sinirlenip telefonu duvara fırlatmak

sinirini bir şeylerden, hele de neredeyse servet değerindeki telefonlardan çıkarabilen arkadaşlara çok imrendim gerçekten. benim de telefonu duvara fırlatmışlığım var ama sinirden değil işte, ordan kaybediyorum. komşuyla evimiz çok yakın, neredeyse duvarlar bitişik gibi. yazın sıcağında çoğu kişinin yaptığı gibi, dama geçici göç gerçekleştirmiş, obamızı kurup insani şartlarla* uyumaya çalışıyoruz. ben de telefon elimde uğraşırken uyuyakalmışım. artık rüyamda kime yumruk sallıyordum bilmiyorum, elimdeki telefonu çaaaat komşu evin duvarına fırlatmışım. telefonu sabah gördüğümde 4 parçaydı, garibim abim gece sese kalkıp gitmiş.*
ayrıca belirtmeden edemeyeceğim yukarıda banucabirhayat'ın anısı travmalarımı tetikledi. ne iğrenç insanlar var şu hayatta, geçmiş olsun, allah seni kurtarmış diyelim.

kendimi duvara çarparım daha iyi. kolayla mı alınıyo bu döviz kuruyla.

dizilerden gaza gelip yapmamak lazım.

en fazla koltuğa fırlatırım ki o da düz gelecek şekilde ayarlayarak filan.bi akıllı telefon olmuş anasının nikahı zaten.yeni sinir aktivitesi çıkarmayalım durduk yere.

yapmışlığım var.
insan kısa bir süre kendine hayran kalıyor ama siniri geçmiyor kesin bilgi.

bunlar hep ameriganın gorenin oyunu fırlatın kırın size yeni telefon satsınlar. böyük resmi görün.

hiç yapmadım böyle bir şey. aslında ergenli yaşlarımda, muhteşem potansiyeli olan bir ergendim. ama yine yapmadım.

o yaşlarda çok bilgisayar kırdım. evdeki masayı kaldırdım duvara fırlattım neler etmedim ama telefonu hiç fırlatmadım. sanki her yaptığım mantıklıymış gibi o yaşlarda, telefon fırlatmak çok mantıksız gelmişti sııssııs

hayat ya. ergenlik de güzeldi. acısıyla, tatlısıyla. şimdilerde hiçbir şeyi kırıp dökme huyum yok mesela. çok sinirlenirsem, çıkıp istiklal'de dağıtıyorum. kendi malına zarar vermek çok abes. gidip istiklal'de coşmak daha mantıklı fdsfsdfs

yıllar evvel kendi telefonuma kıyamadığımdan abimin telefonunu fırlatmıştım ama nasıl iyi gelmişti var ya
bu kadarlık öfke kontrolü gayet yeterli bence

umarım bi gün o ekonomik özgürlüğe sahip olabilirim.

daha o kadar zengin olmadım.

biraz nörolojik sıkıntılar olduğunun delilidir.

her ne olursa olsun. zengin bile olsan demek ki kullanıyorsun, değiştirebileceğin ikinci telefonun elinin altında bile olsa, bilgi aktarması, sim kartı yerleştirmesi, cart curt bunlar hep vakit alan şeyler.
o yüzden, kesinlikle nörolojik bir problemdir.

(bkz: hepinizi çok öpüyorum)

şimdi sakin bir şekilde telefonu kılıfından çıkarıyorsun ve kenara koyuyorsun kılıfı firlatiyorsun
çünkü senin telefonu firlatacak kadar paran yok abartma

daha taksidi bitmedi kardeşim ne fırlatması?

o kadar lüks bir öfkeniz olmasın. bir telefon dünya para.

bunun yerine kendimi duvara fırlatmayı tercih ederim. çünkü telefonun garantisi bitti ama özel sağlık sigortam şirket tarafından ödeniyor ve geçerli.

lanet olası huawei ve ambargo sorunları yüzünden whatsapp'ı güncelledim whatsapp bozuldu. yedeklemem de mesajları genelde. 2021den beri olan tüm fotoğraflar ve yazışmalar gitti. akabinde seni üretenin de aldığım günün de alüminyum diyip fırlattım. ama hala sağlam.

hayatımda hiçbir zaman yapmadığım eylem. yapanı da kontrolsüz bir şovmen olarak görüyorum.

durum bende biraz farklı seyrediyor.. o yüzden olabildiğince de sinirlenmemeye çalışıyorum. (duvarı telefona fırlatmak çok yorucu ve yıpratıcı. üstelik çokta masraflı. nası yav filan deyip beni sinirlendirmeyin.!)

elimi dizime vurmayı tercih ederim. sık sık genelde fifa oynarken sinirleniyorum kolu yere atamazken telefonu hiç atmam. fırlatmak istersem 3310 atarım. o duvarı kırar, parçalanıp tekrardan toplanırdı. transformers gibi telefon.