yazarların şu an düşündükleri şeyler

yalanını yüzüne vurmalı mıyım? diye düşünüyorum.

şimdi dün içtiklerimden sonra bu akşam da içersem çok hayvanlık yapmış olur muyum diye düşünüyorum.

#3653698
vurmamalısın diye düşünürüm şu an.
insanlar konuşa konuşa anlaşır elbette belki yanlış anlamış olabilirsin, sormakta fayda vardır ancak eğer bundan eminsen yeni bir yalan daha duymaya hazır mısın? çok yüksek ihtimalle yalanını yalanla örtmeye çalışıp kendini kötü hissetmene sebep olacak.

o buna değer mi ya da sen bundan daha mı değerli hissediyorsun kendini sanırım düşünmek gereken bu öncelikle lakin hepsi şu an benim düşündüğüm şeyler. muhtemen görmeyeceksin de bu yazıyı. öyle işte şu an bunu düşündüm.

üzgünüm sadece, şehitlerimizin aileleri gözümün önüne geliyor maşallah hepsini de zihnim kaydetmiş sanki dönüp dönüp önüme getiriyor.

bu kahredici çaresizlik içime dert oldu. buna sebep olanlara allah kolay ölüm nasip etmesin başka da sözüm yok.

yarini dusunuyorum..
eger yapamazsam var ya afedersiniz ama buyuk sicislardayim. bu konuda ilk olarak rabbim'den yardim niyaz ederim. bir de sizlerden dua. direkt istedigi sey olsun, seklinde bir dua isterim. bir de teşekkür ederim. nazikimdir.

olmazları oldurup bir şekilde 345.2 kilometreyi tüketmek.

sabahtan beri üç kupa çay içtim.
o değil üşüdüğüm için üstüne bir bardak daha içesim var.

oysaki masamın üzerinde 1.5 litrelik su şişesi var ve üçüncü gününe girmeyi hedefliyor.

özür dilerim böbreklerim.
ben size, siz bana muhtaçsınız.
düzeleceğiz inşallah.

(bkz: soda)
bence pidenin yanında çorbaya gerek yoktu.

salonumda ve dolap uygulamasında satmak istediğim ürün için uğraşmaya değer mi, değmez mi diye düşünüyorum.

adet alım fiyatı 65₺

100x65=6.500₺

satış fiyatı salonda 200₺
dolap uygulamasında 250₺

1 ayda en az 100 adet satabilirim

100x200=20.000₺

sizce?

.
-
au printemps découvert.
mes rires en éclats. résonneront dans l'air.
comme un drapeau qui claque
-

cuba libre dolduralım.

durum ciddileşti çünkü masraflar gelirini aşıyor. bu da işin rengini çok değiştiriyor. özetle artık sadece parayı büyütmek için değil. hayatta kalmak için trade edeceksin. sermayeden her ay para çekmek zorunda kalmak bileşik getirinin gücünü ciddi oranda kırar.

yaşam maliyeti : yıllık 36.000
vergi: maaş + trade geliri toplamı 40.000 geçerse üzerindeki her kuruşa %40 vergi kesiyoruz.

1- aynen devam.
olay şu: ayağını yorganına göre uzatıyorsun. maaşın masraflarını ödediği gibi üstüne 4.000 de artıyor. maaşın zaten 40.000 limitini doldurduğu için, borsadan kazandığın ilk euro'ya bile %40 vergi ödüyorsun. en garantisi bu ama zengin etmez. sağlığını feda ediyorsun. karşılığında vasat bir birikim yapıyorsun.

2- kan kaybı.
bu senaryo sıkıntılı. maaşın (30k), masrafını (36k) kurtarmıyor. kirayı ödemek için her sene sermayenden 6.000 yemek zorundasın. eğer borsada kötü bir yıl geçirirsen (mesela %0 kâr), paran sırf kira yüzünden erir gider. ana paradan yemek en tehlikeli durumdur. stresli. masrafları kısmadan bu topa girilmez.

3- makas açılıyor.
ilk yıl işsizlik maaşı yetmeyeceği için cepten 14.000 yiyeceksin. sonraki yıllar da açık devam edecek. gelirin düşük göründüğü için (sadece affiliate geliri), trade kârının yaklaşık 16.000'luk kısmı vergiye takılmadan büyür. bu yüzden senaryo 2'den daha iyi sonuç veriyor. sırf başlangıç sermayesi (70k) daha yüksek diye kurtarıyor ama her ay cepten yemek psikolojini bozabilir.

