tanrı

her şeye egemen olan, en yüce olan, eşsiz yaratıcımız...

dinlerdeki tanrı egoisttir. sürekli kendisine tapınılmasını ve kendisine tapmayan insanlara öldükten sonra sonsuz azap, kendisine tapan insanlara da öldükten sonra sonsuz zevk ve mutluluk vaat eder. ayrıca kutsal kitaplarda sürekli kendisini övüp durur. hatta insanları ve cinleri sırf kendisine tapması için yarattığını söyler.

cok ilginctir ki, inanan insanlar, hangi milletten veya hangi semavi dinden olursa olsun, ona hep “sen” diye hitap eder. kimse ne dualarinda, ne sukurlerinde, ne de tefekkurunde, asla “siz” demiyor, hep “sen”li konusuyor.

tapılan üstün varlıklara verilen ad. genelde esas yaratıcı için kullanılır. kaldı ki dualarda allah'a "sen" demek, o'nun birliğini ifade eder. bu açıdan önemlidir. ayrıca şöyle de düşünebiliriz, biriyle konuşurken şöyle demezsiniz herhalde, "enes/merve, peki size bir şey sorabilir miyim?" bunun yerine şöyle demek daha doğru olur, "sayın filanca/filanca bey (ya da hanım), size bir şey sorabilir miyim?"

fakat allah'a "sayın allah" diye hitap etmek takdir edersiniz ki saçmadır. ki haşa bey/hanım olarak da elbette diyemeyiz. dua ettiğinizi düşünün sizce şöyle bir dua mantıklı olur mu?:

"ya rabbim! siz bize yardım edin!" hayır bu belagat kurallarına aykırıdır. dedim ya birine saygı amaçlı "siz" dersiniz, "siz" diye hitap ettiğiniz birine, sayın filanca, yahut filanca bey/hanım dersiniz, direk "mehmet/zeynep, nasılsınız efendim?" demek mantıksızdır. fakat biz allah'a "allah'ım" deriz, bunun üzerine siz demek mantıksız olur.

dinlerin bahsettiği biçimde olmadığına eminim de eğer varsa milyarlarca canlı adına ciddi bir açıklama bekliyorum bu arkadaştan. böylesine bir dünya yaratırken neler geçiyordu aklından? bunu samimiyetle merak ediyor ve seni tüm mantığımla, kalbimle yargılıyorum. ortaya çıkıp kendini göstermeye bile tenezzül etmediğin halde ne hakla bunca şeyi yarattın? gerçi muhtemelen hiç olmamış birisine kin kusuyorum.

doymak bilmez ilgi budalası.

insanlık tarihinin en büyük yalanı.

kavranamayan bir kavram, aslında bir paradoks da sayılabilir.

olmasaydı, var ederdik.

inananlar için inanış biçimi inanma şekli değişmekle birlikte
ruh bir şekilde hissediyor yukarıda bir yazar arkadaşın da dediği gibi tanrı parçacığı biz yaratılırken ruhumuzla bize geldi
hayatta hiçbir şeyden emin olmadığım kadar eminim tanrının varlığına çünkü hissediyorum o ruh parçasında
ölmekten hep korkmama rağmen sanırım ruhum gerçek sahibine kavuşacağını bildiğinden bir kabulleniş bir huzur hali oluyor
rahatlıyor ve her şeyin parlak olduğu o tabakaya geçiş yapıyor
tanrıya yakınlaşma olan namazda bunu özellikle hissediyorum kalp ve ruhla yapıldığı zamanlarda
bu entry tamamen kişisel deneyimlerden ve duygulardan yola çıkarak yazılmıştır kimseye bir şey ispat etmek amacıyla değil

türkiye cumhuriyeti diyanet işleri başkanlığı tarafından şubat 2021'e "allah" yerine kullanılmasında sakınca olmadığı yönünde açıklama gelen kelime. (bkz: ilah)

kültürden kültüre, inanıştan inanışa, coğrafyadan coğrafyaya değişen ve tüm evrenin ve insanlığın yaratıcısı olan.

vardır ve birdir.

birdir ama yine de yardımcı olsun diye melekleri yaratmıştır. çünkü insan aklı sürekli her şeyi tek bir varlığın yapıyor olmasını kaldıramaz.

ınanirsan vardir.. inanmazsan bir deger tasimaz.. en cok sukredilen olmasina karsin en cok da isyan edilendir..
bu ne yaman celiskidir?!?

sözden başka bir şey değildir. çünkü ilkin söz vardı. sonrasını bilen bilir.

arapça ilah ve farsça rab sözcüklerinin türkçe karşılığı olup tengri sözcüğünden evrilmiştir.

öztürkce 'tengri' sözcüğünden neşet etmiş, güncel sözcük.

soğuk havada yetişenleri tadından yenmiyor.
misal, kuzey tanrıları.
dik duruş, asalet, vakurluk, yer yurt bilme hepsi var bunlarda tanrı gibi tanrılar.

bir de benimkilere bakıyorum piii, ege denizinin 50 derece sıcak havasında hepsinin kafa gitmiş. çok afedersiniz zina desen var, kahpelik desen var, uçan kuşa yürüme desen var( valla var, ciddi zeus söyledi), insanlarla dalga geçme var, biat olanları aşağılama var, zoofili var, narsistlik var, var oğlu var.

yanlış coğrafyanın çocuğuyum ben, puh!

tek olarak tanımlanan yaratıcı. göbeklitepeden sümere ve günümüze kadar var olan bir çok kültür ve dinde bir 'tek tanrı' inancı mevcuttur. ateist bilimcilerin 'insanın yerleşik düzene geçtikten sonra (m.ö. 5000) savaşlar, açlık, korku vb etkiler sonucu kendi kendilerine oluşturduklarını söyledikleri kavramdır. fakat bu bilimsel açıklama göbeklitepe (m.ö. 12000) ile sarsılmıştır.

asıl sorulması gereken şudur; insan beyni görmediği bir şeyi modelleyemez ve modelleyemediğine isim koyamaz. misal, anadan doğma körlerin olduğu bir adada yaşayan insanların 'renk' diye bir kavramı yoktur. ve isim de koyamazlar. dışarıdan gören birinin gelip onlara renk diye bir kavramdan bahsetmesi ile sadece 'haberleri' olur. peki, anadan doğma körler bile birdenbire renk diye bir kavramı koyamazken nasıl oluyor da insan 'öldükten sonra dirilme, ahiret günü, cennet cehennem gibi' kavramları 'tanrı' kavramını koyabilmiştir. asıl cevaplanması gereken soru budur.

ötelerden gelen edit: bu konuyla ilgili olan bilimsel bir destek istiyorlarsa rahmetli darwinin 'insanın türeyişi' adlı kitabın tanrı inancı ve din adlı başlığa bakmaları yeterlidir.