sözlük yazarlarının korkuları

bir gün ihtiyarlayıp, ihtiyarlara özgü olan o kapalı algıyla iyi göründüğümü sandığım eğreti fotolarımı gençlerin bulunduğu bir platformda ikide bir paylaşmak ve bu fotoların hepsinde gülüyor olmak. gençken bile yapmadık allah düşürmesin.

2023 seçimleri..

hamam böceklerinden, gördüğüm bazı camların patlamasından ve yaşlanınca çirkin olmaktan korkuyorum

istenmedigimi anlamadigim yerde durmak. konusmami istemeyen kisiyle konusmak. konustugum insanlari darlamak bunaltmak. ve en onemlisi geliyo: sevilmedigim bi kalpte sevildigimi sanmak... aslinda yiginla vardir boyle baska korkularim. ama karakter yetmez*

bebeklik ve ilk çocukluk yıllarında mezura ve elbise fırçası*. annem bunları soba, pencere kenarı, çiçek saksılarinin önü gibi tehlikeli gördüğü şeylerin yakınına koyduğunda nedense korkar oraya yaklaşamazmışım.

ergenlik ve ilk gençlik yıllarında 23 yaşından önce ölme korkusu. 23 yaş 2000 yılına denk geliyordu ve dünyada çok şey değişecek gibi geliyordu bizlere. o değişimleri görememe korkusu vardı nedense.

2000'lerle birlikte işsiz kalma korkusu. deprem sonrası süreçte yaşanan ekonomik kriz dönemi, kendi yaşam düzenimdeki değişiklikler, sorumluluk duygusunun artması ile yaşadığım, güç bela bulduğum işi kaybetme korkusu çok zaman meşgul etti zihnimi.

bugünlerde ise nedendir bilmiyorum sağlığımı kaybetme korkusu. ölüm değil bahsettiğim ama birilerine yük olmak, muhtaç durumda kalıp ölememek.

herkesi ve her şeyi ben idare ediyorum, gençliğimi böyle tüketeceğim ve sonra başkası da beni idare etmek zorunda mı kalacak

cansız mankenlerden korkuyorum. yakınımda olduğunu bilmek bile tedirgin ediyor.

palyaço.
ödüm kopuyor bunları görünce. gerilir, strese girerim. açılış yapan mekanlarda denk gelince bana doğru hamle yaptıklarında emekli dayılar gibi ters yapıyorum. buradan tüm palyocalara sesleniyorum allahiniza kavustururum bak, doğru dürüst komiklikler yapın, değilsiniz zaten.

birkaç haftadır ortam güzel diye tekel bayide içiyorum, birtakım yerlerden çıkıp, hayırdır neden gidiyorsun diyene, tekele gideceğim diyorum.

balıkçı kazak üstüne ceket, işerken tekel bayi tuvaletinde, düşe düşe buraya düştün, bundan bir sonrası refüj." diyesim geliyor kendime.

göbeğim önümde. ucuz olduğu için tekelde içmişim. içkilerim var özel. onlara bakıyorum.

iğrenç. vallahi iğrenç.

bundan kurtulmam lazım. göbeği önünde kişilere döneceğim.

günahlarım için yeterince af dilemeden ölmekten ödüm kopuyor. ve hiçbir zaman dilediğim aflar yeterli gelmeyeceği için her zaman bu korku ile yaşayacağım. *

genç yaşta sakat kalmak. sağlığın kıymetini kaybetmeden bilmiyoruz maalesef.

yükseklik.

sanal gerçeklikle bile kalp krizi geçiriyordum bir bina çatısındayken.

yerdesin la belle. calm down.

kargalardan çok korkuyorum. bir filmde adamın gözünü oyuyordu. bu yüzden ne zaman karga görsem gözlerimi kapatıyorum. benim paranoyalık seviyesi çok özel*

çok şey var aslında: sağlığımı kaybetmek, birine maddi/manevi muhtaç olmak, sevdiğim insanların ölmesi... bunlar daha genel tabi. bir de ömür boyu seveceğim, aşık olacağım insanı bulamamak var.

yalnız ölmek, annemi kaybetmek.

bunlar benim en büyük korkularımdır.

mezar taşımda yazım yanlışı yapılması.

yok, hamdolsun.

gökgürültüsü, örümcek, karanlık ve deprem.

yaşanmamış yılların eyvallahını bana sor.

işsiz ve parasız kalmak.