yavuz çetin

müzik hayatı boyunca sadece 2 albüm çıkaran, bazı şarkılara eşlik ettiği gitar sololarının sayesinde tanınan ve iz bırakan, intihar sonucu yaşamını yitirmiş olan rock müzisyeni.

en sevdiğim şarkısı: 'halıya pislemem artık aranızdaaa' olan müzisyen.
şaka bir yana iyi ki var olmuş hassas kalpli ve yetenekli adam.

senin gibisi yok.

dedi ve gitti.

kimlerin kimlerin ekmek yediği müzik piyasasında tutunamamış gerçek müzisyen.

ayrıca gelmiş geçmiş en samimi şarkıcı. yaşamak istemem artık aranızda

hiç beklemiyorken yavuz abi'nin adını görmek çok mutlu etti. taşıdığı ruhun güzelliği sesine yansımış, haklı isyanı ve tepkileri bazı şarkı sözlerinde hayat bulmuş. müzikal yeteneği bu dünyayı aşmış bir gitarist. ben ve benim gibi nice insana daha gençlik yaşlarında 'vay be bizim topraklarda da böyle müzikler yapılabiliyormuş' dedirten yegane insan. hayran olmamak elde değil. hazır sonbahar havalarına yavaş yavaş geçiş yaparken bu hüzünlü güzel şarkısıyla anmak istedim..

türkiye'nin kurt cobain'i idi.. hcö tarafından habire tacize uğramıştır ki bu da hcö ile uğraşma sebeplerimizden olmuştu.

parçaları en çok dave mustaine'e yakışan müzisyen. link

bu toprakların görmüş olduğu en büyük müzisyenlerden biri, huzur içinde uyusun dayanamadı bu dünyanın düzenine, geride olağanüstü bir sanat bıraktı.

srv nin türkiye şubesi...

2001 yılında, tam da bugün, 77 model peugeot'sundan indikten sonra boğaz köprüsünden kendisini bırakarak hayatına kıydı. en büyük endişesi kariyeriydi. haklıydı da, ismi yavuz değil joseph olsaydı şu an bambaşka bir kariyerden söz ediyor olurduk.

seni çok özledik be ustam fakat sen hep haklıydın, ben de yaşamak istemiyorum artık bu doymak bilmez maymunların arasında...

25 eylül (acoustic versions) albümü çıkmış iki gün önce. tam da doğum gününde.
hayatın boktan debdebesinde, hayatımıza girmiş boktan teknolojiye hatırlatma eklememe rağmen, ota boka bulanmaktan görmediğimi fark ettim.
aldım mesajı...
eyvallah yavuz!
bu herif new orleans veya ne bileyim ulan chicago'da doğsaydı ne olurdu diye düşünüyorum yorulmuş sesini dinlerken.
potansiyeli gökyüzü seviyesinde olup hep yanlış kanala ittirilen bu güzel ülkenin öğüttüğü kaçıncı hassas ruh bu diye düşünüyorum gitardan döktüğü blues esintilerini dinlerken.
bir bütünün parçaları mı olmuşuz diye soruyorum yavuz'a şarkıların sözlerini dinlerken.
tam çalmaya başlamışken bıraktığım klasik gitarım ile gene çalmaya başlayıp bıraktığım uzun sap bağlamam geliyor aklıma. şimdiki sahipleri iyi bakıyor mudur onlara?
bir de o zippo sesi çok uzun zaman önce bıraktığım sigarayı çağırıyor sanki...
çok eski bir arkadaştan haber almış gibi buruk bir huzur var.
aldım mesajı yavuz...
eyvallah...

ben de yaşamak istemiyorum aralarında yavuz abi.