sevilmediğini fark edip görmezden gelmek

sevgili özelinde konuşursak ağır hasarlar almanıza saik olacak bir durumdur. atlatması uzun sürer. evet, ben de bunu yaptım vakti zamanında ama artık güneşim sadece kendime doğuyor. bir tek kendime parlarım uleyn!

sevilmediğini fark ettiğin zaman en iyisi olay mahalini terk etmektir. sen istediğin kadar görmezden gel, yaşam seni bir noktada olay çemberinin dışına atacak zaten. öylesi daha acı olur. fazla yara almadan, hafif çiziklerle atlatmak için vazgeç.

sevilmediginizi mi gormezden geliyorsunuz yoksa sevmeyen kisiyi mi?

sevilmediginizi gormezden geliyorsaniz sizinki aliskanlik, bagimli sevgi biseyi (psikolojik adini unuttum)

sevmeyen kisiyi gormezden geliyorsaniz bosuna cabalamayin top cizgiyi gecmis hakem golu vermis siz yenilmişsiniz ona yapacak bir sey yok, kisiyi gormezden gelip maskara olmayin.

yapılması gerekendir.

niye bu kadar tanım yapılmış anlamadım.

sevilmediğini fark ettikten sonra eğilip-bükülmeye, ağlayıp-zırlamaya, işi zorlamaya gerek yok.

"önümüzdeki maçlara bakacağız" deyip toparlanmak lazım.

bazen bunu tam olarak anlayamayız ve anladığınızda ömür geçmiştir..
25 yıl kanser tedavisi gören bir tanıdığımın eşi şunu anlattı ki hala sık sık aklıma gelir; (bu zorlu tedavi sürecinde hastanede bir süre sonra çok kişiyle/ evli çiftle tanışmışlar); tanıştıkları çiftlerden özellikle erkekler eşlerini bu zorlu süreçte ( bir kaç istisna hariç) terk ediyormuş.. duyunca çok üzülmüştüm. böyle bir sınanma noktasında geri dönüş de mümkün değil. umarım böyle bir sınanma noktasını kimse yaşamaz ama maalesef bazen de gerçekler bu anlarda daha net anlaşılıyor. *

görmezden gelmek değil o, sevilmediğini ve sevilmeyeceğini kabullenmektir.

gerekirse gidip ameliyat olarak açılması gereken gözlerle acilen bırakılması gereken iş, eylem.

pardon da hoşt yani ne münasebet? sevilmediğinizi hissettiğiniz yerde karşınızdaki insana doğru usulca eğilip "kusura bakma güzel kardeşim ama ben senin sevme kapasitene soxum" demiyor musunuz siz de öyle değil miydi bu işin doğrusu. *

karar veremedim şimdi,

sevildiğini, çok sevildiğini bilip, sevilmeyecek raddeye gelmek mi?
yoksa,
sevilmediğini fark edip görmezden gelmek mi
daha kötü?

oyum ikinci yazdığıma.

ilki defaatle benim elimdeydi, ikinciyi hiç yaşamadım.

akıllıcadır.
bir engkish atasözü:
denizde tek bir balık yok.
ve elbette tek balıkçı da.

ne yapılabilir başka görmezden gelmekte saygı duyma durumuna benzer.

illa sevilmek gerekmiyor birini sevmek için.
karşı taraf rahatsızsa anca duygularını görmezden gelirsin.
bu böyledir.

eskiden yapardım bunu. sevmediklerinden mi bilmiyorum ama kendimi değersiz hissettirildiğim yerde birden bir sinir gelirdi, sonra üzülürdüm, silkelenirdim ve kendimi sevdirmeye çalışırdım. sonra bir gün durdum ve bunu neden yaptığımı sordum kendime. ben bu insanlar olmadan yaşayamaz mıydım? neden değersiz hissettirildiğim bir yerde duruyordum? o günden beri, o hissi yaşadığımı fark ettiğim an bir dakika durmuyorum, hiçbir şey demeden çekip gidiyorum. huzurluyum, ara ara mutsuz oluyorum evet ama geçiyor. onlarlayken olduğum kadar olmuyorum en azından.

herkesin içinde bir güç olduğuna inanıyorum. önemli olan onu bulup beslemek, kendimize yetebilmek. saçtığımız ışık nasılsa öyle insanları topluyoruz etrafımıza.

bir insanın kendine yapabileceği en büyük kötülüklerden biridir.
yapma. bir sürü insan var seni sevebilecek.
onun gelmesini engelleme olur mu?

sen elmayı seviyorsun diye elma seni sevmeyecek. elma zaten niye sevsin. meyve o. kedi olsa neyse.

bunu duyduğumda hep hancan kerimovun bu sözleri aklıma gelir,
as you hide from people who don't like you, you lose those who would

sevmeyen kişinin hayatının arka kapısından sessizce çıkıp gitmektir.

la niye hatırlatıyon
dediğim başlıktır.

bazı insanlar tarafından sevilmek zorunda olmadığımızda yaptığımız hareket. mesela iş arkadaşları. sanki ben onları çok seviyorum.

sevildigini sanmaktan daha az kotu

sevilmediğimi farketmeme gerek yok,selam almayanı ,selam vermeyeni görmezden gelirim daha isterse ağzıyla kuş tutsun, yüzüne bakmam yanından geçerken,o yokmuş gibi davranırım başkası yanında.

yalnızca gönül ilişkilerine indirgenmemesi gerekilen durum olup zihninden atamadığın, sende iz bırakmış veya senin onda iz bıraktığını sandığın insanın/ insanların gözünde o kadar da matah biri olmadığını, seni hayatlarından kolayca ve ilk fırsatta çıkarabilmeleri, yokluğundan etkilenmemeleri ve varlığını o kadar veya hiç sevmemeleri durumudur.

seni severler ama senden hoşlanmazlar, dünyanın en büyük ikilemlerinden biri bu olsa gerektir

daha kötüsü ise sevilmeyeceğini fark etmektir.