sözlük yazarlarının korkuları

ben aşk anlamında sonsuza dek tek kalmaktan çok korkuyorum. ya birisi beni sevmezse korkusundan kurtulamadım bi' türlü.
birde soğan veya sarımsaklı bir şey yedikten sonra anlık gelişen buluşmalar.

yalnız kalmaktan korkuyorum.

kendim.

cinsel sekssizlik.

selvi boylum al yazmalım'daki gibi bir hayat yaşayacağım diye korkuyorum.

1-) x yerde tek başıma oturup içerken, kalkıp bir karının gelmesi, konuşmak ister misin filan diye ayak yapması. sonunda hep elliyorlar tecrübem çok.

bunu gerçekten sevmem, yok yere âşık mâşık olucaz al başına belayı. zaten canım burnumda.

2-)eski arkadaşın arayıp görüşelim demesi. üüüüf. vay naptın görüşemiyoruz. hee işte ne güzel değil mi?

6 yıl olmuş yok özledim yok bilmem ne. lütfen insanları darlamayın...

3-) rohee miran'ın ilerde gottik bir koreliye varacak olması. ben babayım, elin çirkin oğlu 1 metre 50 santim boyuyla gelecek kızı alıp gidecek öyle mi? ay yok ben vermem.

bu hayata plansız ve yanlış zamanda belki de istemeden bir çocuk getirmek.
çevremde gördüğümde üzülüyorum. anne ve baba.. hayat boyu senden sorumlular. senin bütün bir hayat psikolojini baştan yaratıyorlar, sana nasıl biri olman veya olmaman gerektiğini öğretiyorlar, henüz kendileri hazır değilken bir çocuk dünyaya getiren ebeveynleri gördüğümde, ki çoğumuzun annesi babası belki böyle bir durumdaydı, o çocuğun da anne babanın her türlü sıkıntısına, psikolojik rahatsızlığına, maddi yetersizliğine, şiddete eğilimine, belki o çocuğa yetemeyişine katlanmak zorunda olması. . bir çocuğun buna mecbur olması beni üzüyor. belki çoğumuz buna mecbur şekilde hayatımıza devam ettik. anne babamızı seç(e) medik. ama bir çocuk dünyaya getirip getirmemeyi seçebiliriz umarım, bilinçle, plan dahilinde ve arzuyla.

korktuğum şeyleri dile getirmekten korkarım. ağzınızdan çıkanlara dikkat edin çünkü gerçekleşebilir derler. bu da burada dursun. belki kullanan olur.

8-10 tane tombik yeğene sahibim onlara bişey olacak diye ödüm kopuyor.

birinin dişleri çıkıyor biri geniz etini aldıracak hergün haberlerini almam lazım.

ölümden bir hayli korkuyorum. çünkü, akıbetimin ne olacağını bilmiyorum.

konyalı olma korkusu.

orta okul tarih dersinde hoca anlatmıştı. osmanlı trakyayı alınca hep konya'dan müslümanları gelip yerleştirmişler trakyaya. o günden beri travma olarak kaldı bende. ulan diyorum ya konyalıysak?

tövbe.

muhtaç kalma korkusu. birine muhtaç kalacağım diye deli gibi korkuyorum. hayatta yardım isteyemem birinden, tanıdığım/arkadaşım/akrabam bile olsa. leyyynnn bu bir gizli kibir mi yoksa?

birini sevip ona bağlanacağım diye ödüm kopuyor.

pişmanlıklarla ölmek .

asansöre binmem ve beraber iplerin kopup asansörün yere çakılması. bu yüzden bilmeden önce tek ayağını bastırıyorum öyle biliyorum. kendince sanki halatın sağlamlığını kontrol ettiğimi düşünüyorum.

çok garip bir korku ama kel olacam diye korkuyorum. ve hep kel olacam diyorum. hatırladıkça da üzülüyorum. sanırsın gerçekten de kel olmuşum.
hatta derste çizdiğim bir şey vardı hatırlarsam eklerim.
edit:

*

yüzme bilmiyorum. sadece çimebiliyorum haha. umarım bir gün yüzmeyi öğrenirim.

not: (yüzmeden kastım boğulmak)

üç beş gündür canımı sıkan bir sağlık sorunum var.
en kötüsünü düşünüyorum.

gömleğimi önden 4 düğme açıp sigara yakamayacak, içkimden yudum çekemeyeceksem, dilediğim gibi goygoy yapamayacaksam masalarda, masalarda hüzünlenemeyeceksem,
yere batsın her şey.

korkuyorum duyabileceğim şeyden.

iskendercide, garson tarafından getirilen içi kızgın tereyağı dolu tavanın üzerime dökülme ihtimali.

edit: ismi tava olmayabilir.

kötü bir ölüm şekli.