yazarların en köylü özelliği

yer sofrasında yemek, yer sofrasında yemediğim zamanlarda da bir alışkanlık olarak dizimi kırıp oturmak, şalvar giymek, leğene ilaağaaan demek falan.

yemeği mutfakta masada yiyoruz ama sandalyeye bacaklarımı toplayıp oturuyorum, sabahları uyanınca sırtıma yelek geçiriyorum ve hepsinde illa iç cep var, tarhana çorbasının içine ekşimik ya da lor koyuyorum, patik ve terlik giymeden gezemiyorum, benden küçük bir tanıdık selam verirsen sen kimin çocuğusun diye soruyorum, bazen halı altına para saklıyorum, evde şalvarla geziyorum, temizlik veya mutfakta bir iş yapacaksam illa başıma yemeni takıyorum, yoğurda yurt, leğene ileen, domatese domat, ablaya abu diyor çoğu cumlemde mari, mare, aboo şeklinde anlamsız şeyler söylüyorum bu saydığım kelimeleri genelde köyde vakit geçirdikten sonra kullanıyorum çünkü bazen yaşlılar bizim şehirde kullandığımız kelimeleri anlamadıkları için mecbur onların anlayacağı şekilde konuşmak zorunda kalıyoruz normal hayata dönünce de hemen dil dönmüyor haliyle.

her migren atağında alnımdan şerit halinde geçecek şekilde eşarp bağlarım.

köylü olduğumdan mütevellit her şey olabilir.
soba gerisi severim mesela. yer sofrası severim. babaanne yeleği giyerim. şalvar severim. kapının önüne yalınayak çıkabilmeyi severim. yer yatağı da severim.

ben köylü olayı severim. ötesi fasa fiso.

shakespeare okurken bach dinliyorum.

domatesi ısırarak yediğimde çok köylü göründüğüm gerçeği bir kaçınılmaz.

ayran aşını severim.

örüyordum saçlarımı iki tane bazen de bir tane. şimdi ise saçlarını yolup getiriyorum benden bu ömrümü çalanların le le.

analı kızlı severim..

(bkz: analı kızlı çorbası)

köyde evim var ve yılın yarısını orada yaşıyorum. o kadar ki, ankaralı istanbullu dolmaya başladığında kente kaçıyorum.
o kadar yani..

yer sofrasında yemek yemeyi seviyorum. şöyle bağdaş kurmak sureti ile.

hatta genel olarak yerde oturmayı seviyorum.

bağdaş kurarak oturmak.

sandalyede bile bağdaş kuruyorum. dışarıda yapamıyorum, aşırı huzursuz oluyorum bu yüzden. en rahat oturma biçimi bu kesinlikle.

eşşek kadar adam olmama ve iyi kazanıyor olmama rağmen, önüme iki seçenek koysalar, ankara simiti+ayran mı, kore tostu + ev yapımı limonata mı deseler simit ayranı kapar koşarak uzaklaşır, ilerde köşeye çömer kemirmeye başlarım:):)

ekmek yemeden doyamıyorum.