yazarların şu an düşündükleri şeyler

neden gecenin köründe gözlerim yanarken ders çalışıyorum halbuki zorunda da değilim. üstelik 5.kez falan dinlediğim konular bunlar atlayamıyorum da vicdan yaptığımdan ötürü.

sabaha kim uyanacak?

derin felsefeyi kovalıyorum hocam.

kızlar?

“bir şeyler bir yerde korkunç bir şekilde yanlış gitti.”

ne yaşıyorum ben yaa???

atkı mı örsem battaniye mi?

silsem mi silmesem mi?*

yatak odama fazla girmem, sadece gece yatmak için girerim. genelde ben evin salonunda olurum zaten. ve her yatak odama girdiğimde beynim düşünce ve soru zincirleri ile dolup taşıyor. şu anda yatağımdayım, bu yatak tahtadan yapılmış. yorganla üstümü örtüyorum, bu yorgan yünden ve saireden yapılmış. yatak odamda dönen koltuk var, demirden ve saireden yapılmış. elimde telefon var, içinde alüminyum var ve bu böyle uzar gider. her şey belirli cisimlerden ibaret, cisimler moleküllerden, moleküller atomlardan, atomlar proton, nötron ve elektronlardan ibaret. bunların hepsi birleşip bir araya geliyorlar ve insanoğluna yardımcı olacak şekilde tasarlanmışlar. peki bunlar "dur ben şu işlevi yerine getireyim de insanoğluna yardımcı olayım" mı diyorlar? tabii ki de hayır. peki bu yorganı, bu telefonu, bu yatağı kim tasarladı? tabii ki de insan. fakat insan proton, elektron ve nötronları birleştirip atom, atomları birleştirip molekül, molekülleri birleştirip cisim yapmadı ki? peki insan bu tasarlamanın tam olarak neresinde? insan cisimleri birleştirip yorgan, yatak, telefon yapıyor, yani insan sadece cisimleri bir araya getirip bir şeyler tasarlamakla meşgul, ve bunları düşünce gücü ile yapıyor. insan sadece cisimleri bir araya getirerek sapan, ok, yay, kılıç, balta icat etti ve hayata tutunmaya çalıştı. insanların cisimleri bir araya getirip bir şeyler tasarlamasından önce dünyada hiçbir cisim insanoğluna yardımcı olmuyordu, sadece varlık, mevcudat olarak mevcut olmuşlar, bi anlamları yoktu. mesela inekler sütü "dur ben insanoğluna yardımcı olayım" diye yapmıyor, yavruları için yapıyor. buna saatlerce örnek verilebilir. insan tüm mevcudatları elinden geldiği kadarıyla anlamlı hale, yani kendine hizmet eder hale getirmeye çalışmış ve devam ediyor, tüm bunlar onu evrimleştiriyor. mesela internet de insanları evrimleştiriyor, interneti insanlar icat ettiler ve insanların şimdiki ve gelecekteki evriminde büyük rolü olacak bir icat bu. insanın taş devrindeki yaşadığı dünya ile şimdi dünya arasında dağlar kadar fark var.
insan dünyadaki her şeyden bu kadar istifade etmiş ve doymamış, hatta marsa koloni kurmaya çalışıyor. gelmek istediğim nokta şu: insan kesinlikle her şeyden tehlikeli bir yaratık, canavar, ve bunu önleyecek hiçbir şey yok. insan hem insanın kendisine düşman, hem de kainata düşman. insanlık hem insanları öldürüyor, hem de ekosistemi. insan bu kadar dehşetli bir yaratığa dönüşmüşse, her şeyi değiştiriyorsa, o zaman "dünyaya baksana, her şey ne kadar düzenle yaratılmış" demek tamamen saçmalık. biz insanlık olarak yaratılmış her şeyi belirli bir düzene soktuk, onlar düzenli değildiler. elimizde olmayan tek şey atom yaratmak, ve onları moleküle, molekülleri ise cisimlere çevirmek. yani yoktan yaratmak. sadece varolanları düzene sokarak bu kadar dehşetli bir yaratığa dönüşüp tüm dünyayı kendimize hizmet edecek şekle getirmişsek, o zaman yoktan yaratabilsek kainatı kendimizinki yaparız. ve bence bu evrimin son aşaması. bu aşamanın ne zaman olacağını bilmiyorum. şu anki insan evriminin geldiği nokta ile sadece yorgana, yatağa bakarak insanlığı ve insanlığın gücünü analiz edebiliyorum, elimden gelen tek şey bu. şimdi ben yatıyorum. okula gidicem, yarın * kimya sınavım var. siz de benim gibi bir az böyle şeylere kafa yorun, bakalım sizden ne düşünceler çıkacak.

paragraf...

şu an etliekmek, tavuk döner, kızartma, ciğer falan düşünüyorum.

valla karman çorman olduk ya.

yani biraz önce gülüyordum. o andan 10 dakika önce kederliydim. şimdi yine gülmem geçti, durgunlaştım. açtım bir derbeder şarkı. istediğim ruh hali bu bugün. günlüğe çeviriyordum yazdıklarımı. sonra silerim diyordum. tam önemli bir ayrıntıdan bahsedecek gibiydim. keyfimi kaçırıp, beni düşününce huzursuz edecek bir şeyden bahsetmek için rakımı tazeleyecektim.

düşünüp düşünüp içimde büyütüyorken, şu sözlükte bir şey görüp gülmek istemiyorum. bi durun ya. offf.

derdime çare favlayanım yok
tanımıma destek tut ki durayim
güneşib fermanii geçer aci tatli sayili zamanin sancisi
ama moderatör bir yandan , yazarlar bir yandan
basim zindan yokluk var bu kaçinci sikayetim bilmem

uyku.

(bkz: mastor) uyudum kalktım ve hala yazıyor. 24 saattir uyumuyor ve sağlığından endişe etmeye başladım.

bir deniz kıyısında, ufuklara dalıp kurduğum hayalleri…

acaba bu kirazları ne zaman yiyeceğim?

kargaların birbirlerini neden bu kadar çok kolladığını düşünüyorum.

yolda atıl bırakılmış bebek karga buldum. elime almamla beraber tüm sülalesi toplandı. baba tarafından hala çocuklarına kadar geldiler. ne kıymetli bebeleri varmış.
bakamamışsınız işte düşürmüşsünüz. bırakın bari ben büyüteyim garibanı. zebil olacak oralarda.

sen eskiye dönmek istemiyorsun, sen sadece mutlu olmak istiyorsun.

büyük bi yanlışa düştüm ama öyle güzeldi ki..

kendimi kandırmamam konusunda kendimi ikna etmeye çalışıyorum.

hiç düşünmediğimizi düşünüyorum.
ulan bunu özdemir asaf, orhan veli filan dese, vay arkadaş, adam ne laf etmiş be derdiniz.