türkiye'den defolup gitmek

şimdilerde bunu sanki yalnızca belli başlı gruplara mensup insanların istediği yanılgısı yaşanmaktadır. oysa ki şöyle bakıldığı zaman toplumun tüm kesimlerinden insanların türkiye'de bir gelecek göremediği aşikardır.

giden gider, gitmeyen neden gidemediğine sebepler arar, yada gitmez.
gidenin de kalanın da canı sağolsun, hayat çok kısa...

giden gitsin kardeşim, tutan mı var?

anamızı da alıp gittiğimizde daha bir güzelleşen eylem. ne güzel ömrü hayatında bir başka ülke görmüş olur kadıncağız.

eğer ülkesini sevmesine rağmen gidiyorsa korkaktır. sevdiği ülkesini kaderine terk edip gitmektir, bir nevi mücadeleyi bırakıp intihar etmektir. evet şu an için mücadele etmek yüksek vergi vermek, köle gibi çalışmak gibi şeylere denk gelse de zaten atatürk'ün felsefesini, bırakmak istediği mirası anlayan her türk vatandaşı kalıp mücadele etmek zorundadır. zorluklarla kazanılmış ülkemizi kendi elimizle hiçbir şey yapmadan teslim etmek bana çok çok koyuyor. eninde sonunda bu düzen öyle ya da böyle son bulacak. bunları başımıza getirenler şu anda yoksul durumda. atatürk'ün dediği gibi türk milleti zekidir fakat maalesef kurnazdır aynı zamanda. bizim insanımız parası olduğu sürece her devrin insanıdır. parası bittiği anda her şeyi terk ettikleri gibi bu hükümeti de terk edecekler. bizim kalanlar olarak mücadelemiz, yetiştireceğimiz gelecek nesilleri aklı başında, doğru ahlak eğitimi vermek olacaktır. hiçbir şey bir anda bozulmadığı gibi bir anda da düzelmez. bugün dışarıda çöpünüzü yere atmanız bile mücadele için bir başlangıçtır. siz çöpünüzü elinizde bekletirken, yanınızdan yere tüküren insan geçebilir. ben her zaman bir umut olduğuna inanıyorum. atatürk de bu umuda inanarak başardı. o dönem itibariyle okuma yazması olmayan bir milletten aydın insan çıkarabildi. bir kez yapıldı, bir kez daha yapılabilir. yeter ki mücadeleye, bir şeyleri düzeltmek; iyileştirmek için mücadeleye başlayın. fakat maalesef ki bizim memleketimizin insanı mücadeleyi de doğru düzgün yapamıyor. halihazırda çok gergin bir ortamdayken ve bir şeyleri değiştirmek, protesto etmek için çaba gösteren boğaziçi öğrencilerinin eylemleri bu duruma örnek değildir. amaç mücadele için uygun olsa da yapılış şekli son derece yanlıştır. herkes istediği şekilde eylem yapabilir, istediği şekilde özgürlüklerini ifade edebilir ancak ülkemizin günümüzdeki zor durumunda hayal alemindeymiş gibi yahut da eğlenmek için hippi şeklinde davranıp alakasız sloganlar atmak : bir mücadele değildir!

durum ne kadar karanlık olursa olsun, bugün ben bunları düşünüp her şeye rağmen umut ediyorsam benim gibi birçok insan vardır. umutsuz olanlar ise zamanla umut etmeye başlayacaktır diye inanıyorum. gitmek isteyen arkadaşlara güle güle, kimsenin defolup gitmesine gerek yok, herkesin yolu açık olsun. ama ben bana birçok zorluklarla kazanılmış ve emanet edilmiş ülkemi, başında kim olursa olsun; kim bozmaya çalışırsa çalışsın bırakmaya niyetim yok. bu bir ırk veya milliyetçilik meselesi de değildir.

son olarak, emin olduğum ama kanıtlayamadığım bir şey : 20'li yaşlarında türkiye'den defolup gitmek hayali olan arkadaşların, zamanında istiklal marşında veya saygı duruşlarında hep güldüklerine, ortama saygısızlık yaptıklarına eminim fakat kanıtlayamam.

(bkz: kurtuluş savaşı'nda binlerce askerin cepheden kaçması)

her yaştan herkesi ama en çok da gençleri dört bir koldan öyle bıktırdılar, öyle umutlarını kemirip bitirdiler ki düşman istese bu kadar başarılı yapamazdı bunu. arzu edene de, edip gerçekleştirmiş olana da hak verdiğim eylem.

defolup gitmek demeyelim de beyin göçü diyelim.

kaçmaktır, mücadele etmemektir, kolay olanı seçmektir.

dün twitter da boğaziçi öğrencilerin çektikleri videoyu görünce kendime üzüldüm. çünkü onların bi şansları var gidebilmek için eğitimdir vs. ancak benimse çalışmak zorunda oluşum, bir çıkış yolu bulamayışım ve umutsuzca yaşayışım.. kalmak zorundayım ve gidebilen için çok seviniyorum.

sonuna kadar desteklediğim oluşum. biz gidemedik, bir yürüyünüz gidiniz artık.

olanağım olsa bir saat durmam.kimse edebiyat yapmasın boşa.

işiniz hazırsa, eviniz tutuluduysa, 6 ay hiç çalışmadan geçinenecek paranız varsa, tanıdığınız birilieri de varsa hemen gidebilirsiniz.
bu şartlar oluşmadıysa boşuna hayâl kurmayın.
not: yurtdışında kalmış, çalışmış bir abiniz.

yattığınız yerden fırsatım olsa giderim, imkanım olsa bir dakika durmam gibi boş söylemlerde bulunmayın. yerinizden kalkın, uğraşın ve çabalayın yoksa daha çok öyle yazarsınız. kimse gelip de buyur kardeşim nereye istiyorsan oraya götürelim demez.

dayanamayıp 5 ay önce gerçekleştirdiğim eylem, daha da dönmem. ben ilkokulda ülkemi seven bir şeyler yapmak isteyen bir çocuktum, ulusal bayramları hep coşkuyla kutlardım. ama ülke gün geçtikçe gerçekten kötüleşti ve kalitesizleşti. bir kadın olarak sokakta yürürken sürekli can tehlikesi ile yaşamaktan, bir üniversite öğrencisi olarak işsizlik ve gelecek kaygısından önümü göremez oldum. buraya geldiğim her gün iyi ki gitmişim diyorum, evet ülkemi özlüyorum, ama şu an ki hali yaşanmaz şekilde.

en kısa sürede nasip olsun dediğim hadise.

umarım başıma gelir dediğim olay.

geçtim ülkeyi, evden bile bi yere gidemiyorum fakirlikten..

şu sıralar tek düşündüğüm şeydir.

çoğu kişinin aksine güneye inmek istediğim. antik mısır, antik arabistan.