sence nasıl bir insansın

kendi halinde.

olması gerektiği gibi olmaya çalışan ama çoğu şeyi fazla ciddiye alan insan* kategorisindenim. şimdilerde biraz esnetmeye çalışsam da dakikim mesela, öyle böyle değil. insanlar geç kalınca içimde küçük bir dostoyevski belirip her şeyi sorun haline getiriyor. ama dışa vurmuyorum tabii.

fazla duygusuzlukla suçlanmışlığım var ama bence bu duygusuzluk değil, enerji tasarrufu modu.

insanlara ilk etapta hafif mesafeliyim. ısınmam zaman alıyor, hee ısındıktan sonra da yine çok bir şey değişmiyor ama olsun.

obsesif yanlarım var. ama düzen dediğin şey zaten biraz obsesyon gerektiriyor. ayrıca her şeyi kontrol etmeye çalışma huyumu da hayatı pratikleştirme çabası diye pazarlıyorum kendimce.

karnım açken bokumla bile kavga ederim. tok karnına şeker gibi bir insanım. pratik olduğumu düşünüyorum. geç kavrayan insanlara çok tahammüllüm yok. hem kaliteli hem de bayat espriyi severim. ne kadar ciddi durmaya çalışsam da bazen aklıma saçma sapan bir şeyler gelir. geçenlerde telefonda konuşurken durduk yere dünyanın sonu geldi! buuuzullar. buuzullar. şarkısını söyledim. inanılmaz da keyif aldım. nerede ne yapacağımı kestirememek gayet keyifli. elbette olması gerektiği yerde, olması gerektiği şekilde de davranıyorum ama onun dışında hayata karşı show must go on

dümdüz diye pekiştirme yapılacak şekilde.
anlatılanları olduğu gibi anlar, anlattığımın olduğu gibi anlaşılmasını isterim.
insan davranışlarını, sosyal eğilimleri, kültürel pratikleri analiz etmeyi severim.
bir yanım “gerçekçi ve mesafeli”, diğer yanım “mantıklı gördüğüm manevi ve mistik alanlara açık”
içimden ne geçtiğini çok kişiye açmıyorum korkudan, şüphecilikten ve güvenmemekten.
bir yaşın üzerini geçtiğim günden itibaren de "her kişiyi" sevmiyorum, "insan" olana sıcağım yalnızca.

kötü değil ama yararsız. gereksiz.

isminğn birincisi

benim "bence" nasıl bir insan olduğumdan çok, "sizce" nasıl bir insan olarak algılanacağımı da düşünmem gerekir. hem gerçekten olabildiğince kendim gibi sahici, dürüst olup, hem de bunun başkalarınca da olumlu bulunabildiğini görmek beni mutlu eder diye düşünenlerdenim.
"başkası olma, kendin ol." ama kendi oluşunun başkalarınca da olumlanıp olunmadığı duyarlığın da olsun, çünkü herkeste senin gibi hem kendisi hemde aynı zamanda herkesinde bir parçası olmak zorunda.