yazarların an itibarıyla düşündüğü şey

telefonumu kapatıp uzuuuun güzel bir tatil yapmak. illa deniz kum güneş üçlüsüne ihtiyacım yok. karadeniz'in yaylaları tercihimdir.

(bkz: sinan engin)

şarkıyı döngüden çıkartsam mı?
suyu hızlı çıkıyor, diye düşünüyordum.

sözlük gündeminde 1 haftadır neden boş boş başlıkların bulunduğunu düşünüyorum.

ferdi tayfur' un bu şarkıları yazarken ve okurken nasıl olup da acıdan ölmediği.

sadece ve sadece günleri düşünüyorum. bu hafta hard geçiyor gençler. aplanız durmuyor yerinde.

hayatımı boş yere mi harcıyorum acaba ?

hiç derdim yokmuş gibi masumlar apartmanındaki safiyenin inciye yaptırdığı temizliği düşünüyorum.

kedilerimin maması bitiyor sipariş vermem lazım.

varlığımın sebebi ne?

"ne zaman sağlıklı bir biçimde uyumaya başlayacağım?"

sleeping slump diye bir şey var mı?

nasıl 24 saatin 24'ünü de yapmam gerekenleri yapmadan geçirebildiğimi düşünüyorum.

şu şartlarda 17, saat deliksiz uyuyabilir miyim hesap ediyordum. sevenlerim yüzüme tebessümler kondurdu ama temiz bir uykuya ihtiyacım var.

kitap yazmak. evet ciddi ciddi bunu düşünüyorum. yatıp uyusam sabaha kadar geçer mi acaba? kim bilir...

‘kendime saygım var’ dediğin alan ihlal edildiğinde ve bunun sonucu olarak sen kızdığında; adın (kolaylıkla) “huysuz, mızmız, ayrıntıcı, geçimsiz” vb. birine çıkabiliyor. buna neden olan kişi ise genellikle toplum tarafından “düşüncesiz, empati yoksunu, iletişim becerisinden nasipsiz” vb. biri olarak görülmüyor. toplum, o an için kızan kişiye, kızma anında söylediklerine bakarak ve az biraz ilgiliyse kızma sebebini kendi değer yargıları ile değerlendirmeye tabi tutarak kızgınlık sebebinin “abartı olduğunu” pervasızca öne sürebiliyor. hatta senin ‘kendime saygım var’ dediğin ilkelerin nasıl, ne kadar sürede ve hangi koşullarda oluştuğunu bir an için bile olsa düşünme zahmetine katlanmıyor. ancak devasa bir acullukla peşin hükmünü ortaya koyabiliyor. başkalarının da “burası türkiye; insanların bu tutumunu kabullenmelisin” diyerek durumu meşrulaştırmaya çalışmasıysa vakanın kendisinden de kötü sebastiyan…

(bkz: o)

evet sevgili sözlük, sonunda kepaze boyuttaki rutin hayatımda bir değişim kıpırdanması başladı. ülke bu durumdayken bu iyi yönde mi olur kötü yönde mi orası muamma tabii ki! ama artık bir şeyler olmak zorunda gibi hissediyorum, ölene kadar bu şekilde yaşayamam ya! düşüncesi hakim beynime. aklımda kartlar yeniden dağıtılmakta!

sabah alarm çaldığında; "acaba bugün işe gitmesem ne olur?".

bugün kafa store'a girdim. takipçilerimi görmek istediğim için 1500 puana miskal-i zerre acımadan kıydım. listeyi açtım. takipçilerimin çoğunun moderasyon ekibi olduğunu gördüm. şaşırdım. ekip, gerçekten yazdıklarımı "merak ettiği için mi" yoksa "mercek altına aldığı için mi" takip ediyor sorusunu kendi kendime sordum. her şeye rağmen en çok da helios'un takip ediyor oluşuna sevindim sebastiyan...