sadece zenginlerin bileceği dertler

bu gün bir tanesi first classta tek uçtu, (baska kimse first class almamis)elli tane hikaye paylasti(bkz: swh) çok yalniz hissetti zahaar.(bkz: swh)

bozuk taşımamak olsa gerek. dayımın karısı bundan şikayet etmişti. kendilerinin bayram çikolatası vakkoydu*

yalıların nemli olması ve dubleks evde yaşamanın zorlukları.

bilmiyorum.

ekran korumasız telefonunuzla zipponuzu aynı cebe koyunca boydan boya çizebilir.

zippo aşınmış ona mı yanacaksın yoksa telefona mı?

klima sahibi olmak
bakımı var temizliği var… zor yane.

fakirlerden 500 yıl sonra cennete girmeleri.

yan yanalar gerçi ama bu ağustosta monaco'ya mı gitsem cote d'azur'a mı gitsem karar veremedim.

“önünden geçerken hadi bir rolex alalım.” diyip popüler kadran saati şıp diye alamamak, olabilir. ay ne kötü bi şeyyy. düşünsenize b.k gibi paran var ama istediğin zaman istediğin saati, paranı bastırıp alamıyorsun.
ayy neyse ki ben fakirim de böyle dertlerim yok. bastırıyorum paramı, hopp alıyorum istediğim saati.

vergiler ağir yatırımı hangi ülkeye yapsam sorunsallari ile cebeleşmek.
milli bayramlarda da duygusal reklamlar veririz. vatan sağ olur. ahh sizi gidi ponçikler.

zengin olsam sağlık ve insan ilişkileri dışında bir şeyi dert edeceğimi sanmıyorum. bir ton ağır dönemden geçtim, ağzıma ne sigara ne alkol ne başka bir şey değdi.

'ya biz uyurken yalıya gemi çarparsa' anksiyetesi.

arabaların kasko, muayene son tarihlerini unutmak.

dayımda 7 araba var ve ara sıra unuttuğu arabalardan trafik cezası yiyebiliyor.

her sezon gardırop yenilemenin stresi.

daha fazla nasıl zengin olurum yeaa.s.s diye darlanmalarıdır.
başka da bi bokları yok afedersin.

aldığım off white ayakkabımın etiketinin ucu yırtılmış.

zengin olmak dışarıdan harika görünse de, onların da kendine has "dertleri" var elbet. ama bu dertler öyle “kira günü geldi, faturalar yığıldı” türünden değil. daha çok, “bu özel jetin koltukları neden hâlâ krem rengi?” gibi üst segment problemler… gelin birlikte göz atalım:

mesela bir zengin sabah gözünü açar açmaz kara kara düşünür: “bu yaz bodrum’daki villaya mı geçsek, yoksa toskana’daki bağ evine mi?” dert büyük… hemen arkasından başka bir problem: “yeni aldığımız yatı marinaya bağlayacak yer yokmuş. 35 metre ya, az değil!”

iş bununla da bitmez. özel jette wi-fi yine yavaş. zoom toplantısı donuyor. bu kadar da olmaz artık, değil mi?

alışverişe gelecek olursak... “bu sezonun hermes çantasını hiç bir yerde bulamıyoruz!” gibi feryatlar yükselir. gardırop zaten dolu ama o çanta eksik kalırsa sosyal çevrede eksik puan yazılır.

bir de yatırım dünyası var tabii. “nasdaq düştü, portföyün %3’ü eridi!” deyince moral sıfırlanır. şoför geç kalır, helikopter pisti rüzgardan kapanır, çocuk stanford’dan görüntülü arar ama saat farkı yüzünden zor yakalanır.

yani anlayacağınız, her cebin derdi başka. ama bazı dertler gerçekten sadece yüksek cüzdan seviyesine özel!

"klima sahibi olmak" da yazılmış ya.. (klimasız dondurdu beni şu temmuz cehenneminde.) bu naif iyimserlik konusunda ne diyelim ki..
allak da sizi güldürsün, zenginliğinize! halel gelmesin efenim..

mesela ben 6 bin liraya 1 ay boyunca tavuk döner yerim halbuki. zenginlerin parası var ama akılları çalişmiyo.

zenginlikten kasıt orta sınıf veya azıcık üstü birisi diye düşünüp yorumlarsak; komşunuza ve çevrenizdeki arkadaşlarınıza ayıp olmasın diye çok sevmenize rağmen onların kullandığı araç modelini alamamak.

bunu kıyafet seçimine de uyarlayabiliriz. yakın dostunuz sürekli polo ralph lauren giyiyorsa siz de gant gibi markalardan devam edersiniz pişti olmamak için. yazılı olmayan kural gibidir bu.