yazarın şu an yapmak istediği şey

köyde olmak. tüm sevdiğim akrabalar şimdi ordayken askerde olmam biraz tuhaf oldu.

itini ısrarla bizim kaldırım üstüne sıçırtan komşudaki yavşak karının sırtına saçma yerine billur tuz dolu tüfekle ateş etmek istiyorum. boku kaldırımdan alıp arabasının kaportasının üstüne koymam da fayda etmedi. yedi herhalde.

tam olarak alkol almak ve gelecekteki ruh eşimle buluşmak.

şişme deniz yatağı üzerinde kendimi dalgalara bırakmak.
dandik olan deniz yataklarından olsun ama o plastik kokusu gelsin burnuma.

uçak fobisi olmasa, akşamüstü atlayıp gideceksin şirince'ye, eşrafla muhabbet edip bir şeyler içerken müsait bir oda ayarlayın recasında bulunacaksın, gece saati 3 et, 2 saat odada uyu yeter, sonra vın dön sabah iştesin.

ama sıcaktır işte. gerçi akşamları fena değil. kabak çiçeği dolması yerdik. maylo yu görür, sütlaç ı görürdük belki severdik. köfte ısmarladık.

hay anasını satayım ya.

önümdeki notları ateşe vermek.

şehri uzaktan gören tepelik bir yerde, esinti eşliğinde oturup havanın tadını çıkarmak.

bugün ankara'da acayip güzel bir hava var. eve giresim gelmedi ama mecburen geldik işte, ne yaparsın. gelince biraz da balkonda takıldım ama doymadım. şöyle yürümeye meraklı bir sevgili bulacağım sırf şu havalarda it ayağı yemiş gibi gezebilmek için akşamları.

aslında istediğimi yapıyorum bu gecelik. normalde dışarıda olurdum ama bugün yoruldum gerçekten ve şuan camları açtım, güzel cereyan yapıyor. buz gibi suyumla pc başında oturuyorum. herkese keyifli geceler.

iyileşmek, ağzımın tadının yerine gelmesi, tekrar koku alabilmek, bira içmek.

olmak istediğim şehirde kamp sandalyemi alıp kumsala gitmişim, hafif dalga sesi ve arkada çalan sokak müziğiyle kitap okuyorum… ah ah.

kapıya çıkıp biraz oturmak istiyorum.
belki biraz müzik dinlemek belki de etrafın huzurunu dinlemek.

kelimelik oyununda asker olan bir rakibim var şu an, kıbrısta yaşıyormuş, neyse asker masker sevmem askerleri, yazdıklarını okuyorum, bazen hayretle, sinirle.

ne tesadüf ki entegre olan sistemin ben bir tarafına sokayım. rakip falan sikşmde değil, kelimelik oyununda neden her şey garip ve istikrarlı bir şekilde enteresan ve ilginç tesadüflerle; insan mı, robot mu, hayvan mı belli olmayan tipleri ben oyunumda telefonun içinde buluyorum. güncel hayatımda ne düşünüyorsam neyi yaşıyorsam ve neyi arıyor ya da gördüysem sikicem kelimeliği hep karşıma çıkarıyor, takip etmeyin lan beni. paranoid şizofreni oldum sizin yüzünüzden. entegre olmuş teknoloji sistemlerinde ki kelimelik belki rahip belki de bir asker ya da sahiden bir insan; neden bana hep düşündüğüm şeyleri rakiplerim konuşma alanında yazıp dile getiriyor çok mu tesadüf bir değil iki değil üç değil beş değil amk yeter. al bu tanımı da bir tarafına sokarsın. ilginç tesadüf ve veriler ile ilgili yazsam sabaha kadar yazsam bitiremem, bu nedenle en kısa ve net küfür etmek en mantıklısı, uğraşacağım kelimelik oyunu ile kafam ayık değil ki uğraşayım.

şöyle leziz bir makarna yapmaktır. ardından da the bear 3. sezon izlerken o makarnayı ham yapmaktır. ama malzeme yok…

bisikletle sahil kenarında turlamak istiyorum.

bir tur daha witcher oynasam mı diye düşünüyorum ama artık bağımlılık oldu arkadaşlarım kurtul şu illetten diyor 60 defa bitirdim bir kere daha diyorum son bir kere daha jübile maçı diyorum ama yapmamam gerek bunu biliyorum... yardıma ihtiyacım var.

arabanin içini temizlemem istiyorum ama biraz daha bekleyeyim de patatesler iyice olgunlaşsın diyorum.

istifa edip ege kasabasına yerleşmek emeklilik resmen

burada bir tane mezeci var.

sabahları da kahvaltı minvalinde sandviçler hazırlıyor. içinde zeytin ezmesi, krem peynir, acıka, domates, hindi füme, salatalık, dereotu, marul, ezine peyniri ve isteğe göre yumurta oluyor.

o sandviçi ısırmak istiyorum şu an. ama işteyim. ortada sandviç de yok. bana sandviç ısıttırın.