4-altın paraşüt
masraflar yüksek olsa bile, 110.000 ile başlamak oyunu değiştirir. yılda %60 kazanırsan vergiye rağmen zenginsin (675k). %30 kazansan bile, işe gitmeyerek şu anki maaşlı halinin 4 katı para yapıyorsun.

alternatifleri düşün sessizce

.

düşünemiyorum çok güzel..

bölüm 4: golden handshake

olayın rengi şimdi değişti. önceki bölümlerde resmen "nasıl batmam?" diye stres yapıyordum. ama bu senaryoda fişi çekebiliyorum. buradaki matematik benim özgürlüğe giden yolum. en hızlı yolum. 150 bin brüt tazminatı koparıp üzerine bir de masrafları yıllık 36 bine çekmem gerekiyor...

masaya sağlam cephane ile oturmam lazım: 150k nakit brüt aldık, vergisiydi "1/5 kuralıydı" derken iadelerle cebe net 120k koyduk. bu başlangıç noktası. lüksü biraz kıstık, yıllık 36k ile paşalar gibi olmasa da kafamız rahat yaşarım. ilk sene operasyonel nedenle kendimi attırırsam için işsizlik maaşı tavan yapıyor. ikinci sene gelir düşüyor ama vergi avantajı başlıyor. 40k altına vergi yok. üzerine efektif %30.

para nasıl akıyor? baz senaryoda trade'den yıllık %25 vurduğumu varsayıyorum (ki stres yapmadan 3-4 ayda mümkün). "ölüm vadisi" dediğim, maaşın kuşa döndüğü (15k brüt) yıl. eskiden burada batıyordum. bu senaryoda kârdayım, çünkü kasa o kadar dolu ki (131k), trade geliri tek başına kirayı faturayı ödeyip üstüne para bırakıyor. maaş çerez parası oluyor.

"ya işler ters giderse?" (5 yıllık risk analizi)
%5 kâr (berbat yıl): 75.000 ile bitiriyorum. yani 5 sene yiyip içip yatmışım, sermayenin yarısı duruyor. batmak yok, panik yok.
%15 kâr (vasat yıl): 136.500. burası çok kritik. sadece %15 kârla bile 5 sene boyunca krallar gibi yaşayıp, başladığım parayı koruyorum.
%25 kâr (baz senaryo): 187.884. servet inşası başladı.
%40 kâr (şov): 346.500. artık olay bambaşka bir boyutta.
%60 kâr (efsane modu): 678.000. emeklilik hayırlı olsun.

matematik yalan söylemez. eğer masrafları 36k'ya çekip, şirketten 150k'lık paketi "operasyonel sebep" kılıfıyla alabilirsem bu iş biter. önceki #3806553 senaryolarda hayatta kalmaya çalışıyordum. bu senaryoda masaya vuruyorum. hata yapma lüksüm var, kötü geçen yıl lüksüm var. kapitalistlerin kaprislerini çekmeye gerek yok. sıradaki adım gidip o 150k'yı söke söke almak.

(bkz: allah yardımcım olsun)

tilkilerle ilgili yeni öğrendiğim bir bilgiyi düşünüyorum. insanlara bu yüzden tilki gibi denirmiş.
tilkiler yakaladıkları avları önce toprağı derince kazarlarmış ve içinde yerlermiş. geri kalan artıkları da o çukura gömermiş. kaybolan tavuk ya da neyse o hayvan, tilkinin aldığı anlaşılmazmış.

kıymet nedir? kim biçer, kim diker, kim giyer?

hani bir şarkıda diyor ya "bir umuttu yaşatan insanı", çok doğru. insanı yaşatan şey umut gerçekten. bu yüzden intihar ediyor insanlar. peki benim neye karşı umudum var?

hiç böyle düşünmemiştiniz dimi? ben de düşünmemiştim. "benim hâlâ umudum var", ama neye var? ve o ne zaman tükenecek ki ben yaşamdan vazgeçeceğim?

belki hiç düşünülmemesi gereken ama bir şekilde düşüneceğiniz bir soru.

ufff şimdi beni çok sürükleyecek bi roman okusam keşke böyle 800 sayfalı dostoyevski karamazov kuzenleri yaz bi şey yap bi nolur bak