tükenmişlik sendromu

bir şeyler yapmam gerektiğini bilirken, hiçbir şey yapmak istememem.

her cağ kendi hastalıklarını da beraberinde getiriyor. belki de hastalık demek biraz ağır kaçacak. hepimizin başına zaman zaman geliyor. kuyruğu dik tutup bir şekilde yürümeye devam etmek gerekiyor.

büyük şehirlerde ara ara insanı tetikleyen kişisine göre misafir gibi gelip giden, yüzsüzüne denk geldiysen gitmeyen sendrom. yaşam, geçim, beton manzaralı beton evler, kalabalık vs. vs. artık bir yerden sonra bu sendromu tetikler. sessiz çığlıklarınız içinde yanlız kalırsınız bağırmak istersiniz sesiniz çıkmaz konuşmak bile istemezsiniz. böyle zamanlarda sevdiğiniz bir dostunuz varsa yada sevdiğiniz bir eylem kendinizi biraz kasıp yapın en azından iyi hissediyorsunuz. tek başına atlatmak zaman alıyor ve biraz bıktırıcı oluyor.

iyi bir kitapla tanışmamış insan sendromudur

tam da bu pandemi döneminde çok sık rastlanan bir türdür kendisi. hergünün birbirine benzemesi , yaptıkalrının artık sana güç verememesi, eve kalmak, arkadaşlarınla görüşememk, sohbet edememek yanıda ürün hediyesi olarak da gelebilmektedir.

meryem uzerli ile lügatımıza girmiş sendrom.

içine girdikten sonra çıkmanın çok zor olduğu durum.

kendime hedefler koymuştum. okuldan mezun olayım, arabamı alayım, yüksek maaşım olsun. istediğimi yiyip içeyim. gezeyim diye. hepsine kısa zamanda ulaştım. beklemediğim sürede tamamlandı hepsi. daha mezun olalı 3 sene oldu.

bu umutsuzluk, mutsuzluk neyden kaynaklanıyor diye bir sürü sebep aradım. bulduğumu sanıp üzerine gittim. olmadı. ne denediysem olmadı. hiç hobi edin falan demeyin, onu da denedim. hiçbir şeyden tat alamıyorum. ne yalnızlıktan, ne arkadaşlarla olmaktan, ne gezmekten, ne oyundan, ne diziden. acayip boktan ve saçma sapan bir şey bu.

bu durum biraz dertsizlikten de olabilir. gerçekten dert edinecek bir şey olmayınca buna sarabiliyor insan. bir de ben sevgi insanı olduğumu düşünüyorum. uzun bir süredir kimseyi sevemedim. belki de o duygular birikti.

bilmiyorum.

ağır müptelasıyım.

tükenmişlik sendromu yaşıyorum, ya yazdıklarım tüketti ya sevdiklerim. geçmişte bu sözü yazmış olduğum konudur.

tükenmişlik sendromuna yakalanmamak için herkese önemli bir tavsiyem var!!!

durmak

sevgili yazarlar, beyin ile okuduğum, izlediğim ve dinlediğim her türlü bilgiye dayanarak söylüyorum bunu. ön beyin için dinlenme zamanı yaratmak gerekiyor. bilimsel olarak uzun uzun açıklamayacağım gayet basit bir çözümden bahsediyorum. gün içinde bir yada birkaç kez şartlarımıza göre duracağız hiç bir şey düşünmeden ister bir denize bir gökyüzüne bak ister gözlerini kapat dur bekle.

bu hayatın koşuşturması hiç bitmez bitmeyecek, hep yeni hedefler, hep yeni amaçlar olacak bu hayatta. özellikle büyük kalabalık şehirlerde yaşıyorsanız rutinimiz bu olduğu için bunu normalimiz sayıyoruz, o normale bir şey daha ilave etmek gerekiyor arada bir durmak..

bu koşuşturmaca içinde arada bir durmaz isek belli bir zaman sonra etrafınızda çokça gördüğünüz belki de çokça eleştirdiğiniz o kişilere dönüşürsünüz zamanla. (sadece bu dünyaya o rutini sağlamak için geldiğini düşünen insanlar) durmak derken hiç bir şey yapmamak, öylece durmak, çevremize bakıp olup biteni değiştirmeye çalışmak yerine olduğu gibi kabullenmekten bahsediyorum.

hayata karşı motivasyonumuzu biz belirleriz duralım arkadaşlar arada duralım ki sonrasında hep bir baştan başlama hissi yaşayalım. şiddetle tavsiye ediyorum bu şekilde bir motivasyona sahip olursak o kadar çok yorulmayacağız, o kadar stres yaşamayacağız, yetişmek için her şeye kendimizi parçalamayacağız sonuç olarak her şey de yetişecek emin olun..

mutlaka kendinize vakit ayırmakla kendinize değer vermekle kendinize şefkat göstermekle kendinizi sevmekle bu sendromdan uzak durabilirsiniz.

ara ara hissettiğim sendrom.

ülkede şu an bunu hissetmeyen orta yada alt sınıf birey kaldı mı merak ettiğim sendrom.

5 senedir içinde bulunduğum durum. öyle bir sendrom ki tükene tükene bitmek bilmedi.

sanki 1.5 aydır yaşıyor gibiyim ama pek emin değilim google'dan 3-5 okuyup antin kuntin psikolojik rahatsızlık teşhisi koymayı sevmiyorum ama tükendik yani yalan yok.. teşekkürler tc simülasyonu

hakkında yeterince türkçe kaynak yoktur.
depresyon ile karıştırılabilinir ve ama tedavisi biraz farklı olduğu için ayrıcı tanısı yapılması gerekir.
gelişmiş ülkelerde çok iyi bilinir ve iş hayatında en ufak bir semptomda dahi kişiye tedavi ve dinlenme verilmesi yasal zorunluluktur.

bu kavram ortaya yeni yeni çıktığında yalnızca yurtdışılılı insanların başına gelebilecek bir şey sanmıştım, veya çok ünlü ve zenginlerin. tükenik doğmuşum herhalde...

hayatımda pek çok kez yaşadığım ve 2021 eylülden bu tarafa tekrar karşıma çıkan şey. aldığım destek neticesinde eski güzel günleri hatırlamaya çalışarak aşmaya gayret ediyorum bu sendromu şu an.

depresyon =tükenmişlik sendromu

sözlük yazarlarının birçoğu bu halde.*