dünyaya, neye ihtiyacım olduğunu bilmeyecek kadar bıkmış durumdayım ne iyi bilmiyorum neyi değiştirmeliyim bilmiyorum tek bildiğim bu boşluk hissi canımı çok yakıyor. 6 yıl boyunca hep sessiz kaldım dayandığımı düşünüyordum ama yanılmışım hep içimde tuttum sonrasında söyledim içimi boşalttım herhalde ama hala zarar veriyor bana ayakta duramıyorum dayanacak gücüm kalmadı da-ya-na-mı-yor-um...
devamını gör...
3759.
karalama: daldan dala daldan dala
dal dal dal, dal dal dal
dal dal dal, dal dal dal
devamını gör...
3760.
yüreğimde bir ağırlık, boğazıma oturmuş yumru, göz yaşlarıma bekçilik yapan ruhumdan parçalar... herkes hazır olda bekliyor.
devamını gör...
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
"normal sözlük yazarlarının karalama defteri" ile benzer başlıklar
karalama
2