yazarların an itibarıyla düşündüğü şey

şimdi mi duş alsam sabah mı duş alsam

az önce açılan o çocukluğu başlığı.

hangi konu başlığına ne yazsam

günlüğümden bir kaç sayfa okudum ve geçmiş seneler canlanıyor aklımda.

seni babanın evine yollayıp elde ettiğin ne varsa hepsini senden alacağım demiştim. ciddiye almamıştı beni. önce erenköy ve ruh sinir hastalıkları hastanesine yatmasına sebep oldum, bir süre sonra işinden kovdurdum. evinde esrar yetiştirmeye başlamış tekrar. görüntüler var elimde bir sonra ki hedefim ev sahibine bildirip evinden mi etmek? yoksa narkotiğe ihbar edip 16 sene hapis cezası mı aldırmak? karar verince harekete geçeceğim.

üç kuruşla haftasonuna nasıl erişilir? nokta ve entır.

milyon tane izlemem gereken canlı ders, yapmam gereken proje,ödevler ve dersler, hazırlamam gereken 4 adet sunum olduğunu düşünüp, neden kılını kıpırdatmıyorsun acaba daisy ? diye kendime kızıp, strese girip, hala yatıyor oluşumu düşünüyorum.

deri, saç, tırnak kendini yenilerken neden dişlerin kendini yenilemediği.

(bkz: meja)

ısyeri servisinden inip eve gidene kadar yürüme mesafesi.

şimdi yarın sabah gittiğim yerde işim bitince ofise yürüyerek dönsem bilgisayar elimde elli kiloya dönüşür mü? çok da mesafe değil aslında, yarım saat falan sürer. gençliğime güvensem, biraz kolum ağrır o kadar desem pişman olur muyum? acaba bilgisayarı götürmesem mi? ama o zaman da olmaz, yapılacak şeyler var.

bu ülkede kesinlikle matematik kullanılmıyor ya. diğer bilim dalları da kullanılmıyor kesin. en basiti doktorun 10 gün kullanmamı istediği ilaç ve yazdığı dozaj 5 günlük bir kullanıma tekabül ediyor. her şeyde bir yanlışlık çıkıyor ve evet ben bunlara takılıyorum. neden her şey ekstra düşünmemiz gerekmeyecek doğrulukta olmuyor. hayatımız eksiği yanlışı düzeltmekle geçiyor.

çavdar ekmeği ve ben yazar birey kişisinin çalıştığı şirketin bir samimi olmalıyız kurallarından nefret ettiğidir. tek haneli iq'ya sahip diğer ofis çalışanı kişilere sms yoluyla * doğum günümü söylemesi ve nefret etmeme rağmen gece 00.00'da gelen samimiyetsiz doğum günü kutlamalarını çavdar ekmeği bey'in zorlaması ile yarım ağız teşekkür edip telefonu kapatmak zorunda olmamızdan duyduğumuz nefret.

durmam gereken yeri geçeli çok oldu fakat yinede durmam gereken yerin neresi olduğunu düşünüyorum.

2 dakika önce saat 2 idi. şimdi 3.30 olmuş. saat aşırı hız yapıyor.

o'nun şu an ne yaptığı ajshdhs şaka tabii ki. ne alaka sözlük? aklıma sokma böyle şeyler, rica ediyorum. ben sana aynısını yapsam hoş olur mu bak senin yüzünden ne düşündüğümü de unutuyordum az daha. evet yarın ne giymem gerektiğini düşünüyorum, buralarda hep yağmur yağıyor. hazırlıksız yakalanıp yine hasta olmak istemiyorum. of buluşacağım kişiler ile olan alakam o kadar saçma ki zaten. yarın yok olsa keşke otomatik olarak. bir de benim hiç şemsiyem olmadı çok gereksiz bulmuşumdur hep. birkaç kere aldım elime ama ortaokulda üsküdar'a gider iken şarkısı eşliğinde şemsiye ile gezenler gibi tek seferde çevirmeyi beceremedim hiç... acaba alt komşununkini mi şey etsem hep kapının orada. hiç kullanmıyor zaten. gerçi bu adamın hiç dışarı çıktığı yok. aman sanki bana ne.

biraz garip olacak ama finansal okuryazarlığın ne kadar önemli olduğunu ve neden eğitim hayatımız boyunca öğretilmediğini düşünüyorum an itibari ile. başlıklar arasında gezinirken gündemim değişir.

kafamın içinde dönüp duran aynı şarkıyı nasıl susturacağım ben?
salak saçma şeyler neden hep hafızamı dolduruyor?
bazı kişiler tanıyorum çok güzel çok yakışıklı lan onlar nasıl gen havuzuna sahipte ben böyle tipsiz kaldım?
bir ben var benden içeri derler ya ben neden o benden içerde olan beni bulamıyorum? neden hep düz adam olarak kalıyorum?
amanın mor koyun türküsü neden sadece bana hüzünlü geliyor?
tanıdığım bir kaç kişi ve ben dışımda kafası kırık kimler var? bir örgüt kurup dünyayı ele geçirsek mi acaba?

3 saat sonra nasıl uyanabileceğimi düşünüyorum..

kuzu kuzu uyandık..

stresin sebep olduğu bir hastalık başlığım daha açıldı. beslenmeme de dikkat edecegim bu gidişle. birçok sıkıntımın tek tanıda toplanması da ilginç oldu.