sevmediğin bir yazarın tanımını beğenmek

nicke bakmadan beğeni veriyorum.
aynısını tavsiye eder, beyin zarınızdan öperim.

çok doğal olan şey… herkesi sevmek zorunda değiliz, zaten bir sözlük ortamında, bir sanal oyun ortamında birilerini sevmek zorunda değiliz. zaten görmediğin bilmediğin birini niye sevesin? ama fikirleri, düşünceleri severiz…

tanım beğeniyi hakediyor ve paylaşılan doğru ise, yazarını önemsemem. keza genelde yazıp paylaştıklarını doğru buluyor olsam bile, bir yazarın 'her yazdığı'nı da sırf o yazmış diye beğenmem.
yaa.. işte ben de 'beyle' biriyim..

yapmayaya gayret ettiğimdir. sevmediğimi niye oylayayım ki? evrenin sırrını sözlüğe fısıldamadıysa şukusunu vermem. mantıksız geliyor bana.

fanatizmden gözü dönmüş biri yakın zamanda adaya elveda dedi mesela.

sevmediğim yazarları engellediğim için böyle bir şey yapamıyorum ama engellemiyor olsaydım, beğenebilirdim. elime mi yapışacak sanki.

genellikle pek yapmadığım davranış. zaten sevmediğim yazarı bana göre kabul edilemez fikirlere ya da tavırlara sahip olduğu için sevmiyorumdur. hakkında böyle düşündüğüm birinin de doğru bulduğum sözüne pek rastlanmaz, bu yüzden de beğenmem.

çok ama çok ama çok ama çok haklı olması lazım.

kedi olalı bir fare tutsun bir zahmet ya da bozuk saat misali de diyebiliriz tabi.

sevmediğim yazarlar engelli. ne tanımlarını görüyorum, nede onlar benim başlıklarıma yazabiliyorlar.
normal sözlüğün en sevdiğim yanı. :p

herkeste dostoyevski gibi yazar ne bilim birer dürüstlük abidesi işte idealist dik duruşlu kimse. ne bu egolar ya. arkadaşlar alt tarafı bir oy falan biliyorsunuz değil mi. herkes ne kadar değerli ya oyu falan ahaha.
tamam sizsiniz .

bir ara sevmediğim bir yazarın kedisinin fotilerini bile beğenmezdim.
neyse ki sonra uçuruldu da beğenemediğim kedi fotilerinin vicdan azabını çekmemeye başladım.

şu anda da beğeneceğimi düşünmüyorum.

lütuftur.

benim yazdıklarıma hönkürerek gülüyorlar
haa sorsan
hepsi engellemiştir beni

sevmediğim değil de düşüncelerini sevmediğim, "ne diyo lö bu" diye tanımlarını okuduğum diyeyim. yoksa tanımam etmem ama kesin yapmışımdır dediğim eylem.
ama normalde de sevmediğim biri mantıklı bir şey söylediğinde "yiğidi öldür hakkını yeme" düşüncesi olduğu için "aman bi şey olmaz" diyerek geçiyorum. uf bu kez de karaktersiz olmamışımdır umarım. *

bir trip atma yöntemi olarak beğeni esirgemek. harbiden çok işlevsel. herkesin kendisine sevimli görünmek için çabalaması gereken dünyanın boşluklar içinde yüzmesi. tavşan dağ hikayesi. gerçek hayatta yok, biraz da sanalda arayalım esprisi.

önceden bir tane narsist vardı ismi kral olan. iyi kötü idare ediyorduk, sensin, sensin falan diye. şimdi her köşe başı kral, kraliçe doldu. herkese kendimizi beğendirmek zorunda kaldık. yok göz zevki, yok ahlak, yok damak tadı, bilmem ne. medeni dünya insanı tam bir ahmak. kral olmadan kral hepsi, işin kötü yanı soytarı da yok bu kadar krala yetecek. o yüzden soytarılığa da kendileri soyundu, ama kral soytarı hepsi. öyle tırışkadan değil yani.

isterse dünyanın en iyi cümlesini kursun, yine beğenmem. sevmemişim bir kere, ondan çıkan her şey otomatikmen itici gelir bana.

ben kim kimdir diye bakmadan beğenirim. beğenmediğim yazarlar çünkü hep saçmalar ve beğenmem dolayısıyle.

doğru söylüyorsa,hem fikirsem beğenirim. kinciliğe gerek yok.

beğenmeyi bırak, okumam bile.

asla yapmayacağımdır. tanımı giren yazarı sevmiyorsam, her ne kadar çok güzel, aynı fikirde olduğum bir şey bile yazsa beğenmem, elim artıya gitmez.