varoluş sancısı çektiği halde insanın bu dünyadan gitmek istememesinin sebebi

hayat dışında bir gerçeklik olmamasıdır, varsa da bilinebilmesi mümkün olmadığı için tek bilinen ile devam etmeye çalışmaktan başka çaresi yoktur.

yaşama içgüdüsünün var olmasından dolayıdır. tabi işin diğer ucunda "merak ve ya eğer düşüncelerinin de etkiside vardır. ama asıl ağırlığını koyan şey ise yaşama içgüdüsüdür.

ruhum bedenime sığmıyor, dolup taşıyor. gel gör ki bedenim ruhumu fiziksel acıyla tehdit ediyor. velhasıl fiziksel acı söz konusu olduğunda yiğit meydanda kalmaz. varoluşsal sancının üstesinden gelebilme motivasyonumuzu dile getirirken dürüst davranıp hayat güzellemelerini bir kenara bırakalım.

umut...

arkasında kalan sevdikleri gittiği yerdeki anıları bu balı olarak daha birsürü şey insan açı çektiği halde nelerden vazgeçemiyor bundan hiç vazgeçemez ki

her şeyden vazgeçmişsindir ama yere bakarken gördüğün karıncanın nere gittiğini merak edersin , aylardır suladığın menekşe ne zaman çiçek verecek diye bir kuruntu düşer içine. sonra ise kendin için değil etrafındaki hayat için gidemezsin bu dünyadan.

çünkü herşeye rağmen anlamsız ve içi boş dahi olsa insanın sahip olduğu tek değerli şey hayattır.

başka bir dünyanın var olma ihtimaline inanmama kaynaklı sebeptir.

bencil olmayışıdır herhalde.

bencil insan çeker tetiği veya bileğini keser o da olmadı bıçak mıçak, ip bulur bir şeyler.
gerçekten gitmek isteyen gider bence. ama onu seven insanların hayatını mahvetme düşüncesi insanı bu eylemden uzak tutabilir.

belki de her şeye rağmen geleceğin ne olacağına dair merak ayakta tutuyordur.
evet geçmişte kötü, istenmeyen şeyler yaşanmış olabilir, ama geleceği değiştirmek de kişinin elinde.

varoluş sancısına gelirsek de, gerçekten de her şeyiyle b.ktan bir gezegende yaşıyoruz.
önemli olan her gün bunu kendimize hatırlatmak yerine, en azından yaşadığımız gezegenin içinde,
gelecekte kendimizi nasıl bir noktada görmek istiyorsak ona yoğunlaşıp, o şartları yaşamaya çalışmalı insan.
kanaatimce ancak bu şekilde varoluş sıkıntısından kurtulabilir insan.

giderse onu özleyecek insanların olduğunu bildiği için *.

çektiğinin aslında gaz sancısı olduğunu anlaması.

çünkü yaşamak çok güzel. elimde olsa hiç ölmem. sonsuza kadar yaşamak isterim.

hayal kurmak için olabilir. gecenin bir vakti yağmur hafiften çiselerken, bir nefeste bulutların üstüne çıkıp oradan kendi acılarına bakma fikrini düşünmek için bile yaşanır. var olmak her şeye rağmen güzeldir. hiç olmak için acele etmeye gerek yok. entropi sonunda zaten kazanacak. zamana yayıp keyfini çıkarmalı.

hayallerinin olmasıdır belki...

yaşama içgüdüsü.
ilkel beyin sadece yaşamaya çalışıyor. aalında hayatta kalmayı kolaylaştırmak için sonradan gelişmiş üst beyinse her şeyi sorguluyor. bazen yok olmayı isteyebilir. ama ilkel beyin o kadar güçlü ki onu dinleriz. patates kızartması görünce bile “ay bu çok zararlı, yemeyelim” diyen üst beyni dinleyemiyorsak bu dünyadan gitmek gibi zor bir kararda mı dinleyeceğiz?

kim ister bütün bunlara katlanmak
ağır bir hayatın altında inleyip terlemek
ölümden sonraki bir şeyden korkmasa,
o kimsenin gidip de dönmediği bilinmez dünya
ürkütmese yüreğini?
bilmediğimiz belalara atılmaktansa
çektiklerine razı etmese insanı?
bilinç böyle korkak ediyor hepimizi:
düşüncenin soluk ışığı bulandırıyor
yürekten gelenin doğal rengini.
ve nice büyük, yiğitçe atılışlar
yollarını değiştirip bu yüzden.
bir iş, bir eylem olma gücünü yitiriyorlar.

çünkü dünyaya, dünyasını yapanlara bağlıdır. annesine, kardeşine, komodinindeki bitmemiş çikolatalı süte bağlıdır çünkü. bilmediği ama bağlı olduğu ne zibilyon şeyler vardır daha. gitmesin zaten. gitmesine gerek yok. gitmeyin.

geride kalanların hayatlarını mahvetmemek için

varoluş sancısını nihayete erdirememesi kaynaklıdır. bir insanın temel motivasyonu farkında olmasak dahi her zaman anlam arayışıdır. kendini, yaşamını anlamlandırma varoluş amacını keşfetme amacıyla savrulup dururuz.

hayatınız boyunca milyonlarca olasılık ve dizayn içinde hangi yolları seçerseniz seçin yaşam sizi dış etkenlerle dürtükleyerek olmanız gereken insana dönüştürmek, ulaştırmak üzerine kurgulanmıştır. içinizde de muhakkak az ya da çok bu arzu kıvılcımı bulunur bir nebze dahi anlamadan göçüp gitmek istemez insan...

madem geldik eğlenelim biraz.