tükenmişlik sendromu

ruhsal bir reaksiyondur.

inanılmaz biçimde kitleselleşen hatta küreselleşen ruhsal solgunluk.
yeni nüfus hareketlerine yol açan savaşlarla bir nevi son dönem kavimler göçünün yaşandığı dünyada, gelişmiş enformasyon kanallarıyla tüketimlerin, kaygıların, yoksunluk ve yoksulluğun da ırk, dil, din ayırt etmeksizin hızla insanlığın üzerine bulaştığı günümüzde, zenginler daha zengin yoksullar daha yoksul. büyük azınlık tekeller, artık hepimizin patronu. göçmen ve mülteci krizinin geldiği kontrol edilemez nokta "dünyanın bütün işçileri birleşin" diyen marx'ı bile şaşırtacak biçimde farklı ulustan işçilerin birbirine düşman olduğu bir işsiz rekabetine dönmüş durumda. pahalılıkla büyüyen ucuz yaşam kalitesi ve ortaya çıkan diğer sorunlarıyla insanlar, ne kendilerini ne çocuklarını doyurabiliyorlar. bu da bir yetersizlik ya da yetememe duygusu olmaktan çıkıp artık hepimizin gerçeği olmuş durumda. kitleler de yalnızlığa düşebilirmiş.

bedenim burada ama ruhum ölü

biraz zengin ve tuzu kuru olsam hiç düşünmeden yaşayacağım sendrom. ancak maalesef fakir ve tükenememe sendromuna sahibim.

bi acı günden güne içini kemiriyorsa,içini dokebildigin ve seni anlayan kimse yoksa,anksiyeteyle de boğuşuyorsan e bide genel para sıkıntısi gibi şeyler eklenince tükenmişlik sendromuna girmeye hak kazanmissin demektir.

beden işçilerinde nadiren görülür ya da hiç görülmez. bana kalırsa küçük burjuva hastalığıdır. büyük burjuvalarda da rastlamayız.

ayy galiba bende şuan buradayım bir yardım edin..
sürekli uyumak istiyorum kendimi hiç bir şekilde mutlu hissedemiyorum en mutlu olduğum anda bile o anda kalamiyorum genelde basit şeylere bile sinirleniyorum

cüzdanımın çok sık girdiği bir sendrom. maalesef tedavisi de yok.

öyle bi seydir ki gün gün solarsin gittikçe enerjin kaybolur en sevdiğin diziyi izlemek istemezsin yemek yapmak hatta yemek yemek bile istemezsin sadece yatarsın ,oturursun tepkisizce

son iki yıldır yaşadığımı düşünüyorum. alan nehrin içindeki taş gibi oluyorsunuz. hayat tüm hızıyla akıyor ama siz çakılı kalmışsınız, halereket etmek ve akışa kapılmak da içinizden gelmiyor. mental yorgunluğunuz oluyor. sıkı dinlenme, insanların ne yaptığına takılmama ve kendinize odaklanma ile evet diyeceksiniz doğdu güneşim.

çoğunlukla sınav senesi yaşam hevesini emen ruh hali

en son ne zaman neye yetebildiğini hatırlayamama halidir.

ruhu sönmüş insanların yaşadığı sendrom. ruhu ölen insan bedensel olarak ölmese de yaşayan ölüdür. bir de yıkık insanların yaşadığı sendromdur.

30 dan sonra bunu yaşamıyorsaniz bir sorun var demektir

o mu bütün vücuduma hakim benim mi vücudum çok müsait bilemiyorum..bütün gibiyiz.

çok zengin değilsen olmuyor herhalde bundan. bir kaç yıl oldu haberlerde duymuştum, burak özçivit abim yakalanmış buna. canı kahve çektiğinde gidip paris'te içip gelebiliyormuş, dünyayı geziyormuş ama zevk alamıyormuş bilmemne.

acaba nasıl kurtuldu, marsa falan mı gitti kahve içmeye.

ulan ne dertler var ya.

genelde yoğun ve stresli bir hayat yaşayanlarda görülür,dört evresi vardır.
coşku
durgunlaşma
engellenme ve
umursamazlık

ilk evrede hayata ve yaşama çok güzel adapteleri vardır,belli düzenlere uyarlar yaptıkları işi severler.(özetle)

ikinci evrede yavaş yavaş durgunlaşmaya, kişinin problemleri dışarı yansımaya başlar.fiziksel ve mental yorgunluk yaşarlar

üçüncü evrede kişi kendini olumsuzluklara karşı güçsüz hisseder ve değiştiremeyeceğini anlar bu yüzden kendini engeller.ilgilendiği hiçbir şey keyif vermez haliyle çevresiyle problemler yaşar
yani olanlar davranışlarına yansır-öfke problemleri,fiziksel rahatsızlıklar vb.-

ve dördüncü evrede kişi yaptığı hiçbir şeyden zevk almaz,ne yapıyorsa mecburiyetten yapar-iş hayatı gibi-
duygusal yetileri azalır,dışarıya karşı kopukluk yaşarlar-derealizasyon gibi değil- iş ve benzeri ortamlarda performansı düşer ve artık amaçlarını kaybetmiş durumdadırlar.artık yaptıkları şeyler onlar için bir zevk değil stres ve kaygı faktörüdür



kısacası tükenmişlik sendromu böyledir

kötü yanı şudur ki tükene tükene bitemiyorsunuz.
tamam, "bitmek" kelime anlamı itibarıyla * "tükenmek" ile eş anlamlı ama demek istediğim bu tükenme işi bitmiyor.
halbuki mantıksal olarak "tükenmek", devamlılık arz eden bir kelime değil.

lost'un çok bozması gibi bir şey sanırım bu tükenmişlik sendromu:

"bir yerden sonra artık daha tükenmeyiz dedik, gene tükendik."